Rib and Sea
Έσχατος ξεπεσμός της πολιτικής μας ζωής.
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης.
Η απέλαση διπλωματών είναι κορυφαία και συνάμα ακραία πράξη στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δυο χωρών. Όταν δε η απέλαση γίνεται από μια μικρή χώρα και αφορά διπλωμάτες μεγάλης δύναμης, το ζήτημα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Πότε μια χώρα καταφεύγει στο μέτρο της απέλασης;
Όταν διπλωμάτης που είναι διαπιστευμένος στη χώρα αυτή συλλαμβάνεται να προβαίνει σε πράξεις που αντίκεινται στη διπλωματική ιδιότητα και στρέφονται εναντίον της χώρας που τον φιλοξενεί. Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές έπιασαν στην κυριολεξία στα πράσα κορυφαίο διπλωμάτη μεγάλης συμμάχου χώρας να παίρνει απόρρητα έγγραφα από γυναίκα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση. Σημειώνεται ότι η κυρία αυτή υπηρετούσε σε νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ.
Τα ασύμμετρα φαινόμενα ως απόρροια της ασύμμετρης αβελτηρίας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Θρηνώντας για πολλοστή φορά νεκρούς και τραυματίες από πυρκαγιές σκέφτηκα πως δεν είναι ώρα για συγγραφή άρθρων. Άλλωστε, τί να γράψει κανείς. Τα ίδια και τα ίδια. Με αντιγράφω, λοιπόν, επειδή και χθες όλοι οι πληγέντες από τη φωτιά ζητούσαν βοήθεια από το κράτος. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όπως θα συμβεί και σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια, σε τρία χρόνια κ.ο.κ. Και στο τέλος παραθέτω ένα συγκινητικό άρθρο από το μακρυνό 2009, αναρτημένο στο ιστολόγιο του Χάνου Κλασμένου. Μου το έστειλε ένας φίλος πρωί-πρωί και δεν άντεξα να μην το αναπαραγάγω. Εις μνήμην των ολίγων ηρώων. Είναι πάντοτε λίγοι αυτοί που σώζουν την τιμή των πολλών καρεκλοκένταυρων. Και μην τολμήσει καμμιά μαϊμού να μου πει «τί να προλάβουμε να κάνουμε σε 3,5 χρόνια διακυβέρνησης, εδώ που μας έφεραν οι άλλοι». Εσείς είστε οι άλλοι ρε γίδια. Και οι άλλοι είναι εσείς.
Η δικτατορία των αμετροεπών μικροτήτων.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο ΠτΔ Πάκης ο Άσπιλος τίμησε με την παρουσία του τον εορτασμό των 150
χρόνων από τη γέννηση του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Εγώ τον θυμάμαι τον Κρυστάλλη από τα κείμενά του που διάβαζα στα βιβλία του Δημοτικού. Οι νέοι της εποχής μας έχουν ακούσει, άραγε, το όνομά του ή γνωρίζουν μόνον τον Μάριο Χάκκα και τα λογοτεχνήματα του παιδόφιλου αξιωματούχου του ΟΗΕ;
https://makpress.blogspot.com/2018/04/blog-post_737.html
Και τί σκαρφίστηκε ο μπαγάσας ο ΠτΔ να μας πει στη σύντομη ομιλία του. Μας μίλησε για τη «δικτατορία των μετρίων» που αποτελεί, λέει, εθνικό κουσούρι. Και μόλις πρόφερε τις 3 μαγικές λέξεις, έκανε μία παύση, έγειρε ελαφρώς την κεφαλήν με ύφος από αινιγματικόν έως και περιφρονητικόν και αμέσως ηκούσθησαν χειροκροτήματα, τα οποία έφεραν δάκρυα στα μάτια του ΠτΔ. Τί να ήθελε, άραγε, να πει; Και ποιοί ήταν οι παλαμοκρούστες; Οι άριστοι;
Και η σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου κύριε;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τον ΥπΕθΑ Χάνο Κλασμένο γιούχαραν μερικοί νοματαίοι την ώρα που απέτιε στην Κύπρο φόρο τιμής στους νεκρούς του ΄74. Ο Χάνος κατήγγειλε το γεγονός της γιούχας και η Αστυνομία συνέλαβε τους γουχαΐσαντας.
Διερωτώμαι ποιό ποινικό αδίκημα διέπραξαν, άραγε, οι γιουχαΐσαντες. Το δικαστήριο του Στρασβούργου, αρμόδιο για την ερμηνεία και εφαρμογή της σύμβασης της Ρώμης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει επανειλημμένως κρίνει ότι η από μέρους δημοσιογράφων οξεία κριτική, ακόμη και με φράσεις έντονες, δημοσίων προσώπων, ιδία πωλητικών, είναι ανεκτή και δεν μπορεί ο δημοσιογράφος να καταδικάζεται για εξύβριση κ.λπ. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι μη δημοσιογράφοι, η δε Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχει προσχωρήσει στη σύμβαση της Ρώμης και υπόκειται στη δικαιοδοσία του εν λόγω δικαστηρίου.
Κόκα και αντιθέσεις.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι λυπηρό να χάνει ένας νέος άνθρωπος τη ζωή του. Οιοσδήποτε και υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Είναι κόμη πιο λυπηρό, όμως, όταν σου προκαλούν οι σχετικές τραγικές ειδήσεις προβληματισμό και συγκρίσεις.
Άκουγα στο ραδιόφωνο ρεπορτάζ για την κηδεία του Σωκράτη Κόκκαλη του νεότερου. Όλος ο επιχειρηματικός κόσμος παρών. Αλλά και πολιτικοί. Λες και ο αποδημήσας τους γνώριζε όλους αυτούς, οι οποίοι συνέρρευσαν για τον ύστατο χαιρετισμό. Όχι βέβαια. Οι περισσότεροι προσέτρεξαν λόγω του πατρός του, του και εθνικού εργολάβου αποκληθέντος. Εχθροί και φίλοι παρόντες.