Rib and Sea
Πρόσωπα
Κώστας Περσελής : Θα παύσουμε στο εξής να είμαστε επιεικείς με την Δήμαρχο Κάσου!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον Κώστα Περσελή τον έβλεπα παλαιότερα να παίζει το λαούτο του δίπλα στον βιρτουόζο της λύρας Δημήτρη Περσελή, στα καλοκαιρινά κασιώτικα πανηγύρια ή σε αυτοσχέδια γλέντια στο ξωκκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου. Τον Μάϊο του 2014 αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο για να διεκδικήσει τον Δήμο του νησιού του, έχοντας απέναντί του την "έμπειρη" Μαίρη Σορώτου Τσανάκη η οποία, τελικώς, κατάφερε να επικρατήσει με διαφορά 70 περίπου ψήφων.
Ήπιος σαν χαρακτήρας, ο Κώστας, δεν ανταγωνίστηκε την πολιτική του αντίπαλο στο στάδιο της πόλωσης που επέλεξε να ακολουθήσει η τελευταία προκειμένου να κόψει πρώτη το νήμα της κάλπης. Την ίδια στάση κράτησε και κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της δημαρχίας της κυρίας Τσανάκη, μολονότι συνέχισε, όπως λέει ο Κώστας, να τον προκαλεί με άδικες προσωπικές επιθέσεις κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. "Δεν θέλω να πηγαίνω στα δημοτικά συμβούλια για να τσακωθώ", λέει ο Κώστας Περσελής, και συνεχίζει : "Όμως έχει και η υπομονή τα όριά της".
Αντώνης Ζάγορας. Το δεξί χέρι της Δημάρχου Κάσου ανεξαρτητοποιήθηκε και βγήκε στην επίθεση!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Αντώνης Ζάγορας, το ένα από τα τέσσερα παιδιά μιας πολυμελούς Κασιώτικης οικογένειας, αποφάσισε πέρυσι, στα 32 του, να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά του νησιού του. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με την επικεφαλής του ενός από τους δύο συνδυασμούς που θα διεκδικούσαν τον Δήμο της Κάσου, την κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, και μπήκε στο ψηφοδέλτιό της με την υπόσχεση της τελευταίας ότι εάν εξελέγετο θα του έδινε μια έμμισθη θέση στο δημοτικό συμβούλιο, και συγκεκριμένα την θέση του αντιδημάρχου. Συγχρόνως, όπως αφηγείται σήμερα ο Αντώνης Ζάγορας, άρχισε γι' αυτόν μια άσχημη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει και που τον ανάγκασε, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του απέναντι στον τρόπο με τον οποίον η κυρία Τσανάκη ασκεί την εξουσία που της έδωσε ο λαός της Κάσου και να ανεξαρτητοποιηθεί.
Οι σοκαριστικές φωτογραφίες της Antonella Pizzamiglio από το ψυχιατρείο της Λέρου.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.
Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ακτιβιστική εκείνη φωτογράφιση, η Ιταλίδα φωτογράφος Antonella Pizzamiglio επέστρεψε στη Λέρο και εξέθεσε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που τράβηξε με πόνο ψυχής και κίνδυνο να συλληφθεί, η δημοσιοποίηση των οποίων άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο κολαστήριο των ψυχών και σωμάτων του ψυχιατρείου της Λέρου.
Με τίτλο "Επιστροφή" και υπότιτλο "Ακόμη και το τίποτε έχει ένα όνομα", οι φωτογραφίες της Ιταλίδας φωτογράφου εξετέθησαν στον χώρο του ψυχιατρείου της Λέρου από τις 19 μέχρι τις 29 Ιουνίου 2015. Βρέθηκα συμπτωματικώς στη Λέρο εκείνες τις ημέρες, με την ευκαιρία της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών", η οποία αναβλήθηκε λόγω... capital control, και είχα την ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στη φωτογραφική προσέγγιση του ανθρώπινου πόνου όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της Antonella Pizzamiglio.
Προσπάθησα, στη συνέχεια, με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό, να αποτυπώσω στο βίντεο την εκπληκτική δουλειά της Antonella Pizzamiglio, ως Ανθρώπου πρωτίστως και ως ταλαντούχου φωτογράφου κατά δεύτερο λόγο. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς...
Μαρία Φραζέσκου Καλιμάχου. Ο φύλακας άγγελος της Μονής Θεοκτίστης.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το να είναι κανείς 72 ετών, να εγκαταλείπει την Αθήνα, τα παιδιά και τα εγγόνια του και να εγκαθίσταται στην Ικαρία, περνώντας τον περισσότερο χρόνο μόνος του μέσα στο δάσος, φροντίζοντας για την συντήρηση ενός εγκαταλελειμμένου μοναστηριού, δεν είναι μικρό πράγμα. Αν μάλιστα το άτομο αυτό είναι γένους θηλυκού, τότε το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις. Ο λόγος για την Μαρία Φραζέσκου Καλιμάχου την οποία συνάντησα κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μας στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον της Μονής Θεοκτίστης κοντά στο χωριό Σταύλος της Ικαρίας.
Η Μαρία Φραζέσκου - τα 72 χρόνια της οποίας φαίνεται πως ελάχιστα την έχουν επηρεάσει - μου εξιστόρησε με ποιο τρόπο κατέληξε το σκήνωμα της Οσίας Θεοκτίστης στην Ικαρία, πώς δημιουργήθηκαν οι εγκαταστάσεις της μονής, πώς αναπτύχθηκε εκεί η μοναχική κοινωνία, από το 1400 μέχρι το 1920, πώς και γιατί τελικώς εγκαταλείφθηκε.
Απολαύστε την.
Ο καπετάνιος του "ΑΙΟΛΙΣ" Λευτέρης Καραϊσκάκης μιλάει χωρίς περιστροφές.
Επιμέλεια συνέντευξης - Κάμερα - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο καπετάν Λευτέρης Καραϊσκάκης του θαλάσσιου "λεωφορείου" που ακούει στο όνομα "ΑΙΟΛΙΣ" και εξυπηρετεί τις καθημερινές ανάγκες επικοινωνίας του Άη Στράτη με την γειτονική Λήμνο, είναι ένας άνθρωπος που έχει φάει τη θάλασσα με το κουτάλι. Ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να κακίσει τον εαυτό του επειδή πίστεψε αναξιόπιστους πολιτικούς που τον ταλαιπώρησαν με φρούδες υποσχέσεις και τον ανάγκασαν να δανειστεί γιατί δεν ήθελαν να του δώσουν αυτά που του ώφειλε η Πολιτεία. "Κουράστηκα να ακούω τον Παυλίδη να μου λέει, μη σε νοιάζει, συνέχισε, πίσω σου είμαι εγώ", θυμάται ο καπετάν Λευτέρης και συνεχίζει : "Δεν θέλω να είσαι συνέχεια πίσω μου, πόνεσα!", του είπα μία φορά, "μπροστά μου σε θέλω!".