Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πριν από δύο μήνες περίπου σας απηύθυνα ανοικτή επιστολή εις απάντηση της δικής σας της απευθυνθείσας στον πρωθυπουργό μετά τη δολοφονία του Νικόλα Σας. Το έκανα ως απλός πολίτης που μοχθώ επί δεκαετίες, έχω σπουδάσει παιδιά, έχω συνεισφέρει στα Δημόσια Ταμεία που λεηλατούν δεξιοί και αριστεροί, υποφέρω υπό τον ζυγό ενός κράτους-φέουδου των εκάστοτε υπουργίσκων και των κωματικών παρατρεχάμενων και εξακολουθώ να μοχθώ δια τον επιούσιον, γενικώς δε είμαι αυτό που λένε «νομοταγής πολίτης» ελκύων τη χλεύη των ακαμάτηδων και ασχολούμενων με υψηλές ιδέες και ιδανικά, όπως είναι η κατεδάφιση του αστικού κράτους, η προβολή των αρετών των ΛΟΑΤ και η ανάδειξη των … ομοφοβικών, ρατσιστικών, φασιστικών και εθνικιστικών ιδεοληψιών των λεγόμενων «νοικοκυραίων».
http://www.ribandsea.com/face/3733-aksiotimi-kyria-lamprini-moustaka.html
Το έκανα, επειδή είχα εδραία την πεποίθηση ότι ουδενός το αυτί ιδρώνει, πόσω μάλλον του πρωθυπουργού που απλώς προεδρεύει μίας κυβέρνησης [τρόπος του λέγειν]. Έτσι, ένωσα απλώς, όπως έγραψα, τη φωνή μου με τη δική σας, μήπως και ευαισθητοποιηθεί κάποιος και γίνει ασφαλέστερη τούτη η χώρα. Και δεν περίμενα τίποτε και από κανέναν.
Του Κώστα Στούπα.
Η προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου, ασχέτως αν η χρονική περίοδος που λαμβάνει χώρα δεν είναι τυχαία, αποτελεί σημαντική εξέλιξη, αλλά δυστυχώς δεν επισφραγίζει το τέλος μιας περιόδου.
Η Ελλάδα ήταν και παραμένει η πλέον διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης και το κράτος παραμένει στο επίκεντρο αυτής της διαδικασίας. Το κράτος το διαχειρίζονται οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση. Στο ελληνικό πελατειακό κομματικό κράτος σημαντικό ρόλο, που ενδεχομένως ξεπερνά και αυτόν των πολιτικών, παίζουν οι συνδικαλιστές του δημοσίου.
Επί της ουσίας επειδή οι Υπουργοί και Πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται, όπως και οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ, αυτοί που μένουν επί δεκαετίες σαν σταθερές παραδιοικήσεις είναι οι συνδικαλιστικές "παρέες".
Οι συνδικαλιστές του δημοσίου λειτουργούν σαν ιμάντας μεταξύ πολιτικής, κομματικής εξουσίας και των πελατών, όπου ανταλλάσσονταν και συνεχίζουν να ανταλλάσσονται προνόμια με ψήφους.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Με 1006 πράξεις σε δύο ώρες η Τραπεζάρα Αττικής, στη χοάνη της οποίας έχουν πέσει εκατοντάδες εκατομμυρίων του Δημοσίου και Ασφαλιστικών Ταμείων, έπεσε στο μείον. Με μία πράξη των 12 Λ ανέβηκε στο συν. Το μεγαλείο του ΧΑΑ δικέ μου [από το ιστολόγιο του Γ. Κανελλάκη] που αποτυπώνει την ευρωστία της ελληνικής οικονομίας. Θα πάω αύριο ν’ αγοράσω μία μετοχή αντί € 100, να δείτε πού θα εκτοξευθεί ο δείκτης του ΧΑχΑ και πόσο θα ανακάμψει η οικονομία.
Τα πανεπιστήμια άντρα διακίνησης ιδεών και ναρκωτικών, άμα δε και έδρες υπαίθριων καταστημάτων πάσης εθνικότητος λαθρομικροπωλητών. Παγκοσμιοποίηση γαρ.
Ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που μπορούμε να αποτίσουμε μεθαύριο προς τιμήν εκείνης της Ελλάδας κι εκείνων των ελλήνων που για ένα ΟΧΙ στην υποτέλεια έχυσαν το αίμα τους, καθώς και προς τιμήν της γενιάς των γονιών μας που ξαναέχτισαν -πάλι με το αίμα τους και την στέρησή τους- όσα ο διαχρονικά εχθρικός προς την ανθρωπότητα λαός των Βησιγότθων γκρέμισε, είναι ένα τεράστιο και διαρκές χούγιασμα σε όποιον εκπρόσωπο της εξουσίας -συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης- τολμήσει να σταθεί μπροστά στον λαό γιορτάζοντας τάχα δίπλα του και μαζί του την μεγάλη επέτειο.
Του Κώστα Στούπα.
Η εικόνα του νεαρού με τη ντουντούκα πάνω στο γραφείο του Υπουργού Παιδείας να τον αποκαλεί "τσιράκι της πλουτοκρατίας", αποτυπώνει την πλέον ζοφερή εικόνα του μέλλοντος αυτής της χώρας.
Την προηγούμενη ο ίδιος ο Υπουργός σε μια κρίση εφηβικού επαναστατικού παλιμπαιδισμού καλούσε τους φοιτητές να περιφρουρήσουν τους πανεπιστημιακούς χώρους από τις καταπατήσεις συμμοριών λαθρομεταναστών, λαθρεμπόρων και εμπόρων ναρκωτικών που υποδύονται τις επαναστατικές σέχτες και κινήματα.
Με τον νόμο "Παρασκευόπουλου" η κυβέρνηση έβγαλε από τις φυλακές χιλιάδες επικίνδυνους εγκληματίες. Την ίδια στιγμή έχει ευνουχίσει παντελώς τις δυνάμεις επιβολής της τάξης προκειμένου να πουλήσει προφίλ αντιαυταρχισμού με μια μερίδα ποινικών και πολιτικών μπαχαλάκηδων...