Rib and Sea

Ζούμε, χωρίς αμφιβολία, σ’ ένα κόσμο που έχει ξεφύγει πια απ’ τα πλαίσια της κοινής λογικής. Ένα κόσμο που έχει τρελλαθεί εντελώς. Και αυτό το βλέπουμε γύρω μας καθημερινώς. Το φαινόμενο μάλιστα, ιδίως στο χώρο που κινούμαστε εμείς, οι υποτιθέμενοι λάτρεις της θάλασσας και του φουσκωτού σκάφους, τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας, για να εναρμονιστούμε κάπως και με το σλόγκαν της εποχής. Η γρίππη των χοίρων, βλέπετε, και τα δισεκατομμύρια που εισπράττει η φαρμακοβιομηχανία από τα εμβόλια που πουλάει, είναι το πρώτο θέμα της εποχής. Που για να τα πουλήσει, πρέπει το πράγμα να πάρει δημοσιότητα και να πεθάνουν και μερικοί. Και ποιος θα αναλάβει να δώσει στο θέμα δημοσιότητα; Ποιοι άλλοι; Οι καλοπληρωμένοι «συνάδελφοί» μου, οι his master’s voice κάποιων εκδοτών και καναλαρχών.

Και η δημοσιότητα θα φέρει πανικό. Που ο πανικός θα αγοράσει εμβόλια. Που τα εμβόλια θα γεμίσουν τα ταμεία της φαρμακοβιομηχανίας, και ίσως και αυτών που «βοήθησαν» στην «επιχείρηση». Που, αυτοί που θα πανικοβληθούν, θα αποφύγουν ίσως μεθαύριο να πάνε σε ομαδικές συγκεντρώσεις, ναυτικές εκθέσεις (λέω τώρα εγώ) και βάλε. Φαύλος κύκλος, που τελειωμό δεν έχει...

Διαβάζω λοιπόν κατά καιρούς, και μαθαίνω, πώς μπορεί να δώσει κανείς γρήγορα ζωή σε μια «ξεψυχισμένη» μπατταρία, αν συνδέσει τους πόλους της αντίθετα στους πόλους ενός φορτιστή. Διαβάζω για άνανδρους και ύπουλους εχθρούς (οι οποίοι όμως για ευνόητους λόγους δεν κατονομάζονται) που εποφθαλμιούν κάποιους εκδότες και θέλουν το κακό τους. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι εξασφαλίζουν διαφημιστικές καταχωρήσεις με εκβιασμούς και πολύ κλάμα. Βλέπω άλλους, «καταξιωμένους» και «παλιούς» στο χώρο των περιοδικών της θάλασσας, να απαξιούν νέες προσπάθειες και να θέλουν να τις πνίξουν στον οχετό της πένας και της εμπάθειάς τους.

Διαβάζω σε διάφορες διαδικτυακές γειτονιές για τη θάλασσα που τάχα μας «ενώνει» (στα λόγια), αλλά διαπιστώνω, φευ, ότι μας χωρίζει στην πράξη παρασάγκας. Διαβάζω για βενζίνες που... αραιώνονται με νερό, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης! Μαθαίνω, διαβάζω, ακούω ή μου λένε, για τη διαδικτυακή καφενειακή «δημοκρατία». Για κάποιους χθεσινούς, που έγιναν αίφνης... αυριανοί. Για παντογνώστες, που νομίζουν πως ξέρουν τα μισά. Για αδαείς, που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα. Για ημιμαθείς, που δεν ξέρουν τίποτε. Για νεόπλουτους που έγιναν "ναυτικοί", επειδή απέκτησαν ξαφνικά δωδεκάμετρο καμπινάτο με δύο τριακοσάρες, δύο τουαλέττες και τέσσερα g.p.s. Για χθεσινούς πιπιλοδάκτυλους (συγγραφική αδεία) και σημερινούς «πρωταθλητές», που τρέχουν σε παραλιακούς... "off shore" αγώνες, με αναβαθμισμένες στο computer, αλλά αδήλωτες,  μηχανές. Και ανεβαίνουν στο βάθρο, χωρίς αιδώ, και σηκώνουν με υπερηφάνεια βαρύτιμα κύπελλα και κομπάζουν σαν γύφτικα σκεπάρνια. Τα βλέπω όλα αυτά να συμβαίνουν δίπλα μου, και τρελλαίνομαι. Τρελλαίνομαι σας λέω...

Αν τώρα προσθέσετε στα παραπάνω τα έργα και τις ημέρες των διαχειριστών-τρομοκρατών της αρπαχτής του δημόσιου κορβανά (κάποιοι επιμένουν ανοήτως να τους αποκαλούν ακόμη πολιτικούς) και ότι προσφάτως ανακάλυψαν (απόρροια του βραδυνού τους εφιάλτη, προφανώς) τον τρόπο να φέρουν πίσω στα δημόσια ταμεία τα χρήματα, που οι ίδιοι με τις ρεμούλες και τις μίζες τους εξαφάνισαν, θεσπίζοντας ας πούμε, μεταξύ των άλλων, νέα τέλη για τα παλαιάς τεχνολογίας αυτοκίνητα, έχουμε πετύχει, ως λαός γενικότερα, την τόμπολλα του αιώνα.

Και θα γελάνε ξέρετε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι με τα χάλια μας. Τι είναι αυτοί οι Έλληνες ρε, θα λένε. Ό,τι τους βάζουν να πληρώσουν, το πληρώνουν αδιαμαρτύρητα. Ακόμη και διόδια σε επαρχιακό δρόμο τους υποχρεώνουν να πληρώσουν, για να σκοτωθούν! Και το αυτοκίνητο πάει σύννεφο. Και γεμίζουν οι δρόμοι και οι εθνικές οδοί. Και πήζουν οι σταθμοί των διοδίων, που έγιναν κι’ αυτοί, μέσα στη γενική αναμπουμπούλα, ιδιωτικοί, κι' έχουν τσιμπήσει αγρίως προς τα πάνω. Και λιγοστεύουν σαν λαός, αφού αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο καμμιά τριανταριά «Σουμάχερ» κάθε Σαββατοκύριακο. Σκέτος πόλεμος...

Μη μου δίνετε σημασία. Παραλήρημα είναι, λόγω της ζέστης, και των καλοκαιρινών διακοπών που καθυστερούν.

Α, και να μη το ξεχάσω. Καλά να περάσετε εκεί που θα πάτε. Και προσέξτε τη γρίππη που κυκλοφορεί μεταξύ των μελών της βλακικής αγέλης. Γιατί αυτή είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τη γρίππη των χοίρων. Ασε που ούτε μάσκα την πιάνει αυτήν, ούτε εμβόλιο...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος