Rib and Sea
Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελάει, πατέρα;
Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελάει, πατέρα;
Γιατί αύριο, παιδί μου, θα γιορτάσουμε για άλλη μιά φορά την επέτειο της έναρξης του πολέμου. Της έναρξης, όχι του τέλους, όχι της απελευθέρωσης.
Γιατί, πατέρα;
Γιατί απελευθέρωση εδώ στην χώρα μας δεν έγινε ποτέ, παιδί μου. Σε όλα τα κράτη της Ευρώπης που βρέθηκαν υπό κατοχή στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εορτάζεται η μέρα της απελευθέρωσής τους, ή έστω του τέλους του πολέμου. Στην Ελλάδα η Κατοχή δεν τελείωσε ποτέ. Γιατί ανάμεσα στην πρώτη εκείνη γερμανική κατοχή, και στην δεύτερη Κατοχή που ζούμε τώρα, στο διάστημα που μεσολάβησε, σε όλα αυτά τα 73 χρόνια, στην χώρα μας συνέχισαν να κυβερνούν οι συνεργάτες των γερμανών ναζί, οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες. Η κάθαρση της κοινωνίας απ' τους προδότες, τα καθάρματα, τους εγκληματίες "έλληνες" που σύμπραξαν με τους κατακτητές, ή εκμεταλλεύτηκαν την Κατοχή για να πλουτίσουν σε βάρος του κατεχόμενου λαού, δεν έγινε ποτέ.
Ενωμένο Ευρωπαϊκό φασισταριό.
Οι εντελόμενες φωνές των φασισταριών της "Ενωμένης" Ευρώπης, τα συστημικά ΜΜΕ απεργούν. Εναντίον τίνος άραγε; Εναντίον της πολιτικής που όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια υπεράσπιζαν ρίχνοντας το ανάθεμα στον "τεμπέλη" και "διεφθαρμένο" λαό; Κι απ' αυτόν τον λαό ζητάνε τώρα συμπαράσταση; Χα.
Συμπαράσταση στα ΜΜΕ που, ακόμη και τώρα, αμετανόητα, εξακολουθούν και αποσιωπούν όσα μεγάλα και κρίσιμα γεγονότα μπορούν να απειλήσουν την "σταθερότητα" του φασιστικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Αποσιωπούν τα πάντα. Μη μάθει ο λαός και ξεσηκωθεί κι αυτός. Μόνο τα λόγια και τις εντολές του συστήματος ξέρουν να παπαγαλίζουν.
Η μεγάλη απάτη με την (κρατική) περιουσία σου.
Του Θάνου Τζήμερου
Δεν ξέρεις τι έχεις. Κυριολεκτικά. Πάρε μια ιδέα: 71.000 σπίτια και οικόπεδα και πάνω από 5.000 επιχειρήσεις! Ορυκτό πλούτο και πετρέλαια. Βουνά, δάση, νησιά, αεροδρόμια, λιμάνια, ακρογιαλιές, δειλινά. Είσαι πάμπλουτος, φίλε. Αυτή είναι η περιουσία του ελληνικού κράτους. Τη νιώθεις και δική σου, έτσι δεν είναι; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι α) την περιουσία ΣΟΥ πρέπει να μπορείς και να την διαχειρίζεσαι, β) πρέπει να αποδίδει εισόδημα και γ) το μερίδιο από το εισόδημα που σου αναλογεί πρέπει να μπαίνει στην τσέπη σου; Ισχύει κάτι από τα παραπάνω με την κρατική περιουσία ΣΟΥ; Όχι βέβαια! Αντιθέτως, μέχρι τώρα, η κρατική περιουσία ΣΟΥ, με όλες τις κυβερνήσεις, σού ζητάει συνεχώς λεφτά. Και την πληρώνεις πανάκριβα! Πώς γίνεται αυτό;
«Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...»
Όλοι εσείς που με διαβάζετε, κατά πάσα… βεβαιότητα δεν ζούσατε την 28η Οκτωβρίου του 1940!
Αν είχατε γεννηθεί τότε, σήμερα θα είστε τουλάχιστον 77 ετών. Κι αν ήσασταν σε ηλικία να πάτε να πολεμήσετε τότε, θα πρέπει να είστε σήμερα τουλάχιστον 96 ετών.
Αν υπάρχει ανάμεσά σας αναγνώστης τέτοιας ηλικίας, δεν χρειάζεται να διαβάσει τις επόμενες γραμμές. Τις γράφω για όλους τους υπόλοιπους.
Η Ελλάδα το 1940 ήταν μια χώρα πρόσφατα ηττημένη στρατιωτικά (το 1922), χρεοκοπημένη οικονομικά (από το 1932), ασταθής πολιτικά, με την δημοκρατία της καταργημένη και τους εκλεγμένους ηγέτες της στην εξορία ή στη φυλακή ή σε «κατ’ οίκον περιορισμό»,
--πάνω απ’ όλα, μια χώρα «εγκαταλελειμμένη γεωπολιτικά».
ΟΧΙ στην ηλιθιότητα και στη λήθη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Περιδιαβαίνοντας πρωί-πρωί στο διαδίκτυο διάβασα πολλά άρθρα για τον ηρωισμό των Ελλήνων στον πόλεμο του ’40. Ανέτρεξα επί τη επετείω και στο Αρχείο μου, όπου έχω διατηρήσει πολλά σημαντικά στοιχεία για το Έπος εκείνο που αναδεικνύουν τον σύγχρονο ηρωισμό και την αυταπάρνηση των προγόνων μας.
Διάλεξα, όμως, τούτο. Για τον πρώτο πεσόντα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τον στρατιώτη Τσαβαλιάρη. Στην πατρίδα του έχει στηθεί ανδριάντας του με σχετική μαρμάρινη πλάκα.