Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Λίγο πριν το "Finally my Darling" αφήσει πίσω του την Ελλάδα.
Ένα μήνα έλειψα στη Ζάκυνθο και λίγο έλειψε να χάσω και την επαφή των Αυστραλών φίλων μου. Αιτία το αργό, έως ανύπαρκτο, internet. Χθες όμως επέστρεψα στο βρωμερόν άστυ και στο γρήγορο internet. Δεν έχασα λοιπόν την ευκαιρία να σερφάρω στο blog των Darling και να "περπατήσω" νοερά στα ίχνη τους, απολαμβάνοντας το γλαφυρό κείμενο και θαυμάζοντας τις φωτογραφίες της Brooke από τις τελευταίες ημέρες παραμονής τους στην Πελοπόνησο, λίγο προτού διασχίσουν με το καταμαράν τους την Αδριατική αναζητώντας νέες εμπειρίες στη δυτική Μεσόγειο.
Όσο γι' αυτά που έζησα εγώ στο "Finally my Darling", μετά τον απόπλου μας από την Κάσο, κάνετε λίγη υπομονή. Η Σητεία, άλλωστε, ο Άγιος Νικόλαος, η Σπιναλόγκα, το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο και τα Χανιά είναι μπροστά και περιμένουν το μοντάζ του βίντεο.
Προς το παρόν απολαύστε το κείμενο και τις φωτογραφίες της Brooke από την παραμονή τους στην Πελοπόνησο.
http://finallymydarling.com/lesser-travelled-path-peloponnese/
Το "Finally my Darling" στην Κάσο.
Κείμενο, βίντεο και φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1518-to-finally-my-darling-sta-pigadia-tis-karpathou
Το σκέλος από τα Πηγάδια της Καρπάθου μέχρι το λιμάνι της Κάσου στο Φρυ το έχω κάνει ούτε εγώ ξέρω πόσες φορές κατά την διάρκεια των τελευταίων 32 ετών. Πάντοτε με φουσκωτό σκάφος, βεβαίως, με εξαίρεση δυο-τρεις μόνο φορές που με πήγε το καράβι της γραμμής και άλλες δύο που πήγα με το "Kasos Princess" του Γιώργου Μανούσου. Το ίδιο ταξίδι κάναμε με το καταμαράν του Col τον Μάϊο και σας διαβεβαιώ ότι ήταν εντελώς διαφορετικό. Νόμιζα, εν ολίγοις, ότι πήγα για πρώτη φορά από τα Πηγάδια στο Φρυ! Όχι τόσο επειδή κάναμε 5+ ώρες να καλύψουμε μια απόσταση 25 ν. μιλίων, όσο γιατί κατά την διάρκεια αυτών των ωρών είδα καλύτερα τις "μυστικές εικόνες" αυτής της διαδρομής που σου ξεφεύγουν όταν πλανάρεις με 25 κόμβους και το μόνο που προσέχεις είναι πώς θα αποφύγεις τα μπουγέλα και τις επώδυνες προσθαλασσώσεις.
Το "Finally my Darling" στα Πηγάδια της Καρπάθου.
Κείμενο, βίντεο και φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1512-to-finally-my-darling-sto-diafani-kai-tin-olympo
Δεν μπορούσα να πιστέψω πως όλοι οι άνεμοι είχαν πάει για ύπνο εκείνο το πρωί! Ήμαστε στο ανατολικό Καρπάθιο, με μια θάλασσα που έμοιαζε περισσότερο με καθρέφτη, κι' εμείς ταξιδεύαμε με ιστιοπλοϊκό! Η απόλυτη παράνοια! Να ταξιδεύεις τόσα χρόνια με φουσκωτό στο Καρπάθιο και να παλεύεις με τα κύματα και στο ίδιο μέρος να ψάχνεις με το μικροσκόπιο λίγο αέρα για να φουσκώσει το πανί του ιστιοπλοϊκού!
Αφού, κατά την συνήθη τακτική, ενεγοποιήθηκε το gps και ο τεμπέλης καπετάνιος - λέγε με αυτόματο πιλότο - ο Mike ξάπλωσε στον καναπέ της κόντρα γέφυρας και ασκήθηκε στο... άθλημα μεταξύ ύπνου και ηλιοθεραπείας. Όσο για τους ηλικιωμένους του πληρώματος; Ο Col, επειδή πρέπει πάντοτε κάτι να φτιάχνει, αποφάσισε να αντικαταστήσει τη φίρμα του κατασκευαστή των ποδηλάτων, που είχαν αγοράσει στην Τουρκία, με το όνομα του σκάφους του, κι' εγώ άρχισα να ψάχνω γωνιές για πιασάρικα πλάνα...
Το "Finally my Darling" στο Διαφάνι και την Όλυμπο.
Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1509-to-katamaran-tou-col-fthanei-sti-xalki
Αν περιμένετε σ' αυτά τα άρθρα να σας περιγράψω τα μέρη όπου αγκυροβόλησε το καταμαράν του Col Darling, θα περιμένετε πολύ γιατί, απλούστατα, δεν επρόκειτο για ένα συνηθισμένο θαλασσινό ταξίδι προορισμού, όπως αυτά που πραγματοποιεί κανείς με ένα ταχύπλοο σκάφος ή το πλοίο κάποιας ναυτιλιακής εταιρείας. Ούτε εγώ μπορούσα να πιστέψω άλλωστε πως το ταξίδι με ένα τέτοιο σκάφος, όπως το ιστιοπλοϊκό του Col Darling, θα έκρυβε τόσες συγκινήσεις, αλλά και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν ο ορισμός του θαλασσινού ταξιδιού, αυτού καθ' εαυτού.
Εκείνο το πρωί η Χάλκη ήταν λουσμένη στο φως. Ο αέρας λιγοστός, ανήμπορος να φουσκώσει τα πανιά του ιστιοπλοϊκού. Ενώ ο Col ολοκλήρωνε το σιδέρωμα των ρούχων της τελευταίας μπουγάδας, ο Mike βούτηξε για να βγάλει απ' τον βυθό τη "σπίθα" που, άγνωστο πώς, έπεσε στη θάλασσα. Λίγα λεπτά μετά την ανέλκυση του "φουσκωτού υπηρέτη" και την τοποθέτησή του στην πλώρη του καταμαράν, ο εργάτης κλείδωσε την άγκυρα στη θέση της, ενώ το gps κι' ο αυτόματος πιλότος σημάδεψαν το βόρειο άκρο της Καρπάθου. Τα σπίτια της Χάλκης βαμμένα στα παλ χρώματα της ανατολής άρχισαν να απομακρύνονται πίσω μας...
Πάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού.
Του Νίκου Γ. Μαστροπαύλου.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.
Διασχίζουμε την Ελλάδα με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά: από το Πωγώνι της Ηπείρου ως την Κάσο στην αγκαλιά του Καρπάθιου πελάγους, με ενδιάμεσες στάσεις στην ενδοχώρα, στα νησιά και στα παράλιαΠάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού.
Η ουσία βρίσκεται στις άκρες. Και αυτή, η πιο μακριά γραμμή πάνω στο σώμα της ελληνικής επικράτειας, που ξεκινά από το Πωγώνι, διατρέχει σαν ερωτικό σκίρτημα τη ραχοκοκαλιά της, την Πίνδο, και βγαίνει στον Σαρωνικό, τις Κυκλάδες, την έρημο του Νότιου Αιγαίου μετά την Ανάφη και φτάνει μέχρι την απόμερη Κάσο, συνδέει δύο εντελώς διαφορετικά άκρα, δύο αισθαντικές όψεις του ελληνικού καλοκαιριού. Γιατί το καλοκαίρι πάει και στα βουνά. Εξάλλου, τα βουνά είναι το τέλος ή η αρχή - όπως θέλει να το δει κανείς - της θάλασσας. «Τα θεμέλιά μου στα βουνά (...) Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω» λέει στο «Αξιον εστί» ο Ελύτης, ο ποιητής που μας εισήγαγε όσο κανείς άλλος στον χώρο του Αιγαίου.