Rib and Sea
Σκοτώνοντας το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Του Paul Krugman.
Πηγή : http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/07/12/killing-the-european-project/?_r=1
«Ας υποθέσουμε ότι θεωρείτε τον Τσίπρα έναν ανίκανο νεαρό. Ας υποθέσουμε ότι θέλετε πολύ να δείτε τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι βλέπετε με καλό μάτι την έξοδο αυτών των ενοχλητικών Ελλήνων από το ευρώ.
Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή η λίστα που παρουσιάστηκε απόψε στο Eurogroup είναι αληθινή τρέλα. Πηγαίνει πέρα από την σκληρή, καθαρή εκδικητικότητα. Είναι η πλήρης καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας. Και χωρίς ελπίδα ανακούφισης. Είναι προφανώς μία πρόταση που η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί. Αλλά ακόμα και έτσι, είναι μια γκροτέσκα προδοσία όλων όσων το ευρωπαϊκό σχέδιο υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει.
Υπάρχει όμως κάτι να τραβήξει την Ευρώπη από το χείλος του γκρεμού; Η αλήθεια είναι ότι ο Μάριο Ντράγκι προσπαθεί να επαναφέρει κάποια λογική, και ο Ολάντ επιτέλους δείχνει μια διάθεση πίεσης στη γερμανική ηθική της οικονομίας που τόσο παταγωδώς απέτυχε στο παρελθόν. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς έχει ήδη γίνει. Υπάρχει κανείς που θα εμπιστευθεί τις καλές προθέσεις της Γερμανίας μετά από αυτό;
Με έναν τρόπο, τα οικονομικά έχουν γίνει πλέον δευτερεύουσας σημασίας. Αλλά ας είμαστε σαφείς: αυτό που μάθαμε τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι το να είσαι μέλος της Ευρωζώνης σημαίνει ότι οι πιστωτές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σου, αν ξεφύγεις από τη γραμμή τους.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τις υφιστάμενες συνθήκες της λιτότητας. Είναι πλέον πιο εμφανές από ποτέ ότι η επιβολή σκληρής λιτότητας χωρίς την ελάφρυνση του χρέους είναι μία πολιτική καταδικασμένη. Δεν έχει σημασία πόσο πρόθυμη είναι μια χώρα να αποδεχθεί να υποφέρει. Και αυτό τελικά σημαίνει, ότι ακόμα και μία πλήρης ελληνική συνθηκολόγηση, θα ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο.
Η ευρωπαϊκή ιδέα -μία ιδέα που πάντα επαινούσα και υποστήριζα- μόλις τώρα έχει να αντιμετωπίσει ένα φοβερό, ίσως μοιραίο χτύπημα. Και οτιδήποτε και αν σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Ελλάδα, το σίγουρο είναι ότι όλο αυτό δεν το έκαναν οι Έλληνες».
Το κείμενο στην αγγλική γλώσσα εδώ : http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/07/12/killing-the-european-project/?_r=1
Ρεμβάζω με τον Γιάνη και βλέπω τα εσώρουχα της Μέρκελ!
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Πηγή : http://grnea.gr/2015/07/remvazo-me-to-giani-ke-vlepo-ta-esoroucha-tis-merkel/
Ακούω δραματικούς τόνους. Βλέπω ανθρώπους να φοβούνται. Με το δίκιο τους. Οι μόνοι που είναι σχετικά ήρεμοι είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που έχουν περάσει και έναν πόλεμο.
Κάποιοι έχουν παρεξηγήσει ποια πλευρά υποστηρίζω και θεωρούν ότι υποστηρίζω την κυβέρνηση Τσίπρα. Να εξηγήσω ότι υποστηρίζω τη λογική, τουλάχιστον με τα στοιχεία που έχω μπροστά μου. Όσοι με ξέρουν από τα νιάτα μου, ίσως γνωρίζουν ότι δεν υποστήριξα την Αριστερά. Ποτέ. Όσο κι αν θεωρούσα ότι είναι σημαντική και χρήσιμη πολιτική δύναμη, που πολλές φορές προειδοποιούσε, σαν τη φωνή της λογικής, κυρίως λόγω του μικρού ποσοστού της που της επέτρεπε να λέει αλήθειες. Από τότε όμως η επιρροή της Αριστεράς μεγάλωσε. Και πλέον ασκεί κυβερνητική πολιτική.
Όχι. Τα παιδιά μου θα ονειρεύονται!
Πηγή : http://www.ihappy.gr/oix-ta-paidia-mou-tha-oneirevondai/
Στο πορτοφόλι μου έχω κάτι λιγότερο από δέκα ευρώ... Ευτυχώς με την κόρη μου τη Μαρίνα έχουμε καθιερώσει έναν κουμπαρά και ό,τι ξέμπαρκο βρίσκουμε σε ψιλά, το πετάμε εκεί μέσα. Πρέπει να έχει καμία δεκαριά ευρώ και εκεί... Ευτυχώς την προηγούμενη εβδομάδα, σε μια μέρα βροχής και γκρίνιας, πήγαμε βόλτα στο σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε ρύζι, μακαρόνια και τόνο σε προσφορά. Έχω και δύο τρία εβαπορέ από αυτά που βάζουμε στον καφέ, ζάχαρη, αλεύρι... Θα τη βγάλουμε την εβδομάδα... Ευτυχώς...
Πριν λίγο έβλεπα στο Facebook ένα βίντεο Ισπανών που έκαναν πορεία διαμαρτυρίας υπέρ των Ελλήνων και όλοι μαζί τραγούδησαν το «άξιον εστι». Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα και ένας κόμπος δέους ανέβηκε ψηλά στο λαιμό μου φέρνοντας έναν λυγμό για ανάσα. Η κόρη μου έπαιζε μαζί με τον Αχιλλέα και παρέα χόρευαν το χοντρό μπιζέλι που χορεύει τσιφτετέλι και γελούσαν. Ναι, γελούσαν! Γελούσαν ευτυχισμένα, όπως τους αξίζει, τόσο στα δικά μου όσο και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Τα κοιτάζω και σκέφτομαι πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου. Σκέφτομαι πώς ήμουν πριν από 8 χρόνια, όταν ακόμη ζούσα στην Αθήνα, όταν έβγαζα τα διπλά ή και τα τριπλά από όσα βγάζω σήμερα.
Στο αεροπλάνο με τους «συγγενείς» της Μέρκελ!
Πηγή : http://grnea.gr/2015/06/sto-aeroplano-me-tous-singenis-tis-merkel/
Του Αρχισυντάκτη του GRnea
Η κρίση χρέους και τα χαρακτηριστικά του ευρωπαίου ταξιδιώτη...
Ταξιδεύοντας με απευθείας πτήση «charter» από την Ελλάδα προς στη Γερμανία, δύο πράγματα είναι που μου κάνουν πάντοτε εντύπωση. Το πρώτο είναι γλωσσολογικό. Έχω μια μικρή αλλεργία στη γερμανική γλώσσα και στο γεγονός ότι, ενώ ο πιλότος προσπαθεί να μιλήσει αγγλικά, κανείς άλλος δεν το κάνει. Το δεύτερο είναι η υπακοή των Γερμανών κάθε ηλικίας σε οτιδήποτε τους πει το προσωπικό καμπίνας, χωρίς να χρειάζεται να το επαναλάβει.
Οι πτήσεις «charter» έχουν ένα θετικό και ένα αρνητικό. Συνήθως είναι φθηνότερες. Από την άλλη οι επιβάτες συνήθως προέρχονται από μία μόνο χώρα. Έχοντας ταξιδέψει με αντίστοιχες πτήσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο προς την Ελλάδα, ήταν ξεκάθαρη η διάθεση των ξένων ταξιδιωτών. Οι περισσότεροι ήταν μεθυσμένοι πριν την προσγείωση, χωρίς αυτό να είναι ατύχημα. Είναι καθαρή επιλογή, αφού οι περισσότεροι Βρετανοί έρχονται για να πιουν και να κάνουν «γουρουνιές», εκμεταλλευόμενοι την υψηλή ανεκτικότητα στα Ελληνικά νησιά. Για να επιταχύνουν το επιθυμητό και να μειώσουν το κόστος, ελέω τιμών αεροπλάνου, συνδυάζουν τη μπύρα (συνήθως Carlsberg) με τα σοκολατάκια. Χωρίς να το έχουν μελετήσει επιστημονικά, σίγουρα η συνήθεια αυτή είναι αποτέλεσμα «εμπειρικών μετρήσεων»… Η ζάχαρη σε κάνει «κουδούνι»…
Ούτως η άλλως ποτέ δεν θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας...
Του Άρη Χατζηστεφάνου.
Βάρκιζα τέλος ή Βάρκιζα 2.0;
Οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί, μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή, υποστήριξαν ότι είχαν ραντεβού με την ιστορία. Πρέπει, όπως έλεγε και Θ. Μικρούτσικος, να είναι πολύ τσούλα αυτή η ιστορία, που βγαίνει ραντεβού με τόσο κόσμο.
Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, στη σχέση μαζί της είναι ότι σε καλεί σε ιστορικές συγκρίσεις. Και η συμφωνία, την οποία προσφέρει η κυβέρνηση στους δανειστές, παραπέμπει άμεσα στη Βάρκιζα.
Κάθε κείμενο συνθηκολόγησης αποτυπώνει τους όρους υποταγής του ηττημένου. Η ιδιαιτερότητα της Βάρκιζας είναι ότι αποτύπωνε τους όρους υποταγής μιας Ελλάδας που δεν είχε χάσει τη μάχη και δήλωνε έτοιμη να πολεμήσει.
Τηρουμένων όμως των αναλογιών αυτό δεν έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είχε στα χέρια του αποδείξεις ότι δεν οφείλει να πληρώσει ένα παράνομο και απεχθές χρέος και κουβαλούσε στις αποσκευές του την πανίσχυρη λαϊκή εντολή ενός δημοψηφίσματος – αποφάσισε όμως να μη δώσει τη μάχη.