Κείμενο - Φωτογραφίες- Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Στη Λήμνο έχουμε πάει αρκετές φορές. Στη Μύρινα, για την ακρίβεια. Όπως γίνεται δηλαδή όταν θέλει να περάσει κάποιος με σκάφος τα Δαρδανέλλια και πρέπει να σταματήσει στη Μύρινα για να ακολουθήσει τη διαδικασία εξόδου απ' τη χώρα. Μέχρι εκεί. Έτσι δεν είχαμε όμως σφαιρική αντίληψη της Λήμνου. Δεν είχαμε δει τι "παίζει" στην ενδοχώρα, στα χωριά της, στα βουνά της, στις παραλίες της. Και, ομολογώ, πως η επίσκεψή μας στον κρυμμένο αυτό θησαυρό του Β.Α. Αιγαίου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που μας έκανε συγχρόνως να δώσουμε στον εαυτό μας την υπόσχεση πως θα ξαναπάμε εκεί με την πρώτη ευκαιρία.
Δεν θα μπορούσαμε βεβαίως, για να το επιτύχουμε αυτό, να πάμε με άλλο τρόπο ειμή μόνο όπως ταξιδεύουμε στα νησιά του Αιγαίου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πέρασαν δυστυχώς ανεπιστρεπτί οι εποχές που οργώναμε τις θάλασσες με τα φουσκωτά σκάφη μας. Ας όψονται οι εγχώριοι προδότες και οι "θεσμοί" των "φίλων" μας. Με δωρεάν εισιτήρια από κάποια ναυτιλιακή εταιρεία, λοιπόν, συνοδεία του αυτοκινούμενου σπιτιού μας, για οικονομία στη διανυκτέρευση και στη διατροφή, ταξιδεύουμε πια στο Αιγαίο. Αυτή τη φορά το δρομολόγιο Λαύριο - Άη Στράτης - Λήμνος το εκτελούσε το "Express Pegasus" της "Hellenic Seaways" και η συνεργασία που προσφάτως ξεκίνησε με αυτή την εταιρεία μας έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως γι' αυτό τις κυρίες Χατζηπορτοκάλη και Πετσετάκη, αλλά και το πλήρωμα του πλοίου που μας μετέφερε στα δύο αυτά νησιά.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Είναι τιμή μου κατ' αρχάς, και υποχρέωσή μου συνάμα, να πω ότι είμαι επίτιμος δημότης του μικρού αυτού, πλην "θλιμμένου", επίγειου παράδεισου του Β.Α. Αιγαίου. Ένα τιμητικό τίτλο που μου απένειμε τον Ιανουάριο του 2001 ο Πρόεδρος της Κοινότητας του Άη Στράτη Χαράλαμπος Μακρής με ομόφωνη απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, εκτιμώντας κάποια ελάχιστα πράγματα που έκανα για τον Άη Στράτη εκείνη την εποχή. Και λέω "θλιμμένου" γιατί ο μικρός και όμορφος αυτός τόπος επελέγη σαν τόπος εξορίας αντιφρονούντων αριστερών από ανόητους κυβερνώντες, ενώ ο μεγάλος σεισμός που κτύπησε τον Άη Στράτη το 1968 έγινε η αιτία να καταρρεύσουν τα περισσότερα σπίτια του οικισμού και να χάσουν τη ζωή τους 20 άνθρωποι.
Αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα ακτοπλοϊκής σύνδεσης με το Λαύριο ο Άη Στράτης τον χειμώνα που πέρασε. Ευτυχώς δρομολογήθηκε το πλοίο "Express Pegasus" της "Hellenic Seaways" με το οποίο ταξιδέψαμε ως εκεί τον Ιούλιο. Όμορφο πλοίο, αξιόπιστο και γρήγορο, που έφερε το χαμόγελο και την αισιοδοξία στα πρόσωπα των ακριτών του Άη Στράτη που έβλεπαν το καινούργιο λιμάνι τους να ολοκληρώνεται αλλά να μη δένει σ' αυτό άλλο καράβι πλην του θρυλικού "Αιολίς", του "λεωφορείου" του Άη Στράτη, όπως το αποκαλούν οι Αγιοστρατίτες, που συνδέει, καθημερινώς σχεδόν, τον Άη Στράτη με τη γειτονική Λήμνο.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Πρίωνας (ή Βούναρης) στεκόταν πάντα εκεί, μπροστά μου, από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, τότε που κατηφόριζα με τα φουσκωτά σκάφη εκείνης της εποχής από το Καλαμάκι μέχρι την Αστράβη του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Τη δική μου "Ιθάκη". Τότε δεν υπήρχε gps και οι αμφιβολίες για το αν η πορεία που είχα χαράξει και κρατήσει ήταν σωστή, στο πέρασμα της μεγάλης θαλασσινής αγκαλιάς των 92 ναυτικών μιλίων από τη Σαντορίνη μέχρι την Κάσο, ήταν συχνά βασανιστικές. Δεν είχε άλλωστε κερδίσει άδικα το προσωνύμιο "Αλός Άχνη" η φωτεινή αυτή πέτρα του Καρπάθιου, που η αλμύρα της θάλασσας και η υγρασία της στεριάς καλύπτουν πάντα τις κορυφές της με τα μπαμπάκια του ουρανού που κάνουν το νησί αόρατο θαρρείς από το ανθρώπινο μάτι.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Ευκαιρία γυρεύαμε να ξαναπάμε στη Λέρο και την βρήκαμε με την διοργάνωση της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών που θα διοργάνωνε ο "Λεριακός όμιλος Σκαφών" στα τέλη Ιουνίου. Έκαναν πολύ κόπο τα παιδιά του Λεριακού συλλόγου, έτρεξαν, τα είχαν όλα έτοιμα, αλλά λογάριασαν χωρίς τον... Σόϊμπλε και την παρέα του, που έκλεισαν τις τράπεζες και μας ανάγκασαν να παίρνουμε τα όποια χρήματα είχαμε τη βλακεία να καταθέτουμε σ' αυτές, με το δελτίο από τα ΑΤΜ!
Έτσι, η Πανελλήνια ανεβλήθη για τα τέλη Αυγούστου αλλά εμείς αποφασίσαμε να πάμε στο όμορφο νησί, αφού ο Αύγουστος είναι κάθε χρόνο αφιερωμένος στην Κάσο. Ας είναι καλά και η "Superfast" που μας έδωσε τα εισιτήρια δηλαδή γιατί, αν δεν μας τα έδινε, αμφιβάλλω αν θα είχαμε την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουμε ακόμη και στο κατάστρωμα με την σύνταξη που μου επεφύλαξε το... γαλαντόμο ελληνικό κράτος, πόσω μάλλον να πάρουμε το camper και το παπάκι μαζί και να περάσουμε το βράδυ σε μια χλιδάτη καμπίνα της πρώτης θέσης! Μην απορείτε, συνεπώς, που αφιέρωσα στο βίντεο (το τελευταίο αυτού του άρθρου) λίγο παραπάνω χρόνο στο υπέροχο "Superfast XII" που μας ταξίδεψε μέχρι τη Λέρο. Από στοιχειώδη ευγνωμοσύνη το έκανα.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έχουν γράψει κατά καιρούς γι' αυτό το ξενοδοχείο φάντασμα στο Κοντοπούλι της Λήμνου, δίπλα σχεδόν στα αρχαία Καβείρια, τα θλιβερά απομεινάρια του οποίου σίγουρα θα αποτελούσαν το ιδεωδέστερο σκηνικό ταινίας θρίλλερ. Παραθέτω μερικά από αυτά τα σχόλια :
Έγραψε ο Θανάσης Σκόκος στο www.protagon.gr με τίτλο : "Ερείπια ανάπτυξης".
Την δεκαετία του ’90 έτρεχαν ακόμη τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα δάνεια για επενδύσεις, αν είχες τις άκρες, ήταν εύκολα. Τότε φτιάχτηκε στη Λήμνο και το πεντάστερο ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ. Το όνομα του το πήρε από το ιερό των Καβείρων που είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα. Μπροστά του απλώνεται ο μαγευτικός κόλπος της Σαράβαρης και λίγο πιο πέρα κρύβεται η αρχαία Ηφαιστεία.