Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ψηφίζουμε "ΟΧΙ" γιατί το "ΝΑΙ" θα μας οδηγήσει εκτός ευρώ και στην απόλυτη καταστροφή!
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Τα οικονομικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το ΔΝΤ ξεκαθαρίζουν ότι αν αποδεχθούμε το πακέτο μέτρων των δανειστών δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 πρέπει να ψηφίσουμε αν θέλουμε την πρόταση των δανειστών μας ή αν επιθυμούμε η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για μια γρήγορη και κοινά αποδεκτή λύση. Θεωρώ ότι το «ναι» είναι μια καταδικασμένη θέση. Ακόμη κι αν κερδίσει η πλευρά που το υποστηρίζει, μόνο για κομματικούς λόγους, δεν μπορεί να εφαρμοστεί και θα σημάνει την οικονομική καταστροφή της χώρας.
Το τραγελαφικό είναι ότι η πλευρά του «ναι» υποστηρίζει πως το πλαίσιο μέτρων δεν ισχύει και δεν υπάρχει αντικείμενο για το δημοψήφισμα. Ωστόσο, όταν κάτι δεν ισχύει και δεν έχει αντικείμενο, πως το υποστηρίζεις; Αφού δεν υπάρχει! Για αυτό δημιουργήθηκε ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα, λες και υπάρχει κάποιος εκτός ΚΚΕ που επιθυμεί την έξοδο από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ουσιαστικά, δημιουργείς έναν εικονικό αντίπαλο, γιατί τον κανονικό δεν τον κερδίζεις σε φυσιολογικές συνθήκες.
Οι συνέπειες του «ναι» και του «όχι».
Του Δημήτρη Μερεμέτη.
Χωρίς να είναι αναγκαστικά κακό, ούτε και αναγκαστικά καλό, το δημοψήφισμα αυτό θα συντελέσει στην τελική συμφωνία με τους δανειστές μας. Επίσης – κατά τα φαινόμενα- θα συντελέσει στην παραμονή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία. Ούτε αυτό είναι αναγκαστικά κακό, αλλά ούτε και αναγκαστικά καλό. Ακόμα και αν πτωχεύσουμε εντός ευρώ. Ούτε αυτό άλλωστε είναι αναγκαστικά κακό, αλλά ούτε και αναγκαστικά καλό. Βεβαίως η παραμονή της χώρας μας στην Ε.Ε. και στο ευρώ, ούτε τίθεται σε αμφισβήτηση, ούτε και ποτέ πλέον θα τεθεί. Αυτό είναι μόνο καλό.
Εξηγούμαι: Η σημερινή κυβέρνηση ήταν αδύνατον να περάσει συμφωνία από τη Βουλή. Θα έπεφτε αμέσως, το ομολόγησε άλλωστε ξεκάθαρα και ευθαρσώς ο Κος Τσακαλώτος από τηλεοράσεως. Αλλά, δεδομένης της σκληρότητας της συμφωνίας, καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά και ούτε να αποφασίσει πτώχευση εντός ευρώ (που άλλωστε δεν τη βλέπω πιθανή, καίτοι ίσως θα έλυνε πολλά προβλήματά μας, ενδεχομένως υπό τη μορφή αναστολής πληρωμών και αποτελεσματικού αναπτυξιακού προγράμματος). Ούτε ο Κος Σαμαράς τόλμησε να φέρει συμφωνία στη Βουλή, γι’ αυτό και επίσπευσε τις εκλογές – έλεγε μάλιστα πως σε ότι και αν συμφωνήσει με τους δανειστές, αυτοί φέρνουν κάτι άλλο χειρότερο.
Ποιος έχει ευθύνη για τα Capital Controls. Πώς λειτουργεί το σύστημα με τον ELA, γιατί έκλεισαν οι τράπεζες, ποιες καταθέσεις είναι εγγυημένες.
Του Ανδρέα Κούτρα.
Τις τελευταίες μέρες είχαμε μια δραματική επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα και στον τραπεζικό τομέα. Για όλους αυτούς που μέχρι τώρα λοιδορούσαν το τραπεζικό σύστημα και ανεύθυνα έλεγαν, πως δεν τους ενδιαφέρει και να κλείσουν οι τράπεζες η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Δεν χρειάζεται να έχεις καταθέσεις στις τράπεζες, για να επηρεαστείς. Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος τους παίρνει όλους, δίκαιους και αδίκους. Δεν κάνει διάκριση στους έχοντες και μη έχοντες. Σε μια χώρα που σε μεγάλο ποσοστό, μάλιστα, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, εξαρτάται από το φυσικό και όχι το ηλεκτρονικό χρήμα η απουσία των χαρτονομισμάτων είναι θάνατος. Η εφοδιαστική αλυσίδα αγαθών παθαίνει έμφραγμα και το αποτέλεσμα είναι έλλειψη αγαθών.
Ποιος, όμως, είναι υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση και ποιά είναι τα πιθανά σενάρια από εδώ και πέρα;
Αποκλειστική ευθύνη για την εφαρμογή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων έχει η κυβέρνηση και ο Υπουργός Οικονομικών. Την χρηματοπιστωτική σταθερότητα στην χώρα και τις τράπεζες τις εποπτεύει η Τράπεζα της Ελλάδος ως αντιπρόσωπος της ΕΚΤ. Όμως δεν μπορεί να νομοθετήσει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και να επιβάλλει όριο αναλήψεων. Μπορεί να προειδοποιήσει, όπως και το έκανε πολλές φορές και κατηγορήθηκε για αυτό σφοδρά.
Το τυρί το είδες. Την φάκα δεν την είδες;
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο δημοσιογράφος - ο λειτουργός δηλαδή της ενημέρωσης και του ελέγχου της εξουσίας, που μπορεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ενημερώνει τον κόσμο αλλά και να διαμορφώνει την κοινή γνώμη - οφείλει να αφουγκράζεται όλες τις απόψεις και να τις αφήνει ελεύθερες στην κρίση των αναγνωστών ή τηλεθεατών του. Ως εκ τούτου, Παπαδημητρίου, Πρετεντέρης, Χασαπόπουλος, Αναγνωστάκης, Χατζής, Μπογδάνος, Λυριτζής και Πορτοσάλτε δεν πρόκειται εγώ να γίνω, επ' ουδενί!
Κτύπησε λοιπόν το τηλέφωνό μου σήμερα το πρωί, εδώ στον Ξηρόκαμπο της Λέρου όπου βρίσκομαι. Στην άλλη άκρη της γραμμής ένας καλός φίλος - το όνομα του οποίου για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω - ο οποίος άρχισε να μου "σέρνει τα εξ αμάξης".
"Καλά ρε Ιωσήφ, το τυρί το είδες, την φάκα δεν την είδες;".
"Τι εννοείς;", τον ρώτησα.
Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος και γιατί πρέπει να ψηφίσουμε "ΟΧΙ" (αφού το "ΝΑΙ" είναι πλέον νομικώς άκυρο).
Της Όλγας και Τάνυας Γεριτσίδου.
Σε αυτό το σύντομο άρθρο ερχόμαστε να σας υπενθυμίσουμε ορισμένες αρχές και ορισμένα γεγονότα που πάνε να θαφτούν υπό το τεράστιο όργιο εγκληματικής παραπληροφόρησης και κατατρομοκράτησης του Ελληνικού Λαού εμπράκτως μέσω οικονομικού εκβιασμού και φραστικώς μέσω των ΜΜΕ και του πολιτικού κατεστημένου που ευθύνεται για αυτή την κατάσταση, την επεδίωξε, την πέτυχε και την υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια.
Αυτοί που μόνο να κερδίσουν έχουν από το “Ναί” και από τα Μνημόνια βομβαρδίζουν με κάθε δυνατό μέσο εκτός των όπλων αυτούς που έχουν να χάσουν τα πάντα που τους έχουν απομείνει και μόνο να κερδίσουν έχουν από το “ΟΧΙ”.
Σε αυτό λοιπόν το άρθρο μαζεύουμε και κάνουμε έναν απολογισμό κλινικά και ψυχρά επιστημονικό, χωρίς να αφήσουμε να παρεμβληθεί ο όποιος μας θυμός και αγανάκτηση τόσο προς τους παλαιούς πολιτικούς μειοδότες και προδότες και την καμαρίλα που προστατεύουν και εκπροσωπούν (και κατά των οποίων έχουμε κινηθεί με κάθε ένδικο μέσο) όσο και προς την τωρινή συγκυβέρνηση και τον Τσίπρα που και αυτός δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.