Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ταξιδεύοντας
Μια αξέχαστη θαλασσινή βόλτα στον Αρχάγγελο της Λέρου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν το στερητικό σύνδρομο για μια βόλτα με σκάφος στη θάλασσα δεν παλεύεται, τότε αποδέχεσαι να επιβιβαστείς ακόμη και σε ένα πλαστικό Ranieri. Όχι ότι το εξάμετρο Ranieri του καλού μου φίλου Τάσου Μαρδόγλου είναι για πέταμα, αλλά κακά τα ψέματα άλλο πράγμα είναι ένα αντίστοιχου μήκους φουσκωτό σκάφος. Με άλλα λόγια, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας!
Επιβιβαστήκαμε λοιπόν πέντε άτομα, εκείνο πρωί του Οκτώβρη στο Ranieri, στην παραλία Άλιντα της Λέρου, και βάλαμε πλώρη για τη βραχονησίδα του Αρχάγγελου που βρίσκεται βορείως της Λέρου, σε απόσταση αναπνοής απ' το Παρθένι και το αεροδρόμιο. Νωρίτερα το πρωί, παρακολουθώντας το ξεψάρισμα ενός γρι-γρι στην Αγ. Μαρίνα, είχα έναν απολαυστικό διάλογο με ένα ψαρά ο οποίος μου είπε ότι του θύμιζα ένα τρόφιμο του ψυχιατρείου της Λέρου! Το είπα κι' εγώ ότι μου θύμιζε ένα τρόφιμο του Δρομοκαίτειου και πατσίσαμε! Έπεσε πολύ γέλιο, ενώ ένας συνάδελφος τού χωρατατζή ψαρά τού έλεγε πως άνοιξε πάλι το κουτάκι με τις μαλακίες!
Ο καιρός πάντως ήταν κάτι περισσότερο από καλός και έτσι δεν βρήκα πάτημα για να πειράξω τον Τάσο που καμάρωνε για το ταξίδεμα του πλαστικού του. Στη ρότα μας έπαιξαν και μερικά δελφίνια και έτσι η καλή μας διάθεση πήρε χρώμα και έγινε καλύτερη.
Πάτμος. Την ψάξαμε καλύτερα αυτή τη φορά και μας αποκαλύφτηκε!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είδαμε με διαφορετικό μάτι το νησί της Αποκάλυψης αυτή τη φορά. Και είναι αλήθεια ότι μας είδε και το νησί της Αποκάλυψης με διαφορετικό μάτι! Με τα μάτια των νέων φίλων που κάναμε, μέσω του YouTube, και των υγιών δυνάμεων που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται στην Πάτμο. Όπως του Φωκά Γρύλλη, του Μανώλη Μετζογιαννάκη, του Φωκά Ευγενικού, του Γιώργου Κυριαζή, των προχωρημένων ιδιοκτητών του ναυπηγείου της "Patmos Marine" και του ταλαντούχου καραβομαραγκού Κώστα Χωριανόπουλου, του αειθαλούς Λευτέρη Καμίτση, της οικογένειας του Πανάγου και της Αναστασίας Γρύλλη.
Λαφονήσι και Φαλάσαρνα. Όταν η Φύση έχει κέφια.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τελευταίοι σταθμοί της πρόσφατης επίσκεψής μας στη μεγαλόνησο ήταν το Λαφονήσι και η Φαλάσαρνα. Είναι αλήθεια πως είχα περάσει στο παρελθόν από αυτές τις μαγικές γωνιές της Κρητης, αλλά δεν έτυχε ποτέ να τις δω και να τις απολαύσω από κοντά. Περνούσα πάντοτε βιαστικά γιατί προτεραιότητα είχε πότε η Παλιόχωρα και πότε η Γαύδος. Αυτή τη φορά κατάλαβα το λάθος μου.
Πιστέψαμε αρχικώς, πλησιάζοντας στο Λαφονήσι, ότι δεν θα βρίσκαμε ελεύθερο χώρο να παρκάρουμε το αυτοκινούμενο. Όμως, γρήγορα εμφανίστηκε μπροστά μας ο μεγάλος χώρο στάθμευσης λεωφορείων και τροχόσπιτων σε μικρή απόσταση από την παραλία. Και όχι μόνο ελεύθερος και άνετος χώρος στάθμευσης, αλλά και παροχή νερού! Δεν μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο "άλλοθι" για να μείνουμε στο Λαφονήσι και να διανυκτερεύσουμε. Θα έλεγα μάλιστα ότι αν δεν μας πίεζε ο χρόνος να επιστρέψουμε στη βάση μας και να δούμε τα εγγόνια μας που τόσο μας είχα λείψει, θα μπορούσαμε και θα θέλαμε να μείνουμε στο εκπληκτικό αυτό μέρος πολύ περισσότερο.
Στη μαγεία των Χανίων και του Μπάλου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ακτογραμμή της δυτικής Κρήτης που ξεκινάει από την πόλη των Χανίων, κατεβαίνει μέχρι την Παλιόχωρα, τη Χώρα Σφακίων και τη Γαύδο, περνώντας από τον Μπάλο, τη Φαλάσαρνα και το Ελαφονήσι, είναι ίσως από από τις πιο προικισμένες περιοχές της πατρίδας μας. Υπέροχες αμμουδιές και θάλασσες, που δεν υπάρχουν ούτε στα πιο τρελά όνειρα των κατοίκων των νησιών του Ειρηνικού, ενετικά κάστρα και γειτονιές που παραπέμπουν στον 13ο και 16ο αιώνα, εξαιρετική κουζίνα και άριστα οργανωμένες παραλίες που απευθύνονται σε τουρίστες με παχουλά πορτοφόλια.
Για τα Χανιά, και ιδίως την παλιά πόλη και το ενετικό λιμάνι της, τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς. Αρκεί στον επισκέπτη να περπατάει στα σοκάκια της πόλης, να απολαμβάνει την κίνηση στον παραλιακό πεζόδρομο ή να ρεμβάζει από τις καφετέριες τον φάρο και τα πλοιάρια που μπαινοβγαίνουν στο γραφικό λιμάνι της.
Σύντομες στάσεις στη Μικρή Επισκοπή, τη Γεωργιούπολη και τη λίμνη Κουρνά καθ' οδόν προς Ρέθυμνο και Χανιά.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατηφορίζοντας απ' το Ηράκλειο προς τον Τσούτσουρο κάναμε μια σύντομη στάση στο χωριό Πάρτιρα όπου συναντήσαμε κάποιους φίλους. Πρότειναν να κάνουμε μπάρμπεκιου σε μια όμορφη περιοχή κοντά στο χωριό, τον εγκαταλελειμμένο οικισμό της Μικρής Επισκοπής και, βεβαίως, δεν είχαμε κανένα λόγο να αρνηθούμε.
Έκπληξη η πνιγμένη στα πλατάνια και τα νερά και ξεχασμένη απ' τους ανθρώπους Μικρή Επισκοπή που ήταν ιδιαιτέρως φιλόξενη για μας. Εντυπωσιακά τα υπολείμματα των τοιχογραφιών που στολίζουν ακόμη τους τοίχους των τριών εγκαταλελειμμένων ναών του οικισμού φάντασμα.