Rib and Sea
Δια την τιμήν των οπλών*.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Αιφνιδιαστικά εισάγει η Κυβέρνηση στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο-τέρας του Καρούμπαλου προς ψήφιση την Κυριακή 08.05.2016. Αυτοί οι βολευτές δεν έχουν ούτε γιορτές ούτε σχόλες. Στις επάλξεις νυχθημερόν για να εξοπλίσουν τον Ευκλείδη ως αστακό, να μετάσχει στο Eurogroup της 09.05.2016. Σε έναν νομικά ανύπαρκτο θεσμό, ο οποίος παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του ευρώ και των λαών της ευρωζώνης. Σ’ αυτόν τον άτυπο θεσμό θα ληφθούν τη Δευτέρα οι τελειωτικές αποφάσεις για το μέλλον μας.
Σύσσωμες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, με μια φωνή, σαν μια γροθιά κήρυξαν απεργία για δύο ημέρες. Δεν θα λειτουργεί τίποτα. Πόσες φορές δεν το έχουμε δει αυτό το έργο; Απεργίες και κόντρα απεργίες, απλώς για να διατρανώσουν οι εργαζόμενοι, όσοι έχουν απομείνει, την αντίθεσή τους στη διάλυση των πάντων. Μέχρι να γίνει η επόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δοθέντος ότι όλα αυτά γίνονται επί έξη χρόνια για να μην κουρευτούν de jure οι καταθέσεις, οι οποίες έχουν de facto κουρευτεί με αναλήψεις για πληρωμή ΕΕΤΗΔΕ, ΦΑΠ, ΕΝΦΙΑ, αλληλεγγύη, 100% προκαταβολή φόρου εισοδήματος κ.λπ.
Σσσσσσ... Ησυχία, μην το μάθει ο Στουρνάρας και πάθει εγκεφαλικό...
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Γερμανικό, λέει, ινστιτούτο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 95% του ποσού που δανείσθηκε μέχρι σήμερα η Ελλάδα από τους τοκογλύ.. με συγχωρείτε δανειστές, πήγε σε ευρωπαϊκές τράπεζες και όχι στον ελληνικό λαό.
Το ότι το ιδιωτικό χρέος του Δημοσίου προς τις τράπεζες έγινε κρατικό από τον ΓΑΠ, ώστε να στριμωχτεί η χώρα και να μπούμε στα Μνημόνια, το είχε επισημάνει πρώτος ο Π. Τραϊανού. Ιδού ένα από τα άρθρα του : http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/06/25.html
Στη συνέχεια το έλεγαν όλοι. Και ο Γιάνης το είπε, αλλά οι άλλοι δεν το γνώριζαν, ούτε ο ΓΑΠ ούτε ο Ποπάϊ ούτε ο Ντέπιουτης ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Λουκάς φυσικά.
Μικρές ιστορίες για Πελοποννησίους: Το ελληνικό κράτος είναι δημιούργημά τους...
Της Φένιας Ρουγκούνη.*
Κάνοντας λόγο συχνά για τα σοβαρά ή τα ευτράπελα του νεοελληνικού κράτους και με δεδομένο ότι το κράτος αυτό είναι εν πολλοίς δημιούργημα Πελοποννησίων, αξίζει πιστεύω να διερευνηθούν κάποιες πτυχές του ψυχισμού των ανθρώπων αυτών, μιας και έχουμε αφήσει στα χέρια τους τις τύχες μας τόσα χρόνια τώρα.
Αν γειτνιάσεις με οικογένεια Πελοποννησίων, γρήγορα αντιλαμβάνεσαι τη σπουδαιότητα που αποδίδουν στην εξ αίματος συγγένεια. Ο κόσμος τους χωρίζεται στα δύο: Εμείς, οι εξ αίματος, οι εκλεκτοί, και οι άλλοι, οι ξένοι, οι περιττοί. Μια ανατριχιαστική παροιμία που άκουσα πριν χρόνια σε χωριό του νομού Ηλείας δίνει το στίγμα με ακρίβεια: «Μπήκε ο χάρος μες στο σπίτι, και όλοι δείξανε τη νύφη». Η νύφη, ξένη αιματολογικά προς την οικογένεια του γαμπρού, είναι αλλότριον είδος, περιττό και αναλώσιμο, και άρα ανέτως την χαρίζουμε στον Χάρο για παρέα. Εμείς, οι όμαιμοι, νά ‘μαστε καλά.
Η μαύρη επέτειος, τα ναζιστικά εγκλήματα και ο δισταγμός μπροστά στη διεκδίκηση.
Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη*
75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΒΕΡΜΑΧΤ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ» ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!
«Από τον Απρίλη του 1941 ένα κύμα μαύρης σκλαβιάς εσκέπασε την Ελλάδα. Και είναι τούτη η πιο σκληρή, η πιο απάνθρωπη, η πιο αιμοβόρα, η πιο αποπνιχτική σκλαβιά απ’ όσες γνώρισε ως τώρα η πολυβασανισμένη χώρα μας στα τρεις χιλιάδες χρόνια της τρικυμισμένης ιστορίας της». Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ».
Την Κυριακή 6 Απριλίου 1941, στις 5.15 τα ξημερώματα, η Ελλάδα δέχεται την επίθεση του Γ’ Ράιχ, «μετά από 158 μέρες νικηφόρου αγώνα των Ελλήνων κατά των Ιταλών».[1] Η γενναία αντίσταση των Ελλήνων, ιδίως στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά, καταπλήσσει τους πάντες. Όμως οι Γερμανοί, επωφελούμενοι της απροσδόκητα γρήγορης κατάρρευσης της Γιουγκοσλαβίας, παρακάμπτουν τα οχυρά και στις 8 Απριλίου εισέρχονται σε ελληνικό έδαφος. Στις 9 Απριλίου ο αγκυλωτός σταυρός, το σύμβολο της καταπίεσης και της βαρβαρότητας, κυματίζει στον Λευκό Πύργο σημαίνοντας την έναρξη της Κατοχής, μίας περιόδου φοβερού μαρτυρίου αλλά και ασύλληπτου μεγαλείου του ελληνισμού.
Αριστερή παρένθεση εντός αγκυλών.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Από τα μέσα του 2014, οπότε διαφαινόταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γινόταν λόγος για αριστερή παρένθεση, ώστε με το κλείσιμό της να επανέλθουμε στην κανονικότητα της εναλλαγής τών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που κυβερνούν ανέκαθεν τη χώρα και στη σώφρονα πολιτική του μεταπωλιτευτικού status quo. Ο λαός, λοιπόν, αηδιασμένος και κουρασμένος από την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία, την υπερφορολόγηση και την κατασπατάληση των κόπων του, έτεινεν ευήκοον ους στην τιμωρό αριστερά της ηθικής, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Για να προδοθεί εντός ολίγων μηνών από τη γιαλαντζί αριστερά, που όχι μόνον δεν διέθετε ικανότητες για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά εστερείτο παντελώς και ήθους. Σε κάθε επαγγελματικό τομέα, σε κάθε κοινωνική έκφανση εκείνο που μετράει πρώτα απ’ όλα είναι το ήθος. Ακολουθούν οι γνώσεις. Ο έχων ήθος και αρκετές γνώσεις είναι απείρως προτιμότερος από τον ανήθικο παντογνώστη.