Rib and Sea

Κάμερα - μοντάζ : Νίκος Κονιτσιώτης.

Πολλοί λένε ότι η γνώση και η συστηματική εργασία είναι η βάση της επιτυχίας. Μόνα τους όμως αυτά δεν αρκούν αν δεν υπάρχει ταλέντο. Με ένα τέτοιο ταλαντούχο άνθρωπο, στον χώρο της βιντεοσκόπησης, της σκηνοθεσίας και του μοντάζ, είχα την τύχη να συνεργαστώ πριν από πέντε χρόνια. Τότε που είχα αναλάβει την παραγωγή και την επιμέλεια των ημίωρων εβδομαδιαίων ταξιδιωτικών εκπομπών με τίτλο "Σε φόντο γαλάζιο" στον τηλεοπτικό σταθμό "Τηλε Άστυ". Αναφέρομαι στον Νίκο Κονιτσιώτη, τον καλό φίλο, υπεύθυνο συνεργάτη και εξαιρετικό αυτό ταλέντο στον χώρο της τηλεόρασης. Όταν μου έστειλε σήμερα το πεντάλεπτο φιλμάκι του από την πρόσφατη επίσκεψή του στην Φολέγανδρο και μου είπε ότι μπορώ, αν θέλω και μ' αρέσει, να το αναρτήσω στα διαδικυακά περιοδικά μου, πίστεψα προς στιγμήν ότι με κορόϊδευε!

Του Νίκου Δήμου.

1. Πώς κόπηκε ο Αριστοτέλης.

Πριν καν γεννηθεί το δεύτερο παιδί της οικογένειας Γεωργίου ονομαζόταν Ελένη – επειδή οι γονείς του ελπίζανε πως θα ήταν κορίτσι. Είχαν ήδη ένα γιο δύο ετών. Όταν ο γιατρός τους είπε πως θα είναι αγόρι, δεν είχαν έτοιμο όνομα. Είχαν όμως έτοιμο νονό, τον φίλο τους κύριο Αριστόξενο που ήταν πρύτανης στο πανεπιστήμιο – και είχε ζητήσει να βαφτίσει το νέο απόκτημα της οικογένειας.

Ο νονός, σοφός καθηγητής της φιλοσοφίας, είχε μανία με τους αρχαίους φιλοσόφους – ιδιαίτερα με τον Αριστοτέλη. Όταν λοιπόν οι Γεωργίου του μίλησαν για τον δεύτερο γιο τους, αυτός είπε αμέσως: «Θα του δώσω ένα δοξασμένο όνομα! Θα τον ονομάσω Αριστοτέλη!».

Βουβό κλάμα, απειλητική σιωπή, βλέμματα χαμένα, ελάχιστες συζητήσεις, προβληματισμός, αμηχανία, λουλούδια και κεριά αναμένα γύρω από το μεγάλο δένδρο της πλατείας Συντάγματος όπου το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή ένας ηλικιωμένος φαρμακοποιός που θέλησε με ένα όπλο να δώσει τέλος στη ζωή του και, συγχρόνως, να αφήσει σαν παρακαταθήκη ένα συμβολικό μήνυμα. "Δεν θέλω να γίνω βάρος στα παιδιά μου. Φεύγω προτού αναγκαστώ να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια"...

Φωτογραφίες, ρεπορτάζ : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το καζάνι της λαϊκής αγανάκτησης συνεχίζει να βράζει και η εκτίναξη του καπακιού αναμένεται οσονούπω. Παρέλαση χωρίς θεατές, με προσκλήσεις, κρυφούς αστυνομικούς και ελεύθερους σκοπευτές αυτοί; Κοινή πορεία των Κινημάτων και αντιμνημονιακών δυνάμεων, από τον Τύμβο του Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο, ο κόσμος. Οι διαφορές φαίνεται πως αρχίζουν σιγά σιγά να γεφυρώνονται και τα κοινά σημεία να προβάλλονται περισσότερο. Οι όποιες μικρές ή μεγαλύτερες ιδεολογικές διαφορές παραβλέπονται μπροστά στην ανάγκη να βγει απ' τον λαιμό του κόσμου η θηλειά που τον πνίγει. Η θηλειά που του στερεί την ελευθερία, το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια, να εργάζεται, να έχει τον μισθό του, την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη, όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τα οργισμένα λόγια δεν κρύβονται πια. Οι πολίτες αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους. Μυρίζει μπαρούτι. Το είχε άλλωστε και η μέρα χθες, παραμονή της μεγάλης εθνικής εορτής.