Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ο ελληνικός υπόκοσμος φοράει γραβάτα.
Στην χώρα μας έχουμε μιά πολλή λανθασμένη άποψη για το περιθώριο και τον υπόκοσμο. Θεωρούμε υπόκοσμο τους διακινητές ναρκωτικών, τους εκβιαστές, τους εγκληματίες, τους προαγωγούς, τις πόρνες, τα "βαποράκια", τους "προστάτες", τους ίδιους τους ναρκομανείς, και περιθώριο όσους τους περιβάλλουν, όσους σχετίζονται με τον έναν ή άλλον τρόπο με αυτούς.
Λάθος. Μέγα λάθος. Όλοι αυτοί είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το 1/10 του πραγματικού όγκου του υποκόσμου στην χώρα. Ο πραγματικός υπόκοσμος στην Ελλάδα, αυτός που στηρίζει το φανερό 1/10, είναι οι πολιτικοί (κατά συντριπτική πλειοψηφία), οι δημοσιογράφοι (τουλάχιστον οι "επώνυμοι" στα συστημικά-προπαγανδιστικά κανάλια ραδιοφώνου και τηλεόρασης), ένα μεγάλο μέρος των "διάσημων" μεγαλοδικηγόρων, και ένα σεβαστό καμμάτι του δικαστικού σώματος, καθώς και οι χρηματοδότες των ανωτέρω, που είναι ο βρώμικος και παράλογος και εν πολλοίς παράνομος επιχειρηματικός πλούτος όλων των κατηγοριών.
Ουαί δε Ημίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μία εβδομάδα αποχή των δικηγόρων για τη δολοφονία του συναδέλφου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου. Προς τί; Όταν εξαγριωμένος πελάτης τραυμάτισε σοβαρά τον συνάδελφο Κιουλούφα στη Θεσσαλονίκη; Όταν μαφιόζοι τραυμάτισαν σοβαρά τον συνάδελφο Αντωνόπουλο στην Αθήνα; Όταν άλλοι έριξαν βιτριόλι κατά πρόσωπο σε συναδέλφους στην Αθήνα; Γιατί τότε δεν κηρύχθηκε κάποια αποχή;
Ας θυμηθούμε την άλλη δολοφονία. Μέσα σε δικαστική αίθουσα και δη στρατοδικείου στη διάρκεια δίκης. Εκείνη του φερέλπιδος συναδέλφου Μπάκα το 1993 και του συναδέλφου Αβράμη. Ας παρακολουθήσουμε τα δεινά της οικογένειας που άφησε πίσω του. Κηρύξαμε μήπως κάποια αποχή; Μήπως συμπαρασταθήκαμε σ’ αυτούς που άφησε πίσω; Μήπως πήγε κάποιος εκ των κατά καιρούς Προέδρων του ΔΣΑ, ή καλλίτερα σύσσωμο το ΔΣ του ΔΣΑ, να κάνει παράσταση διαμαρτυρίας στους προϊσταμένους των δικαστηρίων, προκειμένου να επιταχύνουν τις διαδικασίες;
Άρθρον Προφητικόν και Μίζερον για την χαμένη τιμή του πολιτικού μας κόσμου.
Και "πριν ή δις φθινόπωρον φωνήσαι", άρχισε η περίοδος των προαπαιτούμενων. Όχι πετούμενα. Προαπαιτούμενα. Απ' αυτά που οι τοκογλύφοι, ΔΝΤ και τράπεζες βγαίνουν στο κυνήγι ντυμένοι με την στολή παραλλαγής που τους εμφανίζει σαν ανθρώπους, για να τουφεκίσουν κοινωνίες, λαούς κι ανθρώπους.
Ήδη οι προειδοποιητικές και αναγνωριστικές βολές άρχισαν. Κάτι το ΔΝΤ δεν προβλέπει λέει να πιάσουμε τον στόχο για "πλεόνασμα" το 2018, κάτι μαύρες τρύπες λέει βλέπει, κάτι πρόσθετα μέτρα λέει "ίσως" χρειαστούν, κάτι μας ζώνουν τα μαύρα φίδια εμάς.
Je suis Katalonien.
Πού είναι άραγε όλα εκείνα τα δημοσιογραφικά και νεοταξικά τσουτσέκια που γεμίζουν με σημαίες τα "προφίλ" τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όταν η τρομοκρατία τού θρησκευτικο-πολιτικού φονταμενταλισμού χτυπά (που κι αυτός βέβαια υποκινείται και συντηρείται απ' το σύστημα ως άλλοθι για τα δικά του παγκοσμιοποιημένα εγκλήματα κατά της ελευθερίας των πολιτών, κατά της ανεξαρτησίας των κρατών, κατά των ανθρώπινων δικαιωμάτων), τώρα που η ευρωπαϊκή νεοφασιστική "Ένωση" με μακρύ χέρι της την κυβέρνηση της Ισπανίας εξαπολύει τρομοκρατικό χτύπημα βίας κατά των πολιτών της Καταλονίας που προσπάθησαν να συμμετάσχουν και να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της ανεξαρτησίας τους;
Διεμφυλική Ευρώπη.
"Το δημοψήφισμα πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα της Ισπανίας, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τη συνταγματική τάξη της Ισπανίας.", δήλωσε επανειλημμένα ο πρόεδρος-μπεκροκανάτα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπονοώντας βεβαίως την ουδέτερη θέση της "Ένωσης" για την κυβερνητική τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο ισπανός πρωθυπουργός εναντίον του λαού της Καταλωνίας.
Λογικά, σύμφωνα με αυτήν την ουδετερότητα, και όπως έγινε και όταν ο Μιλόσεβιτς είχε αρνηθεί στους κροάτες την ανεξαρτησία τους και την απόσχιση της Κροατίας, θα πρέπει τώρα το ΝΑΤΟ, και με την σύμφωνη γνώμη της Ε.Ε., να βομβαρδίσει την Ισπανία, να συλλάβει τον Ραχόϊ, και να τον σύρει σε φυλάκιση και δίκη. Έτσι τουλάχιστον ως τώρα νοείται η ουδετερότητα της Ευρώπης και των διεθνών θεσμών. Τουλάχιστον όταν θίγονται μελλοντικά τους συμφέροντα και μεθοδεύσεις.