Rib and Sea

Με όλο αυτό το νεοελληνικό μπάχαλο και την εμετική διαδικασία μιας εκλογικής αναμέτρησης που ξεπερνάει και τον πλέον διαστροφικό νου, παραμέλησα τον φίλο μου Γιώργο Γκρίτση και την "Καλλίπυγό" του (ομορφοκώλα του!).  Εγκαταλείπω λοιπόν, προς το παρόν, αυτά που με ρίχνουν και μοιράζομαι μαζί σας την συνέχιση της περιπλάνησής του στους πέντε ωκεανούς.

Η «Καλλίπυγος» στο βασίλειο της Τόγκα.

Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1484-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-fthanontas-sti-samoa

Ετοιμαζόμασταν να σαλπάρουμε προς τα νότια, αφού οι αληγείς είχαν μετριαστεί και μας σιγοντάριζαν. Εκτελώντας το γνωστό δρόμο αντοχής μετ’ εμποδίων από υπηρεσία σε υπηρεσία, αποπλεύσαμε εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα έγγραφα. Προορισμός μας οι στιχάδες Τόγκα, μια αλυσίδα νήσων μήκους πεντακοσίων μιλίων επί του 175 Δυτικού Μεσημβρινού.

Στα βόρεια, το Βαβάου προσφέρει δεκάδες όρμους υπό την προστασία αμέτρητων υφάλων και βραχονησίδων, αποτελώντας ένα από τα αναπόφευκτα τουριστικά κέντρα του νοτίου Ειρηνικού. Για μας που προτιμούμε την ησυχία, ίσως το κοσμοπολίτικο Βαβάου να μην παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά κανένα δρομολόγιο σε τούτο τον ωκεανό δεν μπορεί να παραλείπει το φημισμένο αρχιπέλαγος. Εάν βαριόμασταν τα κοντοβόλτια, υπήρχε η εναλλακτική λύση να καταπλεύσουμε στο ενδιάμεσο μικρό νησί με το απίθανο όνομα Νιουετοπουτάπου (έτσι ονομάζεται, δεν είναι γλωσσοδέτης!).

Γράφει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μετά τη Νάξο και την Ηρακλειά το καράβι της "Blue Star Ferries" έπιασε Σχοινούσα. Περασμένα μεσάνυχτα αποβιβαστήκαμε στο ήσυχο και ασφαλές λιμανάκι του νησιού, το Μερσίνι. Επιβάτες μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, δύο μικρά αυτοκίνητα κι' εμείς με το αυτοκινούμενο, όλοι κι' όλοι. Οι επιβάτες έφυγαν προς τη Χώρα, το καράβι έφυγε προς την Αμοργό κι' εμείς παρκάραμε δέκα μέτρα πιο πέρα και πέσαμε στην αγκαλιά του Μορφέα. Τέλεια! Απόλυτη ησυχία και, το κυριότερο, καμμία σκοτούρα για το πού θα βρούμε δωμάτιο να κοιμηθούμε! Αθάνατο αυτοκινούμενο! Μωρέ λες να είχε δίκιο εκείνος ο ηλίθιος υπουργός των Οικονομικών που έβαλε τους κατόχους αυτοκινούμενων να πληρώνουν φόρο πολυτελούς διαβίωσης; Ε, μην το πάρετε και τοις μετρητοίς! Αστειεύομαι βέβαια! Άκου φόρος πολυτελούς διαβίωσης επειδή τρώω και κοιμάμαι στο αυτοκίνητο! Και ο λεφτάς, που συχνάζει στις σουίτες των ακριβών ξενοδοχείων, γιατί δεν επιβαρύνεται με φόρο πολυτελούς διαβίωσης ρε ηλίθιε Στουρνάρα;

Κείμενο - φωτογραφίες - βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μουσική : Γιώργος Ρήγος.

Η επιλογή μας να επισκεπτόμαστε τα νησιά του Αιγαίου τις εποχές που οι τουρίστες έχουν επιστρέψει στη βάση τους έχει πλέον παγιωθεί τα τελευταία χρόνια. Και αυτό για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί δεν έχουμε πια φουσκωτό σκάφος, ώστε να επιλέγουμε τους ζεστούς μήνες για τα ταξίδια μας, και δεύτερον γιατί δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε τις ναυτιλιακές εταιρείες που διαφημίζονται στα διαδικτυακά περιοδικά "Rib and Sea" και "Camper Life" ζητώντας τα δωρεάν εισιτήρια που μας παραχωρούν σε εποχές που η ζήτηση είναι στα ύψη και τα πλοία γεμάτα.

Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι μας "πάνε" τα εκτός τουριστικής περιόδου ταξίδια στα νησιά, αφού όλα είναι πιο εύκολα για μας και το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο που χρησιμοποιούμε. Άδειοι δρόμοι, ελεύθεροι χώροι στάθμευσης και, επιπλέον, ασυνήθιστες εικόνες που απαθανατίζει η βιντεοκάμερα και η φωτογραφική μηχανή, χωρίς λουόμενους στις παραλίες, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλλες, με το ντόπιο στοιχείο να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο αφού είναι απελευθερωμένο από το άγχος και την φούρια του καλοκαιριού.

Κάμερα και Επιμέλεια Συνέντευξης : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μουσική : Γιώργος Ρήγος.

Πλάνα και φωτογραφίες από το ταξίδι στις Αζόρες : http://www.ribadventure.gr/

Καλό είναι να βρέχονται πού και πού αυτές οι σελίδες με Θάλασσα. Κοντεύουμε να Την ξεχάσουμε τη γαλάζια γκόμενα με τους επίορκους που μας ταλαιπωρούν εδώ και τόσα χρόνια. Κι' αν δεν έχω πια την ευκαιρία να βρέχομαι εγώ και να σας μεταφέρω τη δροσιά αλλά και τη θαλπωρή Της, όπως συνήθιζα να κάνω άλλοτε, υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν να βγαίνουν ραντεβού μαζί Της. Κι' εγώ τους ζηλεύω, με την καλή πάντοτε έννοια...

Τον άκουγα να μου περιγράφει τις εμπειρίες του ταξιδιού του προς τις Αζόρες και είχα την εντύπωση πως ήμουν κι' εγώ μαζί του! Ότι έπλεα εκεί, στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε θάλασσα και ουρανό. Ότι βύθιζα το βλέμμα μου στον γαλάζιο ορίζοντα. Ότι άγγιζα με τα χέρια μου το φεγγάρι και τ' αστέρια που έμοιαζαν να ακουμπούν επάνω στα κεφάλια μας. Όπως σ' εκείνες τις αξέχαστες θαλασσινές περιπλανήσεις μου από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του '70...