Φίλες και φίλοι, αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού και συνδρομητές του καναλιού μου στο YouTube, σας εύχομαι χρόνια καλά - γιατί πολλά δεν προβλέπω να είναι έτσι όπως πάμε - και καλή Λευτεριά!
Καλή επάνοδο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου, τη Δημοκρατία, το άγγιγμα και την ελεύθερη μετακίνηση χωρίς μάσκες και φίμωτρα. Καλή επάνοδο στην όρθια στάση!
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Μετά από κάποια απαράδεκτα σχόλια που δέχτηκα προσφάτως στον λογαριασμό μου στο YouTube, και τα οποία βεβαίως διέγραψα, θα ήθελα να καταστήσω σαφές και να διευκρινίσω, άπαξ και δια παντός, τα εξής.
Μου καταλογίζουν κάποιοι, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να με τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί και να με στείλουν στον εισαγγελέα, πατώντας επάνω στον αντισυνταγματικό νόμο που απαγορεύει την ελεύθερη έκφραση διαφορετικής άποψης, ότι δήθεν αποκαλώ τον Covid-19 κοροϊδοϊό, υπονοώντας προφανώς ότι δεν πιστεύω στην ύπαρξή του και προτρέπω τον κόσμο που με παρακολουθεί να μη φοράει μάσκα και να μην υπακούει στα κελεύσματα της κυβέρνησης, αποτελώντας έτσι κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια!
Όταν πριν από 9 περίπου χρόνια έκλεισα τα βιβλία της επιχείρησής μου, ανήμπορος να πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές και φόρους, ενώ το εισόδημά μου είχε σχεδόν μηδενιστεί, νόμιζα ότι εκεί θα τελείωνε και το χόμπυ μου και η ενεργή δραστηριότητά μου στον χώρο της θάλασσας. Μερικά χρόνια πριν, άλλωστε, είχα πουλήσει το τελευταίο φουσκωτό σκάφος που είχα γιατί δεν υπήρχε πια η δυνατότητα να πληρώνω 2 λίτρα αμόλυβδης βενζίνης για μια θαλασσινή απόδραση ενός ναυτικού μιλίου!
Λίγο νωρίτερα ο Νίκος Κάγκουρας μου είχε κάνει το πρώτο μεγάλο δώρο. Δημιούργησε για λογαριασμό μου την ιστοσελίδα https://www.ribandsea.com/ και μου έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνώ τις ιδέες μου, να γράφω, να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ τα ταξίδια και τις συνεντεύξεις μου. Κάτι που με απίστευτη δυσκολία έκανα μέχρι τότε λόγω της δυσκαμψίας μου στα παραγγέλματα επίκυψης που μου έδιναν οι εκδότες και καναλάρχες. Εκείνη η ανιδιοτελής προσφορά του φίλου μου ήταν πολύτιμη και τον ευχαριστώ απ' τα βάθη της καρδιάς μου.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σωτήριο έτος 2020 μ.Χ. και η αμφίεση ενός χειρουργού έχει επιβληθεί, υποχρεωτικώς πλέον, σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. Και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πότε θα ισχύει αυτό αφού τίποτε δεν είναι μονιμότερο του προσωρινού, οι δε βλέψεις και οι προθέσεις αυτών που κινούν τα νήματα αυτής της υπόθεσης είναι άγνωστες.
Ανατρέχω στα τσιπάκια της μνήμης μου και θυμάμαι εκείνη την κοπελιά στο ταμείο του φαραγγιού της Σαμαριάς, η οποία μου υπέδειξε, με επιτακτικό ύφος, να συμμορφωθώ προς τα υποδείξεις και να φορέσω τη μάσκα μου. Ακόμη αναρωτιέμαι για ποιο λόγο θα έπρεπε να φορέσω μάσκα σε ένα μονοπάτι όπου περπατούσα ολομόναχος! Ποιον ή ποιους υπήρχε κίνδυνος να μολύνω, αν βεβαίως υποτεθεί ότι ήμουν ασυμπτωματικός φορέας του Covid-19; Τα δένδρα, τα κρι κρι ή τις καρακάξες; Ή μήπως έπρεπε να προστατευτώ από τα δένδρα, τα κρι κρι και τις καρακάξες που μπορεί να ήταν αυτές ασυμπτωματικοί φορείς του ιού; Και γιατί δεν επιβάλλεται στα δένδρα, τα κρι κρι και τις καρακάξες να φορέσουν μάσκα;