Rib and Sea

Της κυρίας Βίκυς Φουσκίδου. (Η κυρία Φουσκίδου είναι δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αργυρούπολης - Ελληνικού).

Ζούμε στη χώρα του φωτός;  Στη χώρα του λογικού και του αυτονόητου, ή του παράλογου και του μηδενισμού; Στην Ελλάδα, την πνευματική μητέρα της Ευρώπης, ή την ουραγό των εταίρων μας;  Στη χώρα που γέννησε την πολιτική και το λόγο, ή στη χώρα της χρεωκοπίας της πολιτικής και του ευτελισμού του λόγου;

Πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο στίχος του Γ. Σεφέρη «Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Με πληγώνει, όπως πληγώνει κι εσένα, και τον καθένα, και όλους. «Δεν πάμε καλά», λένε οι πολίτες αυτού του τόπου! Οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου που αγωνιούν για το σήμερα και για την κοινωνία στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά. Μια κοινωνία βιαιολατρείας, παθητικότητας και εκχυδαϊσμού, ατιμωρησίας ενόχων και επίπλαστη;  Χώρα που τη χαρακτηρίζουν ως  τριτοκοσμική, κομμάτων, τζακιών  και καναλαρχών με πανίσχυρη τηλε-δημοκρατία; Της τσόντας και του εφήμερου σουξέ;

Σχόλιο ανώνυμου blogger.

Γείτονά μου. Το ξέρω πως παρακολουθείς όλο αυτό το κουβάρι αθλιότητας που ξετυλίγεται μπροστά μας κι αισθάνεσαι ηλίθιος. Ή, για να το πω καλύτερα, μαλακας. Χιλιάδες συμπατριώτες που ρήμαξαν με όποιο τρόπο μπορούσαν ό,τι βρέθηκε μπροστά τους.

Ακούς για λίστες με περιουσίες στο εξωτερικό. Διαβάζεις για εκατοντάδες πολυτελείς κατοικίες που αγοράστηκαν στο Λονδίνο από Έλληνες. Αποκαλύπτεται ένα κράτος φρίκη που μέχρι και ο τελευταίος άχρηστος χαρτογιακάς μπορούσε να κάνει τη μπάζα του. Βλέπεις πως εκατοντάδες χιλιάδες κορόϊδευαν, λαδωνόντουσαν, φακελάκια πηγαινοερχόντουσαν.

Πηγή : www.makeleio.gr

Σήμερα ο ΠΟΡΤΑ - ΠΟΡΤΑ ανάρτησε μια καταπληκτική ανάλυση της PHOENIX CAPITAL RESEARCH, σχετικά με τη συστημική αντιμετώπιση της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. ΤΙΤΛΟΣ : H ΚΕΚΤΗΜΕΝΗ ΦΟΥΣΚΑ της ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ σε ΑΡΙΘΜΟΥΣ. Διαβάστε το. Η ανάλυση στηρίζεται στο ζήτημα των UNFUNDED LIABILITIES.

Τα Unfunded Liabilities αποτελούν σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού και δημοσιονομικού συστήματος, με το χρέος και το έλλειμμα να φαντάζουν ανέκδοτα μπροστά τους.

Του Χρήστου Μαγγούτα.

Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.

Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής: