Του Παναγιώτη Λαφαζάνη (νυν Πρόεδρος του κόμματος "Λαϊκή Ενότητα", πρώην βουλευτής Β' Πειραιά του "Σύριζα").
Οι θέσεις μου ενάντια στο ευρώ δεν είναι πρόσφατες. Όχι ότι αν ήταν πρόσφατες θα αποτελούσε αρνητικό γεγονός. Κάθε άλλο. Αλλά ο αγώνας μου ενάντια στο ευρώ και την ευρωζώνη και την ένταξη της Ελλάδας σε αυτήν, ξεκινούσε από την απαράδεκτη Συνθήκη του Μάαστριχτ και συνεχιζόταν αδιάλειπτα και μαχητικά όλη τη δεκαετία του '90 μέχρι την 1/1/2002, καταραμένη μέρα, που το ενιαίο νόμισμα άρχισε την θανάσιμη κυκλοφορία του στη χώρα μας. Και συνεχιζόταν αυτός ο αγώνας μέσα σε ένα θεοσκότεινο τοπίο μέσα στον ΣΥΝ και μέσα στην Αριστερά και κυρίως σε μια δημόσια ζωή όπου και τα ερωτήματα ακόμα για την ένταξη στο ευρώ, θεωρούντο ιεροσυλία, πολύ χειρότερη από σήμερα.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
[Αφιερωμένο στις τάσεις, ρεύματα, φράξιες, σέχτες του ΣΥΡΙΖΑ που πονάνε για τον «αποκλεισμό» των Τουρκοκυπρίων από τα αγαθά που απολαμβάνουν οι Ελληνοκύπριοι – αλλά και στους πάσης αποχρώσεως πατριδοκάπηλους που φροντίζουν να τακτοποιούν τα παιδιά τους στα μετόπισθεν].
[το ανωτέρω αποτελεί τιτίβισμα-σχόλιο για την τιτανομαχία των μπαρουτοκαπνισμένων οικονομολόγων – για την πραγματικότητα εδώ : http://agriazwa.blogspot.gr/2015/08/dream-team.html]
Ευρισκόμενος στο στάδιο ανάνηψης μετά την ηλεκτροπληξία-ομιλία Τσίπρα στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ένοιωσα κάπως σαν να ανακτούσα δυνάμεις, όταν με βρήκε η ομιλία Φίλη και ξανακύλισα. Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτε πια. Υπολόγιζα πως σε ένα 24ωρο θα είχα συνέλθει, αλλά μου την έπεσε ο Παπαδημούλης που με ενημέρωσε ότι προ του Ιανουαρίου 2015 καλλιέργησαν «οδυνηρές προσδοκίες» και πισωγύρισα. Πάντως, ο Κόκκινος Πάνος Νο 2 δεν με κατέβαλε καθόλου. Περίμενα πως θα έλεγε κάτι για την Αγιά Σοφιά, για την Πόλη, για το ξανθό γένος που θα μας σώσει, για το Κούγκι κ.λπ. και έτσι ουδόλως εξεπλάγην με την προσφώνηση «σύντροφοι, συντρόφισσες» προς τους συνέδρους και με την παρομοίωση της συγκυβέρνησης με τον Γοργοπόταμο. Άλλωστε, η λέξη σύντροφος είναι σύνθετη από το «συν» και «τρέφω», δηλαδή τρέφομαι μαζί με άλλους από την ίδια τροφό, ήτοι εν προκειμένω από τον δημόσιο κορβανά. Και τρέφονται καλά τα συντρόφια. Γιατί να μη λένε και μαλακίες;
Του Γιάννη Μανωλούδη - (Ιστορικός-MA Modern History).
Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από την εξεταστέα ύλη του μαθήματος της Ιστορίας της Α’ Γυμνασίου συγκεκριμένα κεφάλαια δεν είναι καθόλου τυχαία. Εντάσσεται μέσα στα πλαίσια μιας πολιτικής, η οποία έχει συγκεκριμένες στοχεύσεις και μεθοδεύσεις.
Κατ' αρχήν εκφράζει μια παγιωμένη αντίληψη στον χώρο που εκπροσωπεί ο Σύριζα, η οποία αντιμετωπίζει με εχθρότητα και σκεπτικισμό οποιαδήποτε αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα και τα επιτεύγματα της. Η εχθρότητα αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός πως η κλασσική Αρχαιότητα αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του ελληνικού εθνικισμού, τον οποίο το κυβερνών κόμμα έχει αναγάγει σε αντίπαλο του εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτές δε οι αντιλήψεις είναι διάχυτες όχι μόνο μέσα στο Σύριζα, αλλά και γενικότερα στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς.
Του Παύλου Παπαδόπουλου.
Ανατριχιαστικό και ωμά πραγματικό, αλλά υπέροχο, ένα ακόμη μικρό αριστούργημα γραφής, το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου στο vima.gr για το πως ο Τσίπρας μεθοδεύει το Grexit και την επιστροφή στη Δραχμή. Σας υπενθυμίζουμε ότι ο Παύλος Παπαδόπουλος είχε γράψει το περίφημο κείμενο για την Γάτα των Ιμαλαϊων που παρακολουθούσε την συνάντηση Ψυχάρη-Τσίπρα.
Γράφει λοιπόν ο Παύλος σε ένα κείμενο γεμάτο εντυπωσιακές εικόνες από το ΤΕΛΟΣ που έρχεται:
Η περυσινή αλλαγή της διαρρύθμισης των επίπλων στο γραφείο του Πρωθυπουργού με τη μετακίνηση του βάρους 94 κιλών δρύινου γραφείου του κ. Τσίπρα στο ανατολικό τμήμα της μακρόστενης αίθουσας με την ξύλινη επένδυση στους τοίχους, δεν έγινε τυχαία. Περιέχει συμβολισμούς. Το “Ιερό Βήμα” βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα των Ναών, αλλά και στην Ανατολή (Ρωσία, Κίνα και Ιράν) όπου προστρέχει ο Αλέξης Τσίπρας για να οικοδομήσει μια «πολύπλευρη» εξωτερική πολιτική και να επιτύχει την εξασθένιση της «εξάρτησης» της χώρας (και των Πρωθυπουργών της…) από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του Πάνου Μητρονίκα (*)
Ο κόκκινος ή Ευρασιατικός σκίουρος, ήταν το κυρίαρχο είδος σκίουρου στα δάση της Ευρώπης από τότε που οι σκίουροι άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα δέντρα αυτού του πλανήτη. Τα τελευταία όμως χρόνια, κοντεύει να εξαφανιστεί από τα δάση της Αγγλίας της Ιταλίας και της Ιρλανδίας λόγω της εισαγωγής από τον άνθρωπο του βορειοαμερικανικού γκρι σκίουρου. Τα δύο είδη σκίουρων δεν είναι ανταγωνιστικά αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και συμβατά. Ο γκρι σκίουρος μεταφέρει έναν ιό που ενώ δεν επηρεάζει τον ίδιο, είναι θανατηφόρος για τον κόκκινο. Επίσης έχει περισσότερες επιλογές στην τροφή από τον κόκκινο με αποτέλεσμα να επιβιώνει καλύτερα τους χειμώνες, και αναπαράγεται κανονικά ενώ ο κόκκινος σταματάει να αναπαράγεται όταν βρίσκεται υπό πίεση.
Η μεταφορά του γκρι σκίουρου στα δάση της Ευρώπης δεν έγινε με στόχο να εξαφανίσει τον κόκκινο. Δεν ήταν καν ηθελημένη (στην Ιταλία όλα ξεκίνησαν από ένα ζευγάρι που ξέφυγε από την αιχμαλωσία) τα αποτελέσματα της όμως είναι πραγματικά και απόλυτα καταστροφικά για τον πιο ντελικάτο Ευρωπαϊκό σκίουρο. Τόσο που πιθανότατα θα εξαφανιστεί.