Rib and Sea

Κύριε Παπαδόπουλε,

Oνομάζομαι Γιώργος Χλούπης, γνωρίζω τον αδερφό σας Βασίλη αρκετά χρόνια, γιατί συνεργαζόμαστε στην Εθνική. Πρόσφατα μου έστειλε ένα mail με την περιγραφή του ταξιδιού σας στο Καρπάθιο το 1981 με ένα συμβατικό φουσκωτό. Είναι μια ιστορία διδακτική, πολύπλευρη και συγκινητική.

Πέραν της ουσίας έχετε και πολύ καλή "πένα" και θα ήταν πολύ ωραίο να διαβάζαμε και άλλα τέτοια κείμενα-εμπειρίες πλούσιες, μαζεμένα σε κάποιο τόμο ίσως. Μίλησα με τον Βασίλη σήμερα και μου είπε να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω του περιοδικού το οποίο βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμο και ευχάριστο, οπότε αποκτήσατε άλλον έναν (ηλεκτρονικό) αναγνώστη.

Αγαπητέ φίλε Σήφη (όπως συνηθίζεται να σε λέμε στην Κάσο),

Κατ' αρχήν συγχαρητήρια για το δημοσιογραφικό σου έργο και για το περιοδικό που επιμελείσαι, συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία μιας νέας, διαφορετικής φωνής, πέρα από πολιτικά όρια και δεσμευτικές κατευθύνσεις, φωνή που πιστεύω πως σχηματίζεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέσα σε πάρα πολλούς Έλληνες της σημερινής εποχής.

Ο κ. Κων/νος Πουλόπουλος, απέστειλε στο περιοδικό την ακόλουθη επιστολή.

Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,

Είμαι κάτοχος ενός πεντάμετρου πολυεστερικού σκάφους το οποίο χρησιμοποιώ για να ψαρεύω. Το σκάφος αυτό κινείται με μια 30άρα εξωλέμβια. Προσφάτως σκέφτηκα, για να νοιώθω πιο ασφαλής, να πάρω μια βοηθητιική μηχανή, παρ' όλο που δεν απομακρύνομαι πέραν των 10 ναυτικών μιλίων από τις ακτές.

Τότε, στ’ άγουρα  χρόνια, τότε που η αθωότητα έδινε αμαχητί τη θέση της στην αίσθηση της αποκτώμενης δύναμης και το μυαλό ολοένα καταπιανόταν να κρίνει και ν’ αμφισβητεί…Τότε, είχα την εντύπωση πως είναι σχετικά εύκολο, φτάνει να τ’ αποφασίσει κανείς, να γίνει ένας νέος  "Ιησούς"…