Rib and Sea

Υπάρχει κανείς "πατριώτης", ή πατριώτης, ή μη πατριώτης, ή διεθνιστής, ή κομμουνιστής, ή δεξιός, ή κεντρώος, ή ο,τιδήποτε άλλο έμφρον δίποδο ον -πλην τσυριζαίων- σε τούτη τη χώρα που να πιστεύει πως πάμε καλά;

Δηλαδή έτσι πρέπει να είναι η κατάστασή μας στα σύνορα με την Τουρκία, την Αλβανία, τα Σκόπια; Έτσι είναι δηλαδή στα σύνορα άλλων χωρών τούτης της ηπείρου; Έτσι είναι στο Λουξεμβούργο, ή στην Ελβετία, ή στην Δανία, ή στην Ολλανδία;

Και υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί να σκέφτεται, και να πιστεύει πως όλο αυτό είναι άμοιρο, άσχετο των μνημονίων και της προτεκτορατοποίησης της χώρας;

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Για το θέμα της διάταξης που ρυθμίζει τα της επιδότησης ενοικίου των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών ο κ. Μάρδας δήλωσε:

«Η συζήτηση αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εξωκοινοβουλευτικούς. Εκείνοι πρότειναν τη διάταξη και τη ρύθμιση. Κάποιος το σκέφτηκε, έγινε αυτή η συζήτηση και ολοκληρώθηκε στην γενική γραμματεία της κυβέρνησης και εμείς το αποδεχθήκαμε, δεν έχει σημασία ποιος το σκέφτηκε.

Το ζήτημα εγώ δεν το γνώριζα εκείνη την εποχή, έγινε η συζήτηση, θεωρήσαμε ότι είναι δίκαιο και εφαρμόστηκε. Όμως τελικά το θέμα της ηθικής είναι ισχυρότερο του δικαίου. Τότε δεν είχαμε σκεφτεί το θέμα της ηθικής, είχαμε σκεφθεί το θέμα της ίσης μεταχείρισης μεταξύ εξωκοινοβουλευτικών και κοινοβουλευτικών υπουργών, γιατί και το ποσό ήταν μικρό».

Γράφει η Μαριάννα Κορνάρου *

Πολλοί ακούνε το σκάνδαλο Novartis και αδυνατούν να καταλάβουν τι πρακτικά συνέβη. Ή έστω καταλαβαίνουν πως κάποιοι απλώς έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι. Ε λοιπόν, αφήστε με να σας πω μια ανθρώπινη ιστορία για κάποιους άλλους, που για χάρη της Novartis δε χώθηκαν στο μέλι αλλά στην απόγνωση. Και επειδή πήξαμε στους κουκουλοφόρους μάρτυρες, επιτρέψτε μου να την …καταθέσω χωρίς κουκούλα.

Ήταν περίοδος των Δημοτικών εκλογών του 2010: Παρακολουθούσαμε τα αποτελέσματα σε δημοσιογραφικό γραφείο, όταν ξαφνικά ο Α. άρχισε να παραπονιέται για την ευκρίνεια της εικόνας στην οθόνη. Τον αποπήραμε, αφού η εικόνα ήταν κανονικότατη. Στην αρχή σάστισε. Μετά περιέφερε το βλέμμα στο χώρο και ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει.

Για πρώτη φορά και ακολουθώντας την μόδα των ΜΜΕ το blog σήμερα θα γίνει "αποκαλυπτικό". Θα αποκαλύψει τον λόγο για τον οποίον ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, σε μιά ηλικία που λογικά θα επεδίωκε μόνο την υστεροφημία του και καλή ψυχή, δέχεται άλλη μιά φορά να γίνει ρεζίλης και ξεφτίλας και ρεντίκολο και ρόμπα ξεκούμπωτη:

Το έκανε για το παιδί του. Η μία από τις κόρες του σκοπεύει να είναι υποψήφια βουλευτής στις επόμενες εκλογές και προφανώς μία θέση στα ψηφοδέλτια του ΤΣΥΡΙΖΑ είναι μιά καλή ανταμοιβή για τον διασυρμό τού (ήδη διασυρμένου) πατέρα. Ο οποίος διασυρμός θα είναι όχι απλώς μεγάλος αλλά ιστορικός, από αυτούς που γράφονται στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας μιάς χώρας, απ' αυτούς που διασώζουν το όνομα κάποιου σαν βδέλυγμα και παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε πολίτη που αγαπάει την χώρα του.