Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Σήμερα βαρέθηκα να γράψω. Μου τη βάρεσε εντελώς που ο Δήμαρχος Δράμας γκρέμισε την αυτοσχέδια παράγκα-σκοπευτήριο, όπου επροπονείτο η χρυσή Ολυμπιονίκης Άννα Κορακάκη. Στην αρχή νόμισα πως προέβη στο εν λόγω διάβημα συμβολικά μιμούμενος τους αρχαίους προγόνους μας που γκρέμιζαν τα τείχη των πόλεών τους καθώς υποδέχονταν τους Ολυμπιονίκες. Μετά, όμως, άκουσα πως ήταν εκνευρισμένος, λέει, που το κράτος [τί ‘ναι τούτο πάλι;] δεν στηρίζει τους αθλητές μας. Θα του έλεγα πως είναι και ο πρώτος μάγκας, αν έστηνε ένα μικρό μουσείο γύρω από την παράγκα με την πινακίδα «Ιδού πώς η πολιτεία συνδράμει τη νεολαία μας για πρωταθλητισμό. Από εδώ ξεκίνησε η χρυσή Ολυμπιονίκης του 2016 Άννα Κορακάκη».  
Και βγήκαν και οι γελοίοι οι πωλητικοί να καρπωθούν  τις μοναχικές προσπάθειες της δικής μας Άννας, για να την κάνουν δική τους. Αει σιχτίρ!

Γράφει η Ρέα Βιτάλη.

Η απίστευτη υπόθεση με τα τρόφιμα που «έκαναν φτερά» από την παιδική κατασκήνωση για ΑμεΑ στον Αγιο Ανδρέα και η άμεση αντίδραση του δημάρχου Μαραθώνα τον ανέδειξε στα μάτια μας ως ένα σοβαρό, αποφασιστικό, αποτελεσματικό, έντιμο, συνεπή, πρακτικό, με ήθος και τσαγανό, χρήσιμο ον.

Πόσο φθηνός; Μάλλον πιο πολύ! Πόσο τσιγκοπάφιλας πρέπει να είσαι, αν, για παράδειγμα, μπορείς να βάλεις χέρι σε τρόφιμα που προορίζονται για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεριζώσει τη συνειδησιακή ζυγαριά του; Πώς μπορεί να πορεύεται στην καθημερινότητα της ζωής του και να μην βαραίνει την πλάτη του η αμαρτία; Πώς μπορεί να θεωρεί ότι έχει καπαρωμένο το ότι θα γεννήσει μόνο υγιή παιδιά; Και δεν αντιλαμβάνεται, ότι τον γονιό που κουβαλάει σταυρό, από τον άλλον που καμαρώνει ένας υγιές παιδί, τον χωρίζει μόλις μια τρίχα απόσταση;

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Γεια σου ρε Άννα Κορακάκη με το χρυσό σου εκεί στο μακρυνό Ρίο ντε Τζανέϊρο. Μπράβο και στην οικογένειά σου, τον μοναδικό χορηγό σου. Τον θρίαμβό σου θα καρπωθεί η σημερινή κυβέρνηση του Τσι, ο ΠτΔ που θα σε δεχθεί, ο πρωθυπουργός που θα σε δεχθεί, ο αρμόδιος για τον αθλητισμό υπουργός που αναλώνεται στο ποδόσφαιρο της μάσας και άλλοι παράγοντες που έχουν τόση σχέση με τον αθλητισμό όσο η κυβέρνηση με την πραγματικότητα.  Όλοι  θα καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για κάτι, για το οποίο δεν κοπίασαν. Ας πάμε, όμως, σ’ αυτά που συμβαίνουν εδώ πίσω στην πατρίδα της υψηλής, της ωραίας και της αληθινής αρπαχτής. Θέλω να πιστεύω πως το δάκρυ σου συμπύκνωσε τη χαρά σου για τη νίκη και την κατάντια της πατρίδας.

Διαχρονική και όσο ποτέ επίκαιρη σήμερα είναι η επιγραφή από το Δελφίνιον της Μιλήτου. Γι’ αυτό θέλησα να την κοινοποιήσω και σε σένα, αναγνώστη. Ανάγεται στα μέσα του 2ο π. Χ. αιώνα και ήταν χαραγμένη σε μάρμαρο. Βρίσκεται σε μουσείο του Βερολίνου και έχει ευρέως σχολιασθεί.
Το θέμα της είναι σχετικό με τις χορηγίες-δωρεές στην υπηρεσία της Παιδείας και τα όσα αναφέρονται σ’ αυτήν, λεπτομερέστατα, αποτελούν σπουδαία διδασκαλία για το πώς έπρεπε να λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες. Τα φαινόμενα της διαπλοκής και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος ήταν αδύνατον να συμβούν με τέτοιους νόμους.
Το αυστηρό νομικό πλαίσιο των Κλασσικών χρόνων, δηλαδή, εξακολουθεί να ισχύει και στην Ελληνιστική εποχή με λαμπρά αποτελέσματα!!!