Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Σκάει κι απογειώνεται.
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2018/12/blog-post_19.html
Με ένα ωραίο βεγγαλικό, μιά στρακαστρούκα κλείνει το 2018. "Τρομοκρατία!", "τρομοκρατία!", τσιρίζουν σύστημα και "θύματα".
Περίεργο. Το blog δεν νοιώθει να τρομοκρατείται. Μπας κι είναι αναίσθητο; Αλλά εξ ίσου δεν είδαμε να τρομοκρατούνται και οι καθημερινοί άνθρωποι που ιδρώνουν στις part-time δουλειές τους, και ιδρωκοπούν στις τράπεζες να πληρώσουν ψεύτικους υπέρογκους φόρους, ΕΝΦΙΕΣ, πρόστιμα, ΔΕΕΣ και λοιπά χαράτσια, που το σύστημα με την πρόθυμη και αμέριστη συνεργασία των "θυμάτων", σαν αλυσίδες σφυρηλάτησαν τόσα χρόνια στα πόδια αυτού του λαού για να γεμίζουν οι τσέπες των τραπεζών, των τοκογλύφων και των κάθε λογής διεθνών απατεώνων.
Ανιδιοτέλεια, ευτέλεια, τσιφτετέλια.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Λεζάντα φωτο : Η ανάπαυλα του προοδευτικού, δημοκράτη πολεμιστή.
Δεν χρειάζεται να γράψω τίποτε εγώ. Διαβάστε και αναλογισθείτε, ότι αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν τα παιδιά μας.
Ο … καθηγητής Παρασκευόπουλος εξηγεί στη Βουλή, γιατί δεν πρέπει να ιδρύονται ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια.
«Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι το τυπικό, τι αναφέρεται, το θέμα είναι ποιος ελέγχει. Κι αυτό το οποίο σας λέω ακριβώς το είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια -και το θυμήθηκα τώρα ασχολούμενος με το θέμα- στον Αμάρτια Σεν, τον γνωρίζετε όλοι και ως οικονομολόγο και ως φιλόσοφο βέβαια, με κοινωνική ευαισθησία, ο οποίος στις παραδόσεις του Ντιούι το 1984 έγραφε και ήταν δημοσιευμένο στον Τύπο το κείμενό του ότι ο ακαδημαϊκός αυτοπροσδιορισμός, ο οποίος είναι όρος της παραγωγής και της μετάδοσης της γνώσης, προϋποθέτει την ανεξαρτησία του πανεπιστημίου από τον φορέα ο οποίος το ελέγχει. Στη γλώσσα του Αμάρτια Σεν: «agency freedom».
Οικονομικός ναζισμός, ενωμένος, δυνατός.
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2018/12/blog-post_11.html
Δεν πρόλαβε καλά-καλά η παραδουλεύτρα του νεοφιλελευθερισμού-Πρόεδρος της Γαλλίας να ανακοινώσει κάποια ψήγματα, κάποια σπαράγματα φιλολαϊκών μέτρων, κι αυτά όχι από αγάπη για τον λαό του, αλλά από τον φόβο απώλειας της εξουσίας υπό την πίεση της πρόσφατης λαϊκής εξέγερσης (βλέπεις φίλε Χρίστο και φίλε Γιώργο, έτσι γίνεται η δουλειά και όχι με επιστολές διαμαρτυρίας, υπογραφές, μπροσούρες και τα λοιπά), δεν πρόλαβε λοιπόν να τα ανακοινώσει, και πετάχτηκαν οι κλανιές της Ευρωπαϊκής "Ένωσης", δια στόματος-κ@λου κάποιου αντιπροέδρου Ντομπρόφσκι, να δηλώσουν πως: "Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί τις επιπτώσεις που θα έχουν στον προϋπολογισμό της Γαλλίας τα νέα φορολογικά μέτρα που σχεδιάζει να εφαρμόσει από το επόμενο έτος η γαλλική κυβέρνηση".
Κλείνει το hotspot – πρότυπο στην Τήλο.
Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ τού βάζει λουκέτο τη στιγμή που ο δήμος είχε αρχίσει την κατασκευή τυροκομείου για να εργάζονται οι πρόσφυγες!
Γράφει η Σαλτού Εύη.
Το καλοκαίρι του 2017, το νησί έγινε διεθνώς γνωστό μέσα από αφιέρωμα του BBC, αυτή τη φορά όχι για τις ομορφιές του, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο αγκάλιασε τις οικογένειες προσφύγων. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι γίνονται προσπάθειες ενσωμάτωσης των προσφύγων στην τοπική κοινωνία της Τήλου, το κέντρο φιλοξενίας τους αναμένεται να κλείσει στο τέλος του έτους.
Το πρόγραμμα φιλοξενίας της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στο νησί της Τήλου, το οποίο υλοποιεί η οργάνωση Solidarity Now, ξεκίνησε το 2016, με τον αριθμό των φιλοξενουμένων να είναι περίπου 40 άτομα. Από την πρώτη στιγμή, οι κάτοικοι του νησιού καλοδέχθηκαν τις οικογένειες των προσφύγων, κυρίως από τη Συρία, οι οποίοι διέμεναν σε προκατασκευασμένους οικίσκους. Μάλιστα, το πρότυπο κέντρο φιλοξενίας επισκέφθηκε τον περασμένο Απρίλιο και ο έλληνας Πρωθυπουργός.
To καταπληκτικό σκίτσο του Χαντζόπουλου που θυμόμαστε κάθε τέτοια μέρα.
Συμπληρώνονται σήμερα Πέμπτη δέκα χρόνια από την 6η Δεκεμβρίου του 2008 όταν ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε και σκότωσε τον 15χρονο τότε μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια.
Μια δολοφονία που οδήγησε σε εκτεταμένα και παρατεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας.
Με αφορμή την ημέρα μνήμης το Παρατηρητήριο αναδημοσιεύει, όπως κάνει κάθε χρόνο, το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου, ένα σχόλιο πάνω στη βία.