Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Να και τα ΓεράνΕΙα όρη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μπλα μπλα μπλα μπλου μπλου μπλου μπλι μπλι μπλι μπλο μπλο μπλο κουλουπου.
Παραλαβές-παραδόσεις Αρχηγείων και Υπουργείων. Ωραία λόγια που ακούμε συχνά πυκνά με κάθε παράδοση παραλαβή . Και η ζωή συνεχίζεται. Οι νεκροί με τους νεκρούς και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς. Θα γκρεμίσουμε τα αυθαίρετα που δεν κάηκαν διαμηνύει η κυβέρνηση, πάνω από το πτώμα μας διαμηνύουν οι ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων. Θα κάνουμε έφεση στο πρωτόκολλο κατεδάφισης και μέχρι να εκδώσει απόφαση και το ΣτΕ … θα έχει καεί το σπίτι μας από την επόμενη φωτιά και, έτσι, δεν θα το κατεδαφίσετε. Και αν επιβιώσουμε, θα παρακολουθήσουμε παραιτήσεις και παραδόσεις-παραλαβές.
Αθωράκιστη χώρα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η μέρα μου άρχισε χθες με την είδηση ότι Επιτροπή του ΕΦΚΑ έκρινε ενενηκοντούτιδα ασφαλισμένη ικανή προς εργασία. Δεν χρειάστηκα λεπομέρειες. Μάλλον θα ήταν δικαιούχος κάποιας σύνταξης ή επιδόματος αναπηρίας ή πρόνοιας κ.λπ. και την εξέταζαν κάθε λίγο και λιγάκι, μήπως και στην ηλικία της διαπιστωθεί ότι είναι υγιέστατη, εξ ου και μπορεί να εργασθεί. Σκέφτηκα μόνον, αν θα μπορούσε να συσταθεί στη Βουλή μια Επιτροπή με τη συμμετοχή ψυχιάτρων που θα εξετάσει τα μέλη της Επιτροπής, τα οποία έκριναν τη γραία ικανή προς εργασία.
Δ-ε-ν υ-π-ά-ρ-χ-ο-υ-μ-ε. Πάει και τελείωσε!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Ακόμη και το παρδαλό κατσίκι, μαυρισμένο από τις στάχτες, έχει μείνει ενεό αρνούμενο να καγχάσει με τα καμώματα των κυβερνητικών κλόουν].
1] Απίστευτο και όμως αληθινό. 01.08.2018, ώρα 18:30. Ψηφοφόρος τις επιβαίνει μηχανοκίνητου δικύκλου και
- χωρίς να φοράει κράνος
- ανεβαίνει τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα κινούμενος αντίθετα προς το ρεύμα καθόδου προς Σύνταγμα
- κρατά το τιμόνι με το δεξί χέρι
- στο αριστερό χέρι έχει ένα χάρτινο κύπελλο με καφέ
- μιλάει στο κινητό, το οποίο είναι σφηνωμένο ανάμεσα στο αριστερό μπράτσο του και στο κεφάλι του, το οποίο μοιραίως γέρνει προς τα αριστερά.
Ξεχάστε τον «Μακεδονικό χαλβά», τρώτε «ελιές Κουφοντίνα».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Υπότιτλος: «ο Χατζηπετρής ως πολιτειακός παράγων».
Όλες αυτές τις μέρες της καταστροφής αδυνατώ να βάλω σε χαρτί τις σκέψεις μου και την οργή μου. Είχα αποσβολωθεί από το απύθμενος θράσος των κυβερνώντων που προσπαθούσαν και ακόμη προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έγινε και τίποτε ρε αδερφέ.
Διάβαζα τα τρυφερά σημειώματα των συνανθρώπων μου που περιέγραφαν λακωνικά τον άφατο πόνο τους από την απώλεια προσφιλών τους προσώπων. Έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου αυτό που έγραψε εν κατακλείδι μία πονεμένη μητέρα που έχασε το παιδί της: «Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα». Ναι, πρέπει να τα αγκαλιάζουμε κάθε μέρα, διότι στο κράτος που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν.
Είσαι θεά χρυσή μου!
Θα περίμενε κανείς πως μετά κι απ' αυτήν την εκατόμβη θυμάτων το ποτήρι θα ξεχείλιζε. Αλλά μπά. Τίποτα. Οι πολίτες, ο λαός, πέρα απ' την αξιοθαύμαστη αλληλεγγύη που έδειξε και δείχνει ακόμη, καμία άλλη αντίδραση παρουσίασε προς την κατεύθυνση της παθογένειας, προς το ξερίζωμα του κακού που γεννάει τέτοιες τραγωδίες.
Γιατί κακό υπάρχει και έχει και όνομα.
Λέγεται μνημόνια και δωσιλογισμός.
Λέγεται ανέχεια και ξεχαρβάλωμα των βασικών δομών ασφαλείας και κοινωνικού κράτους.
Λέγεται ΤΑΙΠΕΔ, λέγεται Ανεξάρτητη(!) Αρχή Δημοσίων Εσόδων, και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί που διοχετεύουν πόρους και χρήμα του ελληνικού λαού απ' ευθείας στις τσέπες των διεθνών απατεώνων-τραπεζών και τοκογλύφων, απομυζώντας τα πάντα και μην αφήνοντας ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωση της χήνας με τα χρυσά αυγά που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός λαός.