Rib and Sea

Επιτέλους η Κυριακή ήρθε! Όλη την εβδομάδα κάναμε μικροανάλυση στα διάφορα μετεωρολογικά δελτία και site, βρήκαμε την κατάλληλη παρέα, είχαμε αποφασίσει πού θα δέσουμε, πόσες βουτιές θα κάνουμε και τι θα κάνουμε με λεπτομέρεια σχεδίου. Η Κυριακή που θα άφηνα το φουσκωτό στη φύλαξη για σεζόν! Αφού λοιπόν επιβιβαστήκαμε στο φουσκωτό με την καπετάνισσα, πέσαμε στο Μαραθώνα και παρέα με τον φίλο Δημήτρη, τη συντροφιά και τον γλάρο του (oceanic 5,80), τον Γιώργο και τον Φάνη με ένα υπέροχο πολυεστερικό, ξεκινήσαμε για μια τοπική βόλτα μέχρι τη μύτη του Σχοινιά, σε χαλαρό τέμπο, με σκοπό το άραγμα, μπάνιο, bbq και παιχνίδια μέσα στην αγκαλιά Της.

Η τύχη όμως δεν μας έκλεισε το μάτι! Στα μέσα της βόλτας άκουσα και είδα το θηριώδες "lambro" του λιμενικού να μας πλησιάζει. Αμέριμνος και χωρίς άγχος έδεσα πάνω του και μετά από τον έλεγχο διαπίστωσα πως είχα ξεχάσει τον πυροσβεστήρα! Αφού οι ευγενέστατοι και πολύ σωστοί λιμενικοί μου ανακοίνωσαν την παράβαση και την λυπητερή, έφυγα μισοξενερωμένος για Σχοινιά όπου μεχρι να φτάσω, για να είμαι ειλικρινής, από τον ενθουσιασμό το'χα ξεχάσει!

Όμως η πλάκα που μου έκανε η τύχη δεν τελείωσε εκεί. Μόλις δέσαμε και αράξαμε, φουσκώσαμε στρώματα και ανοίξαμε τέντες, έπιασε δυνατός πουνέντες και με το αντιμάμαλο που έκανε στα βράχια μας ανάγκασε να φύγουμε και να πάμε πίσω στο Μαραθώνα όπου έκοβε. Εκεί κάτσαμε, ψήσαμε και αφού παίξαμε με wakeboards και jet ski, ήρθε η ώρα να φύγουμε! Στα λιγοστά όμως μέτρα που με χώριζαν απο το πάρκινγκ έκατσε η στραβή. Καθώς έβγαζα τα παιδιά της παρέας έξω, με λιγότερο απο ενα κόμβο, χτύπησε η προπέλλα στον μοναδικό βράχο που είχε το σημείο με αποτέλεσμα να σπάσει αυτή και οι βίδες από το πλακάκι που συνδέει τη ντίζα με τη μηχανή (είχαν σαπίσει, απ' ο,τι κατάλαβα στη συνέχεια, και το χτυπηματάκι ήταν η αφορμή).

Ξενερωμένος πλέον τέρμα, έβγαλα με τα χέρια το φουσκωτό ως το τρέϊλερ και έμεινα να το κοιτάζω καθώς το τράβαγαν έξω. Τα συμπεράσματα απο αυτή τη βόλτα ήταν αρκετά και θα'χω να τα σκέφτομαι μέχρι την επόμενη τσάρκα. Πρώτον, ποτέ δεν πρέπει να φεύγω από δω και πέρα τρελαμένος και πρέπει να προσέχω την παραμικρή λεπτομέρεια. Ακόμα και σε ένα τόσο μικρό σκαφάκι σαν το δικό μου ο πυροσβεστήρας θα μπορούσε να'ναι εξαιρετικά απαραίτητος. Δεύτερον, πρέπει να λύνουμε πού και πού καμιά βίδα πάνω στη βάρκα, ειδικά σε μέρη που βρέχονται, και τρίτον, όσο ενημερωμένος και να είσαι για τον καιρό αυτός πάντα μπορεί να σου χαλάσει τα σχέδια. Όπως και η ατυχία ειναι μέρος της επιτυχίας. Μια βόλτα του 20ευρου μου κόστισε τελικά 400!

Αλλά είναι και κάτι ακόμη που θέλω να γράψω. Όταν μένουμε από τιμόνι μπορούμε να δέσουμε ένα κουπί στη μηχανή για λαγουδέρα!

Το αρθράκι είναι αφιερωμένο στον Δημήτρη, τον φάνη, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον Αλή για τη βοηθεια!

Αρχιμήδης Τουσμάνωφ

Σχόλιο "Rib and Sea".

Αγαπητέ Αρχιμήδη,

Δεν είναι η πρώτη φορά που εξιστορείς τις θαλασσινές εμπειρίες σου στο περιοδικό. Ό,τι είχα να σχολιάσω το σχολίασα την προηγούμενη φορά. Αυτό που θέλω μόνο να πω τώρα είναι ότι θέλει κουράγιο για να δημοσιοποιεί κανείς τις "γκάφες" και τις απροσεξίες του. Και σένα το κουράγιο αυτό δεν σου λείπει. Σε αντίθεση με άλλους παντογνώστες "καπετανέους" οι οποίοι κρύβουν επιμελώς τα λάθη τους και υπερτονίζουν τα "κατορθώματά" τους.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος