Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Τι κάναμε την Κυριακή του φετινού Πάσχα στη Φολέγανδρο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πώς περάσατε την Κυριακή του Πάσχα κορωναϊού βασιλεύοντος; Εμείς βρεθήκαμε στην παραλία Λιβάδι της Φολεγάνδρου και η φετινή Κυριακή του Πάσχα θα μας μείνει αξέχαστη. Για τέσσερις κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί ο καιρός ήταν υπέροχος. Δεύτερον, γιατί σε μια παραλία που το καλοκαίρι είναι γεμάτη από κόσμο, εμείς ήμασταν ολομόναχοι! Τρίτον, γιατί... το κοντοσούβλι πέτυχε, και τέταρτον γιατί κάναμε το πρώτο για εφέτος μπάνιο στη θάλασσα. Και τι θάλασσα!
Απόγευμα Μεγάλου Σαββάτου μαρινάρισα το χοιρινό και το έβαλα στο ψυγείο μέχρι την επομένη. Αποφάσισα να ακολουθήσω τη συνταγή του Πετρετζίκη, μολονότι έχω φτιάξει και ψήσει κοντοσούβλι με επιτυχία πολλές φορές στο παρελθόν. Βιντεοσκόπησα για λίγο τη Λειτουργία της Ανάστασης στη γραφική Χώρα και κατηφορίσαμε γύρω στις 10 προς το λιμάνι για να κτυπήσουμε αλύπητα την ιδιότροπη "μαγειρίτσα" που μαγειρεύει κάθε χρόνο τέτοια μέρα η καπετάνισσα, με... κοτόπουλο και μανιτάρια. Δεν της αρέσουν γενικώς τα εντόσθια και την καταλαβαίνω, αν και δεν το κρύβω ότι μου λείπει η αυθεντική έκδοση αυτού του πιάτου.
Τhe Day After στην έρημη Ζαρούχλα του... ακατανόμαστου!
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Ζαρούχλα είναι γνωστή για τον χειμερινό κυρίως τουρισμό της, τις ταβέρνες, και τα υψηλού επιπέδου ξενοδοχεία της. Έτσι όμως ήταν στην προ κορωναϊού εποχή γιατί χθες, που βρεθήκαμε στο όμορφο χωριό του Χελμού για μια καταγραφή της κατάστασης καθ' οδόν προς το χωριό Σόλος, συναντήσαμε μόνο τον ταχυδρόμο, τέσσερις... σκύλους που έκαναν σαν να είδαν τον θεό τους, μόλις μας είδαν, και άπειρες βρύσες απ' τις οποίες το νερό δεν σταματάει να τρέχει στιγμή!
Και επειδή κάποια στιγμή, προς το μεσημέρι, φυσικό ήταν να πεινάσουμε, επιλέγοντας μάλιστα να μη φάμε στο αυτοκινούμενο, αποφασίσαμε να πάρουμε την άδεια από τη σημαία της "Αγοράς" (μια από τις καφετέριες του χωριού) και να τιμήσουμε δεόντως το μυδοπίλαφο που ετοίμασε η καπετάνισσα στο προαύλιο της καφετέριας. Εκεί, ολομόναχοι, με μόνη συντροφιά τις σταγόνες της βροχής που πότε μας θυμόταν και πότε έφευγε.
Λίμνη Τσιβλού προς χωριό Συλίβαινα : Ο θάνατός σου η ζωή μου!
Επιμέλεια βίντεο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Με την ευκαιρία της παράδοσης μιας αγιογραφίας του Αγ. Γεωργίου στον ομώνυμο ναό του χωριού Σόλος (στον Δήμο Αιγιαλείας του νομού Αχαίας), την οποία ζωγράφισε η καπετάνισσα, περάσαμε προχθές και από τη λίμνη Τσιβλού, που βρίσκεται επάνω σχεδόν στον οδικό άξονα που συνδέει την Ακράτα με την τουριστική Ζαρούχλα και το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού.
Αυτό το θαύμα της Φύσης δημιουργήθηκε εξ αιτίας μιας κατολίσθησης που έφραξε τον Μάρτη του 1913 την κοίτη του αρχαίου ποταμού Κράθη, τα μπλοκαρισμένα νερά του οποίου πλημμύρισαν και έθαψαν κυριολεκτικώς το χωριό Συλίβαινα και ένα τμήμα του χωριού Τσιβλός. Το χωριό αυτό έδωσε το όνομά του στη λίμνη που δημιουργήθηκε. Η τοπική παράδοση αποκαλεί τη λίμνη Τσιβλού και Μαυρολίμνη λόγω του μεγάλου κακού που προκάλεσε.
Η Ραφήνα και το γερμανικό οχυρό του λόφου πάνω απ' την πόλη.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πηγή πληροφοριών : http://urbanspeleology.blogspot.com/2013/09/blog-post_29.html
Είναι πράγματι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι κάθε γωνιά ελληνικής γης κρύβει στα σπλάχνα της κάτι από το παρελθόν. Τις περισσότερες φορές είναι τα μνημεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που έρχονται στο φως, πότε από την αρχαιολογική σκαπάνη και πότε από το τυχαίο σκάψιμο ενός οικοπέδου προκειμένου να μπουν τα θεμέλια ενός οικοδομήματος.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η παρουσία ευρημάτων δεν ανατρέχει στο ένδοξο ελληνικό παρελθόν αλλά σε σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Όπως στην περίπτωση του γερμανικού οχυρού, τα απομεινάρια του οποίου βρίσκονται στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει πάνω απ' την πόλη της Ραφήνας. Τσιμεντένιες βάσεις πυροβόλων όπλων, υπόγειες στοές και χώροι φύλαξης πυρομαχικών, όλα στον βωμό του ελέγχου του λιμανιού της Ραφήνας και της παράκτιας ανατολικής Αττικής από τους κατακτητές.
Σαλαμίνα. Η ευχάριστη έκπληξη της διπλανής πόρτας!
Επιμέλεια - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι αλήθεια ότι αν και η Σαλαμίνα απέχει 10 μόνο λεπτά της ώρας από τις δυτικές ακτές της Αττικής, με τις αργοκίνητες "παντόφλες" να αποπλέουν ανά 15 λεπτά της ώρας από το Πέραμα, αρκετός κόσμος τη "σνομπάρει". Οι λόγοι αυτής της απαξίωσης δεν στηρίζονται σίγουρα σε ορθολογικά κριτήρια, αλλά σε μια προκατάληψη ότι το νησί αυτό του Αργοσαρωνικού υπήρξε ο τόπος τον οποίο, κάποια στιγμή στο παρελθόν, επέλεξαν άνθρωποι με πενιχρά εισοδήματα για να κτίσουν ένα λυόμενο εξοχικό χαμηλού κόστους και υποβαθμισμένης εμφάνισης.
Αυτά συνέβησαν όμως τις προηγούμενες δεκαετίες καθώς σήμερα γνωστά ονόματα του επιχειρηματικού, και όχι μόνο, κόσμου επιλέγουν τη Σαλαμίνα για να κτίσουν πανέμορφα σπίτια που πνίγονται μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον του νησιού.