Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φαίνεται πως θα τα δούμε όλα σ' αυτή τη θεότρελη γωνιά του πλανήτη, αν δεν τα έχουμε ήδη δει. Ακόμη και το εξωπραγματικό και απίστευτο φαινόμενο να είναι στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. και να κυβερνά η τρόϊκα της αντιπολίτευσης!

Η αναξιοπιστία πάντως και η αφερεγγυότητα του Αλέξη Τσίπρα δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Από το "θα σκίσουμε τα μνημόνια" και "θα τους βαράμε το ταμπούρλο και θα χορεύουν", φθάσαμε στην υπογραφή του επαχθέστερου τρίτου μνημονίου και στο "πήδα με Βόλφγκανγκ μου ν' αγιάσω". Και είναι πράγματι απορίας άξιο πώς μπορεί ένας υποψήφιος πρωθυπουργός να υπόσχεται με τόση ευκολία στις προεκλογικές του εξαγγελίες τόσες φορολογικές ελαφρύνσεις για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και μέσα σε πέντε μόλις μήνες από την ανάληψη της εξουσίας να τα ξεχνάει όλα! Εντάξει, το έκαναν αυτό οι Γιωργάκης, Σαμαράς, Βενιζέλος και παλαιότερα ο Ανδρέας, ο Κωστάκης και ο Σημίτης, αλλά αυτούς τους ξέραμε και το περιμέναμε. Όσοι τουλάχιστον από μας απείχαμε από την εκλογική διαδικασία. Γιατί τους άλλους, τους παρωπιδοφόρους, που ενώ γνωρίζουν τι τους περιμένει αν ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., τους ψηφίζουν γιατί τα θέλει ο πισινός τους. Να το κάνει όμως ο Αλέξης Τσίπρας, ο πιο νέος σε ηλικία πρωθυπουργός της χώρας, με τον δικό του "επαναστατικό" πολιτικό λόγο, ε αυτό όχι, για να είμαι ελικρινής, δεν το περίμενε κανείς. Ακόμη και οι δικοί του άνθρωποι, πολλοί εκ των οποίων τον εγκατέλειψαν ή τον μαύρισαν προσφάτως στη Βουλή.

Γράφει, σκεπτόμενος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τότε που κάποια ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ερωτώμενοι από τους δημοσιογράφους πώς αντιμετωπίζουν με τόση ψυχραιμία τις αφόρητες πιέσεις που ασκούν όλους αυτούς τους μήνες οι τοκογλύφοι πιστωτές στην ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης με επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη, εκείνοι απαντούσαν πως "υπάρχει σχέδιο Β". Δεν απεκάλυπταν βεβαίως ποιο ήταν αυτό το σχέδιο Β και έτσι, όλοι εμείς, είχαμε το δικαίωμα να σκεφτούμε πως οι Συριζαίοι διαπραγματευτές ή μας κοροϊδεύουν ή δεν έχουν συναίσθηση της σοβαρότητας της κατάστασης και των ευθυνών τους.

Χθες όμως, ο Βαρουφάκης μίλησε. Και τι είπε; "Είχαμε σχέδιο Β! Έξοδο από την ευρωζώνη και δημιουργία παράλληλου νομίσματος". Και όλοι εμείς πέσαμε να τον φάμε, να ζητήσουμε την κεφαλή του επί πίνακι. Ο Λοβέρδος μάλιστα ζήτησε να παραπεμφθεί ο Βαρουφάκης στην εξεταστική επιτροπή για το χρέος! Ποιος; Αυτός, το κόμμα του οποίου ευθύνεται κυρίως για την δημιουργία του! Και δικαίως ο πρώην υπουργός των Οικονομικών σήκωσε το γάντι απαντώντας στον Λοβέρδο πως είναι πρόθυμος να παρουσιαστεί στην εξεταστική επιτροπή και πως έχει πολλά να πει. Αυτός όμως (εννοώντας τον Λοβέρδο και το κόμμα του) τι θα έχουν να πουν για το ίδιο θέμα;

Πηγή : http://www.topontiki.gr/article/136413/o-don-kihotis-kai-oi-pasi-thysia-sto-eyro

Στις Διεθνείς (και τις καθημερινές ανθρώπινες) σχέσεις ελάχιστη σημασία έχει το «δίκιο» αν δεν μπορεί να κατοχυρωθεί.  Στην προκειμένη ελληνική περίπτωση το δίκιο της χώρας είναι ολοφάνερο, το ομολογεί ακόμη και ο Σόιμπλε: «το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο». Ωστόσο, ο Γερμανός υπουργός, μετά την αυτονόητη παραδοχή περί της μη βιωσιμότητας του χρέους, επαναφέρει τα πράγματα στην σκληρή και ωμή πραγματικότητα επισημαίνοντας, ότι «κούρεμα του χρέους δεν επιτρέπεται εντός της ευρωζώνης».

 Με πιο απλά λόγια ο Σόιμπλε περιγράφει κυνικά τον πραγματικό σκληρό κόσμο: εντός της ευρωζώνης το μόνο πράγμα που επιτρέπεται για την Ελλάδα είναι να παραμείνει για πάντα αποικία χρέους.

Αυτήν την πραγματικότητα επιχείρησε να αμφισβητήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αγνοώντας ότι η αλήθεια και το δίκιο ελάχιστη σημασία έχουν σε μια τέτοια μάχη.

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη και του Νίκου Καλογερόπουλου. 

Τα μέτρα είναι εγκληματικά, αλλά ανεφάρμοστα. Σε πολύ λίγο χρόνο θα έχουν καταστρέψει, φοβούμαι τελεσίδικα, ότι έχει ακόμη παραμείνει όρθιο στη χώρα αυτή. Και χωρίς να ζηλεύω το ρόλο Κασσάνδρας, πιστεύω ότι το ποσοστό των Ελλήνων που θα εκλιπαρούν την επιστροφή στη δραχμή θα είναι συντριπτικά υψηλό. Κάτι, που προτείνω, σταθερά, από το 2010, όχι βεβαίως ως επιλογή, αλλά ως αναγκαιότητα. Θα υπάρξει και κόμμα δραχμής, που πιθανότατα θα επικρατήσει ταχύτατα στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο.  Σε 3 χρόνια από σήμερα, αν η ευρωζώνη δεν έχει διαλυθεί, η Ελλάδα θα έχει επιστρέψει στη δραχμή. Θα είναι, όμως, πολύ αργά πια  γιατί η πολύπλευρη καταστροφή θα έχει καταστεί  μη   αντιστρέψιμη.

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;