Rib and Sea

Του Κώστα Στούπα.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο ευρύ κοινό έχει μείνει γνωστός για τη φράση "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και όχι για άλλες μνημειώδεις φράσεις όπως  "η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση" ή "Ανθ’ ημών ο Γουλιμής... καληνύχτα σας" με την οποία και εγκατέλειψε την πολιτική.

Ο Μιλτιάδης Γουλιμής ήταν κάποιος Μεσολογγίτης πολιτευτής τον οποίο  ο σοφός λαός της εποχής έστειλε το 1895 στη Βουλή αντί του Τρικούπη, σαν τους δεκάδες που ζεσταίνουν τα έδρανα του κοινοβουλίου σήμερα...

Από τις τρεις φράσεις του Τρικούπη η μόνη που δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες είναι η φράση: "Η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση".

Εάν μέχρι να τελειώσει η βάρδια τούτων των προδοτών και πιάσουν σκοπιά οι επόμενοι, έχουμε βγεί αλώβητοι, όχι σαν κοινωνία (αυτό είναι αδύνατον πιά), αλλά σαν κράτος, σαν εδαφική επικράτεια, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για θαύμα, όπου ένας θεός-προστάτης άγγελος φύλακας της Ελλάδας θα έχει βάλει το χεράκι του.

Ζούμε μεγαλειώδεις στιγμές τύπου μετασοβιετικής "δημοκρατίας", όπου επικρατεί η διαφθορά και η λεηλασία, νόμος είναι ο υπόκοσμος και το παρακράτος, όπου η ολιγαρχία και η διαπλοκή έχουν ταπεινώσει πλήρως ένα πολιτικό σύστημα ηθικών και νοητικών νάνων, και όπου οι μνημονιακοί δωσίλογοι ζητούν γονατιστοί απ΄ την διεθνή μαφία να έρθουν να "επενδύσουν" σε μιά χώρα "μπάτε σκύλοι αλέστε", και "μάθανε πως @αμιόμαστε πλακώσανε κι οι γύφτοι".

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[H φήμη ότι ο Καρανίκας τουίταρε «στα τσακίδια Γιωργάκη» ελέγχεται ανακριβής – κι’ όπως είχα γράψει, «το ήθος δεν έχει ούτε αριστερό ούτε δεξιό πρόσημο», είναι δε και άτιμο, εξ ου και δεν πωλείται όσα λεφτά κι’ αν προσφέρει κανείς]

Αφού μελέτησα καλά και με κάθε λεπτομέρεια την εικόνα τού Ιβάν να μπουκάρει με το περίστροφο στο γήπεδο του ΜΠΑΟΚ, πίστεψα προς στιγμήν ότι ο δικός μου είχε βάλει μπρος για την Αδριανούπολη να απελευθερώσει τους 2 στρατιωτικούς μας που κρατούνται εκεί σε φυλακές υψίστης ασφαλείας και δεν είναι ούτε αιχμάλωτοι ούτε όμηροι, όπως μας ενημέρωσε το τέρας ψυχραιμίας  ΑνΥπΕθΑ Φωτίγκος σε συνεργασία με τον υπουργό των Βορείων Προαστείων Σκουρλέτη.

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη*

Τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, στο εσωτερικό, καθώς και στο βαλκανικό, τον ευρωπαϊκό  και το διεθνή περίγυρό της,  επιβάλλεται μια αντικειμενική καταγραφή  όσων μας έσυραν  μέχρις εδώ.  Και μια πρόταση για το πώς θα βγούμε από το βούρκο που μας καταπίνει.

Δεν θα συμφωνήσω ούτε με τους ηττοπαθείς, που υποστηρίζουν ότι μια μικρή και καταχρεωμένη οικονομία, όπως η ελληνική, εξαρτάται  πλήρως από τις εκάστοτε επιταγές των ισχυρών, αλλά ούτε και με όσους αντιμετωπίζουν, ως εύκολη λύση, έναν πόλεμο με την Τουρκία. Θα υποστηρίξω, αντιθέτως,  ενδιάμεση πορεία της οποίας, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη στρατηγικής, και  συνεπώς  αποκλείει εξάρσεις, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.