Rib and Sea

Γράφουν η Λαμπρινή Χ. Θωμά και ο Νίκος Βεντούρας.

Πηγή : http://denx3.blogspot.gr/2013/09/blog-post_18.html

Τις θυμάστε; Οι φυλές της Αθήνας. Οι φυλές των διακοπών. Οι φυλές της νύχτας. Όλες κατοικέδρευαν σε κλασσικό λαϊφστάιλ είδος άρθρου, στο οποίο ο συγγραφέας έφτιαχνε κουτάκια για τον υπό εξέταση πληθυσμό. Είδος που ξεχάστηκε, όπως και οι συνεντεύξεις με ανερχόμενα ξέκωλα ή/και σούργελα, οι συμβουλές για τα 20 πράγματα που πρέπει να κάνει ένας άντρας πριν τα τριάντα και οι διαφημίσεις για σινιέ και γκάτζετ, παρότι κάποτε κοσμούσαν εβδομαδιαίως και μηνιαίως και κάθε τρεις και λίγο κάθε λαϊφστάιλ περιοδικό που σεβόταν τον εαυτό του.

Της Άννας Μπαχτή (Η Α. Μπαχτή είναι πρόεδρος της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής).

4-5 Σεπτέμβρη οι καθηγητές στις Γ.Σ για άλλη μια φορά αποφάσισαν απεργία διαρκείας.

Η ώρα της προσωπικής ευθύνης του καθένα έχει φτάσει. Τον ύπνο μας δεν πρέπει άλλο να τον χαλάει ο φόβος και το άγχος για το πού θα βρεθούμε την επόμενη μέρα, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης, αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη γι' άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε να διδάξουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι, αν σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αν αύριο διδάσκουμε σε δύο ή και τρία γιατί ξαφνικά μειώνονται τα τμήματα και πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να μένουμε στο σχολείο και να εκτιμάμε τον συνάδελφο της διπλανής έδρας με βάση τα μόριά του και αν θα είμαι εγώ που θα φύγω ή ο άλλος. Δεν μπορεί να μένουμε στη τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητές μας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν βίαια ειδικότητα. Δεν μπορούμε να μπαίνουμε στο σχολείο  και να ξέρουμε πως χιλιάδες μαθητές πολύ γρήγορα θα εγκαταλείψουν έστω αυτό το κουτσουρεμένο, πληγωμένο δημόσιο σχολείο για να οδηγηθούν στην  κατάρτιση  και τη μαθητεία δηλ. την απλήρωτη παιδική εργασία, εκεί που το μόνο «μορφωτικό εφόδιο» που θα πάρουν θα είναι η υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα.

Δημιουργία άγνωστου συντάκτη στο διαδίκτυο.

Όλοι εμείς, που είχαμε ωραία παιδικά χρόνια και αναπολούμε τις παλιές καλές εποχές, τότε που παίζαμε στις αλάνες μέχρι το βράδυ, που πίναμε νερό από το λάστιχο, που κοιμόμαστε με τις πόρτες ανοιχτές … εμείς που φουσκώναμε από υπερηφάνεια για τους αγώνες που κάναμε, γι’ αυτά που πετύχαμε ... και ρίχνουμε και ένα στραβωμένο βλέμμα στον πιτσιρικά δίπλα μας… όλοι εμείς …

Από δω λοιπόν ξεκινάει το παραμύθι…

Μέσα στη10ετία του '80 ψηφίσαμε τον πολιτικό γάμο. Έτσι μπορούσαμε πλέον με ευκολία να κάνουμε όσους γάμους θέλαμε και με τη ίδια ευκολία να έχουμε και τα αντίστοιχα διαζύγια… πλήρης διάλυση της οικογένειας.
Καταργήσαμε τις ποδιές στα σχολεία και έτσι άρχισε ένα στυλιστικό παραλήρημα. Οι πιτσιρικάδες συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο στο ντύσιμο και οι πιτσιρίκες πήγαιναν στο μάθημα μισο-ξεβράκωτες (προς μεγάλη τέρψη των συμμαθητών και των καθηγητών τους, βεβαίως.. βεβαίως).

Του Τάσου Αρβαντίνη.

Ενώ δικαίως μας απασχολεί πόσα χρήματα διασπάθισαν εδώ και δεκαετίες οι δωρολήπτες πολιτικοί και λειτουργοί του κράτους -και είναι χωρίς αμφιβολία πάρα πολλά- ελάχιστοι ασχολούνται με τις αθρόες προσλήψεις και τους διορισμούς που έκαναν οι πολιτικοί και τα κόμματα στο Δημόσιο, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία του και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί συστηματικά με το θέμα αυτό, παρά το γεγονός ότι οι διορισμοί στο Δημόσιο μέσω των κομματικών ή πελατειακών δικτύων παραμένει το μεγαλύτερο σκάνδαλο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με άμεσο αυτουργό το πολιτικό σύστημα και συνεργούς τους διορισθέντες υπαλλήλους. Αν όμως σκεφτούμε τι τελικά κόστισαν και κοστίζουν οι ρουσφετολογικοί διορισμοί στη χώρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι μίζες της Siemens, των προμηθευτών όπλων και δεκάδων άλλων προμηθευτών του Δημοσίου ήταν σταγόνα μπροστά στον ωκεανό της δημόσιας σπατάλης.