Rib and Sea
Ποιά νομίζεις πως είσαι ρε Καραχάλιου; Ο Αμίρ ή ο Αντεακουμπαμάστον;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Οι πωλητικοί μας έχουν αποδυθεί και πάλι στην ευγενή άμιλλα της απόδειξης ποιός είναι ο λιγότερο ανέντιμος. Αυτός έκλεψε λιγότερα, εκείνος δεν είναι στα διάφορα papers και πάει λέγοντας. Και φτάσαμε στο σημείο να ταπεινώνεται ένας αξιωματικός, επειδή έκανε το καθήκον του και ξεσκέπασε μία κυοφορούμενη μίζα, αλλά ο Χάνος Κλασμένος σε κάποιον έχει υποσχεθεί κάτι ή το προορίζει για τον εαυτό του, εξ ου και εξεμάνη. Αυτός ο άμωμος, ο άσπιλος, ο αμόλυντος. Ο τιμηθείς με το παράσημο Μεγαλέξανδρος τη στιγμή που οι πραγματικά έντιμοι, οι μη κρατικοδίαιτοι τα παρατάνε αηδιασμένοι. Όπως αυτός που εγκαταλείπει τη Χίο μετά από 40 χρόνια δημιουργικής δράσης.
Όπως ο αγωνιστής επιχειρηματίας Φλωράς που τα έβαλε με τα καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου και με το ανεξάρτητον Αρχίδιον που ονομάζεται Επιτροπή Ανταγωνισμού και κατήγαγε Πύρρειο νίκη, για να μάθουν όλοι οι όμοιοί του ξεροκέφαλοι να μην τα βάζουν με Αρχές και Αρχίδια.
Ήθος ΠαΣοΚ (a.k.a. "Δημοκρατική Συμπαράταξη").
Κι εδώ βλέπουμε ένα παρακλάδι του διαχρονικού ΠαΣοΚ, να δείχνει την διαχρονική εκτίμηση τής πασοκαρίας που επάξια αντιπροσωπεύει για τον λαό, έναν λαό που ως άξιος της μοίρας του στήριξε τόσα χρόνια όλους αυτούς τους μιζαδόρους λωποδύτες, όλα αυτά τα τρωκτικά που με κομπίνες, λοβιτούρες, λαμογιές και κάθε είδους παρόμοιες πασοκικές πρακτικές ροκάνισαν το δημόσιο χρήμα, κοινοτικά κονδύλια, επιδοτήσεις, και ό,τι βρήκαν μπροστά τους, καταχρεώνοντας τρείς επόμενες γενιές ελλήνων, προκειμένου η γυαλιστερή αυτή φραγκοπαντρεμένη φραγκόκοτα να ζήσει μιά άνετη και ξένοιαστη ζωή με τα κλεμμένα του ελληνικού λαού.
Το κακό είναι πως όλη αυτή η πασοκαρία ζει και κινείται ακόμα, και ετοιμάζει μάλιστα την αντεπίθεσή της, κρυμμένη βέβαια όπως όλοι οι παράνομοι, οι εγκληματίες κι οι θρασύδειλοι πίσω από νέο όνομα, με "νέα οράματα" μίζας και ρεμούλας, την "Δημοκρατική Συμπαράταξη".
Εγγυήσεις.
Δεσμεύτηκε η κυβέρνηση μέσω της φυματικής Τσαλακωτής σαρανταποδαρούσας για την προστασία των συμβολαιογράφων, και την ομαλή συνέχιση των πλειστηριασμών.
Δεν είναι η πρώτη φορά στα μνημονιακά χρόνια που κυβέρνηση δωσιλόγων σαν κοινός νταβατζής εγγυάται την προστασία των πορνών του και την ευταξία του
μπ@@@δέλου του, για την όσο πιό ήσυχη και ολοκληρωμένη απόλαυση των τοκογλύφων-πελατών της.
Όμως για να δούμε: Πολλές φορές πολλές κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν και εγγυήθηκαν πράγματα που δεν μπουρούσαν να πραγματοποιήσουν στα σίγουρα. Κι αυτό γιατί δεσμεύτηκαν στο όνομα (και σε βάρος) του λαού, του λαού βέβαια που καμmία όρεξη είχε, και καμία παρόμοια εντολή δέσμευσης είχε δώσει (όπως και τώρα) για την ίδια την σφαγή του και την λεηλασία της περιουσίας του.
Με τη γίδα στην πλάτη;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ χρυσαυγίτης θα αναδείξω ένα ζήτημα που φαίνεται πως ανέκυψε στη διάρκεια της γνωστής δίκης της ΧΑ. Θα το κάνω, για να επισημάνω ότι πρέπει να δικάζονται με βάση τις ίδιες αρχές του λεγόμενου νομικού πολιτισμού μας ακόμη και όσοι έχουν διαπράξει τα ειδεχθέστατα των εγκλημάτων.
Αποτελεί πάγια αρχή της συνθήκης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου η διεξαγωγή μίας δίκης με δίκαιο τρόπο. Η αρχή αυτή έχει πολλές πτυχές [ισότητα όπλων, συγκεκριμένη κατηγορία, αδίκημα προβλεπόμενο από τον νόμο πριν από τη διάπραξή του, δικαίωμα του κατηγορουμένου να λάβει γνώση της δικογραφίας στη γλώσσα που ομιλεί (βλ. υπόθεση Siemens που καθυστέρησε μερικούς μήνες λόγω μη μετάφρασης του βουλεύματος), εξασφάλιση αξιόπιστης διερμηνείας για τους αλλόγλωσσους κατηγορούμενους], μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα του κατηγορουμένου να εξετάσει τους μάρτυρες κατηγορίας προφορικά. Με την παρουσία του μάρτυρα στο ακροατήριο ή όχι; Η ορθή απάντηση είναι: με την παρουσία του στο ακροατήριο. Και τούτο, διότι με την παρουσία του μάρτυρος στο ακροατήριο έχει το δικαστήριο προ αυτού έναν άνθρωπο, του οποίου ερευνά τις αντιδράσεις, τους μορφασμούς, την εν γένει κίνηση του σώματός του και, έτσι, ελέγχει την αξιοπιστία του και προχωρεί σε επόμενες ερωτήσεις που προκαλούνται από την εν γένει συμπεριφορά τού μάρτυρος. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι υποψήφιοι δικαστές διδάσκονται στην Εθνική Σχολή Δικαστών και ψυχολογία.
Πάρε, πάρε, πάρε! Και διαμονές πουλάμε και ιθαγένειες.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Μουζάλας: «Τα παιδιά δεν έχουν εθνικότητα». Το ίδιο και η μαλακία.]
Την έπεσαν και πάλι στον Τσιάρτα, επειδή έχει τη γνώμη πως την ελληνική σημαία πρέπει να κρατούν ΄Ελληνες. Ο άνθρωπος που ίδρωσε με την ελληνική φανέλα, που μας έκανε υπερήφανους το 2004 μαζί με τους άλλους πρωταγωνιστές τού νικηφόρου τελικού τού Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου δεν δικαιούται «δια να ομιλεί». Δικαιούνται μόνον οι διεθνιστές του πρωκτού που δεν μπορούν να περιφρουρήσουν τα θαλάσσια σύνορα, έχουν κάνει το ΕΣΥ να στενάζει φορτώνοντάς το με δωρεάν περίθαλψη σε χιλιάδες λαθρομετανάστες, που δεν ανέχονται να διδάσκεται ο λόγος του Χριστού στο σχολείο, επειδή αυτό είναι κατήχηση και οι Ελληνόπαιδες πρέπει να προσαρμοσθούν στις ανάγκες των αλλόδοξων λαθρομεταναστών, ώστε να μη γνωρίζουν διάφορες παγκόσμια αναγνωρισμένες εκφράσεις που μας καθοδηγούν καθημερινά, να είναι ένας χυλός που θα τον κουμαντάρουν τύποι ως ο Νάσος Θεοδωρίδης, ο κ. Λάμπρου, η κερα-Τασία και όλος ο συρφετός των ακαμάτηδων του Δημόσιου Τομέα που έχουν, ως φαίνεται, πιο βαρύνοντα λόγο από αυτούς που τους βγαίνει ο πάτος καθημερινά για να πληρώνουν τα μιστά τους και τα εφάρπαξ τους.
Συντασσόμενος με τον Τσιάρτα θα αναφερθώ σε ένα ωραίο άρθρο που φίλη τις είχε την καλωσύνη να μου επισημάνει. Τόσο μεστό, τόσο απλό, τόσο λιτό. Αφορά και σε μας που μοιράζουμε διαμονές αφειδώς έναντι αγοράς ακινήτων, ενώ τις ιθαγένειες τις σκορπάμε δωρεάν και απλόχερα, καθότι κιμπάρηδες. Παρά το γεγονός ότι ο Μουζάλας φρονεί πως τα παιδιά δεν χρειάζονται ιθαγένειες.