Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Μουσική επένδυση βίντεο : Γιώργος Ρήγος

Είχαμε κάποτε προσεγγίσει τη Θηρασιά, με το φουσκωτό σκάφος μας, καθώς επιστρέφαμε από την Κάσο στην Ανάβυσσο. Δεν είχαμε όμως τον χρόνο τότε να αποβιβαστούμε και να εξερευνήσουμε τον ήρεμο αυτό παράδεισο που ζει στη σκιά της πολύβουης Σαντορίνης, της οποίας αποτελούσε, στο μακρινό παρελθόν, δικό της κομμάτι.

Έτσι, όταν φθάσαμε ξημερώματα του Λαζάρου με το "Πρέβελης" στον Αθηνιό, χάρις στα εισιτήρια που μας παρέχει η "ΑΝΕΚ LINES", η πρώτη μας σκέψη ήταν να δούμε με ποιο τρόπο θα περνούσαμε με το camper στη Θηρασιά. Δεν αργήσαμε να βρούμε άκρη και να κλείσουμε τα εισιτήρια για το επόμενο βράδυ με το πλοίο "Aqua Spirit" της "Nel Lines", που συνδέει τη Σαντορίνη με τα γύρω νησιά. Τέσσερα ευρώ το μέτρο για το camper, συν δύο ευρώ το άτομο και άλλα τόσα για την επιστροφή. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Φθάσαμε τσάμπα στη Σαντορίνη από τον Πειραιά, αλλά για να επισκεφτούμε τη Θηρασιά, που βρίσκεται σε απόσταση... ενός τσιγάρου από τον Αθηνιό, πληρώσαμε 64 ευρώ! Αργότερα βέβαια μάθαμε ότι αυτός ήταν και ο πιο οικονομικός τρόπος, δεδομένου ότι η "παντόφλα" που εκτελεί το ίδιο δρομολόγιο και επιδοτείται, χρεώνει το camper προς πέντε ευρώ το μέτρο!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αποφασίσαμε να περάσουμε φέτος τις ημέρες του Πάσχα στη Σαντορίνη, χάρις στα δωρεάν εισιτήρια που μας προσφέρει η "ΑΝΕΚ LINES". Ελάχιστα θα μας κοστίσει έτσι ο... οβελίας αφού, χωρίς το κόστος των εισιτηρίων, θα ξοδεύσουμε δύο μόνο λίτρα πετρέλαιο (και πολλά λέω), πηγαίνοντας και επιστρέφοντας στο και από το λιμάνι του Πειραιά, ενώ θα διανυκτερεύουμε και θα γευματίζουμε στο αυτοκινούμενο σπίτι μας. Την περιπλάνησή μας στο όμορφο νησί θα μας την εξασφαλίσει το παπί που θα είναι, ως συνήθως, φορτωμένο στη σχάρα. Λέμε βέβαια να περάσουμε και στη Θηρασία, την οποία δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να περπατήσουμε και να δούμε.

Επειδή το ταξιδιωτικό άρθρο και το σχετικό βίντεο θα αναρτηθούν στο "Rib and Sea" κατόπιν εορτής, επιτρέψτε μου να κάνω μια αναδρομή στο αξέχαστο Πάσχα που περάσαμε πριν από δύο χρόνια στην Όλυμπο της Καρπάθου. Διαβάστε και δείτε πώς βιώνουν τις ημέρες αυτές οι κάτοικοι ενός από τα πιο όμορφα και παραδοσιακά χωριά της νησιωτικής Ελλάδας.

Κείμενο και φωτογραφίες :

http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/677-2012-04-29-19-40-19

Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1415-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-to-taksidi-synexizetai-stin-polynisia

Οι επόμενες μέρες θα κυλήσουν ήσυχα, παρέα με τους Πολυνήσιους φίλους μας. Έτυχε να παρευρεθούμε σε μια γιορτή, όταν συνέπεσαν γενέθλια παιδιών από τρεις διαφορετικές οικογένειες. Μαζεύτηκε το μισό χωριό και οργανώθηκε ένα μεγάλο τσιμπούσι με ολόκληρα χοιρινά ψημένα στα κάρβουνα και άλλες λιχουδιές, μεταξύ των οποίων και καρπούς αρτόδεντρου. Φανταστείτε ένα είδος πελώριου πράσινου πορτοκαλιού που το βάζουν ολόκληρο στη φωτιά. Μόλις μαυρίσει εξωτερικά, αποκτάει γεύση φραντζόλας, οπότε το ξεφλουδίζουν και το τρώνε σαν ψωμί. Για άλλη μια φορά εντυπωσιαστήκαμε από τον πολυνήσιο τρόπο ζωής, γιατί να «κερδίζεις το ψωμί σου» σημαίνει να κόβεις ένα φρούτο και να το πετάς στις φλόγες.

Τη βραδιά έκλεισαν παραδοσιακοί χοροί από ελαφροντυμένες κοπελιές, στους ήχους κιθάρας και ουκελέλε. Οι κινήσεις των γοφών και της κοιλιάς θύμιζαν... τσιφτετέλι, χωρίς όμως την παραμικρή χυδαιότητα, αλλά με τον απλό, σεμνό και αισθησιακό τρόπο που χαρακτηρίζει τους λαούς της Ωκεανίας.

Πήγε και περιγράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
 
Ο Γιάννης μου είχε μιλήσει πολλές φορές για το χωριό του, τη Νεράϊδα. Για να πω την αλήθεια από την ευρύτερη περιοχή έχω περάσει αρκετές φορές, αλλά ποτέ δεν την έψαξα ιδιαίτερα, αφού πέρα από το δάσος της Φολόης, αυτό καθ’ εαυτό, τίποτα άλλο δεν μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ωστόσο, ενθυμούμενος τις περιγραφές του Γιάννη από το καλοκαίρι που ήμασταν παρέα και εκμεταλλευόμενος τις λιακάδες στα μέσα του Φλεβάρη που πέρασε, τράβηξα κατά κει.