Rib and Sea
Τοξικά μαθήματα Ελληνικής Ιστορίας.
Από την εφημερίδα της Θράκης "Αντιφωνητής".
Επειδή παράγινε πάλι το κακό με την νέα προκλητική επίθεση των Ζουράριδων, των Θεοδωράκηδων και των λοιπών
υπερεθνικιστών απέναντι στον νηφάλιο επιστημονικό λόγο της Μαρίας Ρεπούση, καταθέτουμε κι εμείς εδώ σήμερα τη δική μας άποψη για την εν λόγω επιστήμονα, την οποία βεβαίως επίσης επικρίνουμε, όχι όμως για παραχαράξεις και αποσιωπήσεις, αλλά απλούστατα για ιδιαίτερη εμμονή στην ελληνική Ιστορία (όπως αποδεικνύεται και από τις
υπερβολικά πολλές σελίδες του γνωστού εκείνου βιβλίου της ΣΤ΄ Δημοτικού) και υπέρμετρη υποχωρητικότητα απέναντι στα φασιστοειδή. Προτείνουμε συνεπώς την άμεση απόσυρση όλων των βιβλίων Ιστορίας που υπάρχουν σήμερα στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας (και τα οποία προωθούν τον συστηματικό εγκεφαλικό ευνουχισμό των παιδιών μας βάσει απαράδεκτων φασιστικών και εθνικιστικών προτύπων) και την αντικατάστασή τους από πολύ πιο σύντομο εγχειρίδιο, που να καλύπτει μάλιστα ολόκληρη την λεγόμενη ελληνική Ιστορία (και λέω τη λεγόμενη, γιατί το ψευδοτύπως καλούμενο ελληνικό έθνος είναι, ως γνωστόν, προϊόν των τελευταίων 150 χρόνων).
Περί της Δημόσιας Τηλεόρασης.
Από την εφημερίδα "Αντιφωνητής" της Θράκης.
Α. Κανείς εχέφρων παρατηρητής των δημόσιων πραγμάτων της χώρας δεν αρνείται ότι στην ΕΡΤ - όπως και σε όλους τους Δημόσιους Οργανισμούς - υπάρχει αδιαφάνεια και κακοδιαχείριση. Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα αμφισβητηθούν τα στοιχεία που έδωσε το Μέγαρο Μαξίμου για τις υπέρογκες δαπάνες και τα υψηλά έξοδα λειτουργίας της Δημόσιας τηλεόρασης.
Γεννούνται όμως αυθορμήτως κάποια ερωτήματα: • πώς κατανέμονταν αυτές οι δαπάνες διαχρονικά στην πυραμίδα του οργανισμού; (για παράδειγμα: ποιοί ήταν οι μισθοί της ιεραρχίας πχ του διορισμένου Πρόεδρου, των σύμβουλων, των μεγαλοδημοσιογράφων και των υπόλοιπων εργαζόμενων (ποιοί εργαζόμενοι δαπανούσαν 2,5 εκατ € ετησίως σε ταξίδια; Είχαν όλοι κινητά τηλέφωνα και συνδέσεις;) • σε ποιές ιδιωτικές εταιρίες και με ποια κριτήρια δίνονταν από την εκάστοτε διοίκηση υπεργολαβίες; • ποιοί και με ποιά κριτήρια διόριζαν τους υπαλλήλους;
Έφυγε ο Μικές κι' άδειασε το μυαλό μου...
Κάθομαι ώρα τώρα μπροστά στο πληκτρολόγιο, χωρίς να μπορώ να σχηματίσω μία έστω λέξη. Το μυαλό μου άδειασε στην είδηση της ξαφνικής φυγής σου. Κοιτάζω στην οθόνη το βίντεο της εκπομπής, που είχαμε κάνει τότε μαζί στον βράχο της Κινάρου, και χάνω τα λόγια μου. Πρώτη φορά τα δάχτυλά μου παγώνουν. ενώ θέλω τόσα να γράψω. Έγραψε ο κύριος Περιφερειάρχης, όμως, δεν πειράζει. Έναν από εκείνους τους υποκριτικούς λιγόλογους επικήδειους που συντάσσουν συνήθως οι πολιτικοί για τις ανάγκες των δημοσίων σχέσεών τους με αποδέκτες αυτούς που έμειναν πίσω. Εσύ όμως δεν τον ακούς πια τον κ. Περιφερειάρχη Μικέ. Και να ζούσες, δηλαδή, πάλι δεν θα τον άκουγες. Θυμάμαι που μου έλεγες πόσο τους "εκτιμούσες" τους πολιτικούς...
Δεν μπορώ να γράψω τίποτε φίλε. Μαζί τα λέγαμε, άλλωστε, όσο ήσουν στη ζωή. Τώρα πια θα επικοινωνούμε στα όνειρά μας. Το μόνο που θα κάνω, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη σου, είναι να ξαναβάλω στο ταπεινό αυτό διαδικτυακό βήμα το βίντεο εκείνης της εκπομπής... Καλή αντάμωση...
Καλό κουράγιο Ειρήνη, καλό κουράγιο Γιώργο. Το έχετε ανάγκη, γιατί κάτι μου λέει πως θα μείνετε στην Κίναρο...
http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/669-2012-04-05-06-15-52http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/669-2012-04-05-06-15-52
Εσύ Χριστό κι' εγώ Αλλάχ...
ΠΗΓΗ : http://seisaxthia.wordpress.com/
Γράφει: ο Νίκος Μπογιόπουλος.
Τι είναι η Τουρκία;
Αν πιστέψουμε την προπαγάνδα της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα, η Τουρκία είναι το «κράτος – υπόδειγμα» της σωστής εφαρμογής των Μνημονίων…
Αν φέρουμε στο μυαλό μας τα λόγια των ενσωματωμένων στο εγχώριο μιντιακό καθεστώς λοβοτομής της κοινής γνώμης, η Τουρκία είναι η απόδειξη ότι το ΔΝΤ είναι ένας «παρεξηγημένος» οργανισμός. Οτι το ΔΝΤ μπορεί να είναι και ένας καλός, φιλεύσπλαχνος, συνεργάσιμος, συνεννοήσιμος, ζουμπουρλούδικος οργανισμός, που όχι μόνο δεν κάνει «λάθη», αλλά και στέκεται αρωγός σε χώρες, ώστε να αναπτυχθούν και να ορθοποδήσουν…
Η εκπληκτική και απίστευτη φιλία ενός παιδιού με ένα καναρίνι!
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον βρήκα παγωμένο, παραμονές Χριστουγέννων, στα κλαδιά ενός δένδρου της γειτονιάς. Αν είχα καθυστερήσει λιγάκι θα είχε γίνει βορά μιας γάτας που καιροφυλακτούσε. Είχε αποδράσει, προφανώς, από κάποιο κλουβί, αλλά, αν δεν τον εντόπιζα, το τίμημα της ελευθερίας του θα ήταν βαρύ. Πέταξα ένα ρούχο και τον έπιασα. Στο σπίτι δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Ζέσταμα, στην αρχή, και μετά καναβούρι, νερό κι' ένα καινούργιο κλουβί με ταίστρα και μπανιέρα. Ο Γιάννης, που είχε από μωρό μια απίστευτη εξοικείωση με τα πουλιά, έκανε σαν παλαβός όταν επέστρεψε απ' το σχολείο και τον είδε. "Τασούλη θα τον ονομάσουμε", είπε, καθώς αγαπούσε πολύ τον παππού του Τάσο, τον οποίο είχε χάσει πριν από λίγα χρόνια.