Rib and Sea
Να και η μιλιταριστική Ελλάδα!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τον χαρακτηρισμό τού καθηγητή Άγγελου Συρίγου ως φασίστα τον είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο και στις αφίσες που είχαν κολλήσει σε δημόσιους χώρους κάποια γκρουπούσκουλα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, αν και είμαι βέβαιος ότι η ΕΥΠ γνωρίζει μέχρι και τί σώβρακο φοράει κάθε ένα από τα μέλη τους με τα καμμένα μυαλά.
Προ ημερών, όμως, που βρέθηκα στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής στην Αθήνα, είδα την αφίσα κολλημένη σε δύο τουλάχιστον σημεία μαζί με όλες τις άλλες βρωμερές, στην κυριολεξία, ανακοινώσεις των φοιτητικών παρατάξεων. Το πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η βρώμα που επικρατούσε στο κτήριο με το σκουπιδαριό να κυριαρχεί παντού. Αναρωτήθηκα γιατί ο Πρύτανης, οι Πρόεδροι των Τμημάτων, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φοιτητικές παρατάξεις ρε αδερφέ δεν κάνουν κάτι γι’ αυτή τη βρώμα. Αν κάποιος είχε την πρωτοβουλία να καλέσει τους φοιτητές να μαζέψει ο καθένας από ένα πλαστικό μπουκάλι, κύπελο, πακέτο τσιγάρων, χαρτομάντηλο, ο χώρος θα ήταν λαμπίκο σε μία ώρα. Αλλά πού τέτοια! Εμείς ασχολούμεθα με τη δεξιά και την αριστερά, με την επικράτηση ενός κώματος στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε στους φοβισμένους καθηγητές το ηλίθιο «εγώ» μας και τις παράξενες απαιτήσεις μας. Διότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν με ανοικτές διαδικασίες, να μην κόβουν οι καθηγητές τους εξεταζόμενους, να μοιράζουν πτυχία, να .. να …. Ένα σωρό «να» του πρωκτού. Δεν συζητώ, βέβαια, το πολύ απλούστερο: γιατί ο κάθε φοιτητής δεν έχει μάθει από το σπίτι του να μην πετάει σκουπίδια σε δημόσιο χώρο, αλλά να κάνει χρήση των κάδων απορριμμάτων, των οποίων βρίθει ο χώρος;
Πότε θα γίνουμε ΚΑΝΟΝΙΚΟ μπορδέλο; (Νο 2)
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Συνέχεια από το προηγούμενο επί τη πρώτη επετείω του θέματος.
http://makpress.blogspot.gr/2017/02/blog-post_746.html
Άρθρο 4 ν. 2690/1999 - Διεκπεραίωση υποθέσεων από τη Διοίκηση
«1. α. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών, εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται μικρότερες προθεσμίες. Η προθεσμία αρχίζει από την κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων. Αν η αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδια υπηρεσία, η υπηρεσία αυτή οφείλει, μέσα σε τρεις (3) ημέρες, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια και να γνωστοποιήσει τούτο στον ενδιαφερόμενο. Στην περίπτωση αυτή η προθεσμία αρχίζει από τότε που περιήλθε η αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία. Για υποθέσεις αρμοδιότητας περισσότερων υπηρεσιών, η προθεσμία του πρώτου εδαφίου παρατείνεται κατά δέκα (10), ακόμη, ημέρες.……..
Να διαγραφεί μία λέξη.
Η Ηριάννα βρίσκεται ακόμη στην φυλακή, ενώ ο καθαρματικός πασόκος, που ζημίωσε το δημόσιο -δηλαδή όλους μας- μερικά δις προκειμένου να πάρει αυτός τις μίζες του, είναι πιά ελεύθερος, και διεκδικεί μάλιστα απ' το δημόσιο 250 χιλιάδες ευρώ (αποζημίωση;).
Ο καραγκιοζ-μπερντές της Δικαιοσύνης, με τις φιγούρες-σκιές εισαγγελέων και δικαστών που κάποια αόρατα χέρια τους κινούν απ' το παρασκήνιο το αποφάσισε, κουρελιάζοντας κάθε έννοια δίκιου, Δικαίου και δικαιοσύνης.
Εν τω μεταξύ στον κυβερνητικό καραγκιοζ-μπερντέ μιά άλλη φιγούρα-σκιά υπουργού δήλωσε πως δεν είναι κακό να έχει κανείς το "άγιο χασισάκι"(*) στο μπαλκόνι του, αρκεί να πληρώνει το παράβολο των 150 ευρώ.
Τί κατάλαβα από το πρωθυπουργικό ταξείδι στις ΗΠΑ.
Αυτό: «Διότι, δυστυχώς, από την επανεκκίνηση της μνήμης πρέπει να ξεκινάει η κριτική στο παρόν, εκεί που φτάσαμε...»
16.04.2017
Θανάσης Καρτερός.
Όπου και να σταθείς, αν ανοίξεις συζήτηση με αριστερούς, ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που αντέχουν, δημοκρατικούς ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν, παλιούς και νέους, θα ακούσεις την ίδια διαπίστωση: Μας έχουνε ξεσκίσει με την προπαγάνδα τους!
Κι αυτό το χατζάρι πάνω από πρόσωπα και πολιτικές, συμφωνίες και πρακτικές, δεν είναι καθόλου αμελητέα υπόθεση. Διότι, εντάξει, η επικοινωνία έρχεται δεύτερη, ή και τρίτη αν θέλετε, μετά από την ουσία, το έργο, το αποτέλεσμα, την πρωτοβουλία. Ένα βάλτο, όσο κι αν τον επικοινωνείς και τον διαφημίζεις, στο τέλος μόνο στα βατράχια του θα αρέσει. Αλλά, παρόλα αυτά, μεγάλο φόρο αίματος πληρώνουν η σημερινή κυβέρνηση και η Αριστερά στην επικοινωνία. Μεγάλο.
«Δουλειές, δουλειές, δουλειές!», «επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις!», «μαλακίες, μαλακίες, μαλακίες!».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Και απορίες ευήθους πολίτου.
Πολίτης τις υπέστη βαρεία σωματική βλάβη εξ ιατρικής αμελείας σε δημόσια νοσηλευτική μονάδα. Ήγειρεν αγωγή και μετά από 10 έτη απέκτησε αμετάκλητη απόφαση, με την οποία του επιδικάσθηκε ένα ποσό για χρηματική ικανοποίηση. Μετά από 7 μηνών αλληλογραφία, ιδού τί ζητεί το Υπουργείο Πολάκη [πρώην Κουρουμπλή, πρώην Βορίδη, πρώην Αδώνιδος, πρώην Λοβέρδου κ.ο.κ.], για να επιχορηγήσει το νοσοκομείο, ώστε να μπορέσει το τελευταίο να καταβάλει τα χρωστούμενα. Δίπλα από κάθε προαπαιτούμενο [ουάου] παρατίθενται οι απορίες του ευήθους πολίτου: