Rib and Sea

Του Κώστα Ζωγραφόπουλου http://dragasia.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html#comment-form

Τον τελευταίο καιρό ψάχνω και αλιεύω μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα, στοιχεία ανθρώπινων συμπεριφορών που ευθύνονται για -την πρωτίστως- Ηθική κρίση του αποτυχημένου πολιτισμού μας. Με απασχόλησε πολύ το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που βασανίζονται από τις επιλογές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ντόπιων συνεργατών του, που δεν είναι άλλοι από το Πολιτικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως κομματικών θυρεών, ενώ δυσανασχετούν και τους καθυβρίζουν, εν τούτοις συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις εντολές τους συμπεριφερόμενοι με την εργασία τους ως δήμιοι ενάντια στους συνανθρώπους τους. Δεν θα μπορούσε αυτή η παρατήρηση σε τούτο που συμβαίνει να είναι τίποτε άλλο παρά μια καθαρή σχιζοφρένεια. Όμως πάντοτε στην ιστορία, με αυτή τη αρρωστημένη λογική μπορούσαν οι λίγοι να χειραγωγούν τους πολλούς.

Διαβάσαμε στην εφημερίδα "Αντιφωνητής" της Θράκης :

Παραθέτω κατωτέρω δύο πρόσφατα χαρακτηριστικά δημοσιεύματα από τόν (πιό) κατεστημένο Τύπο καί σχολιάζω κατόπιν. Τό πρώτο είναι από τό «Βήμα» (30/6/13) καί αφορά τόν τραπεζίτη πού χρηματοδότησε -παράνομα;- ο Βενιζέλος, τό δεύτερο είναι από τό «Έθνος» καί αφορά λαμόγια από τό περιβάλλον των Παπανδρέου.

Πρώτη ιστορία:

Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είχε αγοράσει καρτοτηλέφωνο σε όνομα αλλοδαπού από το Μπαγκλαντές και επικοινωνούσε με τους δράστες της επίθεσης (τον Ιούνιο του 2012) με δέμα - βόμβα εναντίον επιχειρηματία που ήταν παλαιά συνεργάτης του στην εταιρεία Alapis! Μάλιστα, σύμφωνα με τις καταγραφές της ΕΛ.ΑΣ, ο ίδιος ο 41χρονος επιχειρηματίας ήταν κοντά στο σημείο που έγινε η εγκληματική επίθεση και έδινε εντολές. Επιπλέον,σε υποκλαπείσες συνομιλίες, ο ήδη προφυλακισμένος κ. Λαυρεντιάδης φέρεται να έδινε εντολές σε συνεργάτες του στη Σιγκαπούρη και στην Ελβετία, προκειμένου να ιδρύσουν off shore εταιρείες στο Χονγκ Κονγκ και να αγοράζει ακίνητα στο Μπαλί. Και όπως λένε δικαστικές πηγές «ίσως σε αυτές τις τηλεφωνικές συνομιλίες, για την υπόθεση της βόμβας, πιθανόν κρύβεται το μυστικό της υπόθεσης των 500 εκ ευρώ της τράπεζας Protonbank».

Του Θάνου Τζήμερου.
 
Πρέπει επειγόντως να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΗΣΤΕΙΑ" από πολίτες που θα αρνούνται την πληρωμή φόρων, μέχρι το κράτος να υποβάλει πλήρη απολογισμό, με τεκμηριωμένη μελέτη σκοπιμότητας, για το πώς ξοδεύει και το τελευταίο ευρώ που αρπάζει με το "έτσι το θέλω" από τον πολίτη.
 
Να μάθουμε, για παράδειγμα, γιατί πρέπει να υπάρχει το "Εθνικό Ίδρυμα Μελετών Θ. Κολοκοτρώνης" ή το "Εθνικό Ίδρυμα Μελετών Ελευθ. Βενιζέλος" με 23 (!) μέλη στο Δ.Σ, πόσο αναγκαίο είναι να λειτουργεί στην καταρρέουσα Ελλάδα το "Ινστιτούτο Κρητικού Δικαίου" που μελετάει το πώς εξελίχθηκε η νομοθεσία στην Κρήτη επί Ενετοκρατίας, Τουρκοκρατίας κ.λ.π, με 9 μέλη στο Δ.Σ., και γιατί αυτές τις δραστηριότητες δεν μπορούν να τις αναλάβουν Πανεπιστημιακά Ιδρύματα; Ποιοι λόγοι κάνουν αναγκαία την ύπαρξη του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων και γιατί από τη στιγμή που υπάρχει το Ναυτικό Μουσείο χρειαζόμαστε το ΝΠΙΔ "Άλσος Ελληνικής Ναυτικής Παράδοσης" με 9 άτομα στο ΔΣ.;

Του Γιάννη Βαρουφάκη.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, υπερχρεωμένο κράτος. Επειδή όμως το χρήμα έρρεε παντού ως ασταμάτητη οικουμενική παλίρροια (παραγόμενη από ανόητες τράπεζες στην Wall Street, στο City, στην Βόρεια Ευρώπη), το κόστος δανεισμού ήταν παντού μηδαμινό κι έτσι κανείς δεν έδινε σημασία.

Ξάφνου, το φθινόπωρο του 2008, η παλίρροια έδωσε την θέση της στην άμπωτη. Με την άμπωτη να «στεγνώνει» τον τραπεζικό τομέα από ρευστό χρήμα, σιγά-σιγά ήρθε και η… στασιμότητα στην πραγματική οικονομία. Αναπόφευκτα, το εθνικό εισόδημα του μικρού, υπερχρεωμένου κράτους άρχισε να μειώνεται την ώρα που ο ρυθμός αύξησης του χρέους (δηλαδή το επιτόκιο) μεγάλωνε (ελέω διεθνούς έλλειψης ρευστότητας που ωθούσε τα επιτόκια προς τα πάνω). Κάποια στιγμή, κανείς δεν δάνειζε στο μικρό αυτό κράτος ώστε να εξυπηρετεί (δηλαδή να επανακυλύει) το χρέος που, το 2008, ανερχόταν στα €260 δις.