Rib and Sea
Η χιλαρική ιδεολογία και πράξη.
Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος.
Ζήτω η λαθρομετανάστευση, ζήτω και οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί που τους ξεσπιτώνουν! Ζήτω ο σοσιαλισμός, ζήτω και τα hedge funds!
Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο: αντιπαθέστεροι των αντιπαθών είναι οι κολαούζοι και διαφημιστές τους. Καλή ώρα, όπως οι χιλαρικοί, που τους θυροκολλήθηκε η διάλυση της Ανωνύμου Εταιρίας «Εισαγωγαί Μεταναστών, Εξαγωγαί Θερμοκοπανιστού Αέρος Παπάτζας και Συνεργάται». Αρνούνται να δεχθούν ό,τι συνέβη. Προσπαθούν με τα λόγια (και με διάφορα άλλα κομπαρσιλίκια, που δεν πρόκειται να... πιάσουν) να αναβάλλουν το ήδη συντελεσθέν γεγονός της εξώσεώς τους από τον παράδεισο που έφτιαξαν για τους εαυτούς τους, κάνοντας τις ζωές των άλλων κόλαση.
«Πολύ μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 90% πιθανότητες στην Κλίντον έδινε εταιρεία δημοσκοπήσεων για λογαριασμό του αξιόπιστου πρακτορείου ειδήσεων Reuters. http://www.naftemporiki.gr/story/1168561/reutersipsos-sto-90-oi-pithanotites-nikis-tis-klinton
Ο αξιόπιστος Τύπος εν γένει προανήγγελλε θρίαμβο της Κλίντον. Μέχρι που το αξιόπιστο Newsweek κυκλοφόρησε με εξώφυλλο την Χίλαρυ ως νέα Πρόεδρο.
http://news247.gr/eidiseis/media-news/gkafa-olkhs-apo-to-newsweek-kykloforhse-me-proedro thn-klinton.4364920.html
Το Μνημόνιο είναι δεσμευτικό, αλλά δεν το σεβόμαστε!
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ένα Μνημόνιο τόοοοοσο, με το συμπάθιο, τρώει τα σωθικά μας, αλλά εμείς δεν το σεβόμαστε, όπως συμβαίνει και με τις δικαστικές αποφάσεις που δεν μας βολεύουν.
Τα δημόσια νοσοκομεία στενάζουν από έλλειψη προσωπικού και αναλωσίμων, αλλά η κατάσταση είναι βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, όπως μας ενημέρωσε ο ασυμβίβαστος με την πραγματικότητα Πολάκης.
Αφού η χώρα χόρεψε στους ρυθμούς του «νόμου Παππά» για τις τηλεοπτικές άδειες, συνεχίζει με χορό ανασχηματισμού ή αναδόμησης της κυβέρνησης ή αποδόμησης της αριστεράς για μία ακόμη φορά.
Παραδόσεις-παραλαβές υπουργείων. Μια ζωή στο ίδιο έργο θεατές. Λογύδρια αποχωρούντων με μπηχτές για τον πρωθυπουργό που δεν εξετίμησε το έργο τους. Απολογισμοί επί απολογισμών που σε κάνουν να διερωτάσαι για μία ακόμη φορά γιατί τόσο μεγάλο έργο δεν φάνηκε.
Το δίκιο των Ελλήνων γονιών... και του συριακού λαού.
Έχω γράψει και παλαιότερα ότι μακροσκελή άρθρα, με τη μορφή "σεντονιού", είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να διαβαστούν και, πολύ περισσότερο να κατανοηθούν και να αφομοιωθούν, από την συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών. Και μολονότι τα πονήματα του Παναγιώτη Τραϊανού διακρίνονται, κατά την γνώμη μου, για την τεκμηρίωση των απόψεών του, με τις οποίες πολλοί συμφωνούν και ελάχιστοι θα μπορούσαν να αντικρούσουν, εν τούτοις εντάσσονται στην κατηγορία των μακροσκελών άρθρων, στη θέα του μεγέθους των οποίων και μόνο ο αναγνώστης τρομάζει και... γυρίζει σελίδα.
Παρ' όλα αυτά, αναδημοσιεύω σήμερα άλλο ένα μακροσκελές, πλην όμως πολύ ενδιαφέρον, άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού, με την ελπίδα ότι κάποιοι θα καταφέρουν να διαβάσουν μέχρι τέλους. Αξίζει πάντως τον κόπο,πιστέψτε με.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού.
Κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό ελληνικό σχολείο δεν πρέπει να δεχθεί στις τάξεις του προσφυγόπουλα !!!
Παραβαίνουν το Διεθνές Δίκαιο αυτοί, οι οποίοι "ανοίγουν" τα εθνικά τους σχολεία σε πρόσφυγες.
Ένοχη για έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας είναι η Ελληνική Κυβέρνηση.
Ποινικές ευθύνες για όποιους - πολιτικούς ή εκπαιδευτικούς - συμπράττουν στο έγκλημα αυτό.
Άρθρο καταπέλτης στη Hurriyet: Μήπως η Κωνσταντινούπολη είναι Ελληνική;
Με ένα άρθρο καταπέλτης απαντά σε σημερινό του άρθρο ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Hurriyet, Μπουράκ Μπεκντίλ, στις προκλητικές δηλώσεις που έκανε νωρίτερα αυτό το μήνα ο Ερντογάν αναφορικά με τα σύνορα τις χώρας και τη συνθήκη της Λωζάνης. Στο άρθρο του με τίτλο «Άρα, η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική;» ο δημοσιογράφος αναφέρει:
«Ορισμένοι παρατηρητές έχουν τον τελευταίο καιρό συμβουλεύσει τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανησυχούν και πάρα πολύ για τις επιθετικές αλυτρωτικές δηλώσεις της Τουρκίας (μέσω του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν), διότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και όχι για το ξένο κοινό. Λοιπόν, και ναι και όχι.