Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επειδή έχω πάει σε όλα τα ελληνικά νησιά (με εξαίρεση, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, την Ιθάκη), και το γνωρίζουν αυτό οι συνδρομητές και οι φίλοι μου, πολλοί από αυτούς συχνά με ρωτούν ποιο νησί μου αρέσει περισσότερο. Τους απαντώ ότι δεν ξεχωρίζω κανένα και πως το κάθε νησί έχει το δικό του χρώμα, τη δική του ξεχωριστή ομορφιά, το δικό του ενδιαφέρον. Υπάρχουν ωστόσο κάποια νησιά που ακουμπούν λίγο περισσότερο την ψυχή μου. Ένα από αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, η Τήλος.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Κατ' αρχάς με εμπνέει η Δημοτική Αρχή αυτού του νησιού που έχει προ πολλού νομίζω στοχεύσει προς την σωστή κατεύθυνση. Από την εποχή που το τιμόνι της Τήλου ανέλαβε ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης. Ένας άνθρωπος με όραμα και σαφή προσανατολισμό προς την οικολογία και τη συγκράτηση του ντόπιου πληθυσμού στις εστίες του.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολλές φορές έχω πει ότι κάποια μικρού μεγέθους πλοία, που συνδέουν τα μικρά ακριτικά νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου με τα μεγάλα και αναπτυγμένα γειτονικά νησιά, όπως τα Ψαρά με τη Χίο, τη Μήλο με την Κίμωλο, τη Ρόδο με την Τήλο, τη Χάλκη, τη Νίσυρο και τη Σύμη, τα Διαπόντια νησιά με την Κέρκυρα, την Κάσο με την Κάρπαθο, τη Γαύδο με την Κρήτη κ.λπ., εκτελούν λειτούργημα και προσφέρουν πολύτιμη υπηρεσία στους κατοίκους των νησιών αυτών. Και η αξία αυτού του λειτουργήματος δεν μειώνεται επ' ουδενί με τη δρομολόγηση μεγάλων, σύγχρονων και γρήγορων πλοίων.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Χρέη ξεναγού : Σεβαστή Βασιλαρά (αρχιτέκτων).
Μικρά θαύματα γίνονται στο ακριτικό νησί της Τήλου. Απόδειξη πως όλα είναι δυνατά όταν υπάρχει θέληση, διάθεση για εργασία, όραμα και, κυρίως, πολιτική βούληση εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής.
Το σπήλαιο Χαρκαδιό, όπου ο αείμνηστος καθηγητής Ν. Συμεωνίδης έφερε το 1972 στο φως τα οστά νάνων ελεφάντων, απέχει ελάχιστα από το Μεγάλο Χωριό. Κατά την επίσκεψή του στα σπήλαια του νησιού ο καθηγητής Ν. Συμεωνίδης ανακάλυψε 15.000 απολιθωμένα οστά περισσότερων από 40 νάνους ελέφαντες ύψους 120-150 εκατοστά που υπάγονται στο είδος Palaeoloxodon Αntiquus Falconeri BUSK.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Μικρών Κυκλάδων είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας τόπος μαγικός. Η Ηρακλειά, η Σχοινούσα, τα Κουφονήσια και η Δονούσα συνθέτουν ένα μοναδικό Αιγαιοπελαγίτικο ζωγραφικό πίνακα που τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε ο τουρισμός, αν και το κράτος τον αγνοεί (ακόμη) επιδεικτικά.
Και ενώ η Ηρακλειά, ας πούμε, φημίζεται για τη γαλήνη με την οποία απαλύνει τις ψυχές των επισκεπτών της και το Επάνω Κουφονήσι δημιουργεί φανατικούς υποστηρικτές με τις απίστευτες αμμουδιές και τη γαλαζοπράσινη θάλασσά του, η Δονούσα μαγεύει τους περιπατητές με τα ψηλά βουνά, τις θαλάσσιες σπηλιές και τα ορεινά μονοπάτια της, Χωρίς να υστερεί σε όμορφες αμμουδερές παραλίες. Ο μόνος που σπανίως ησυχάζει εδώ είναι ο... αέρας, ο οποίος χορεύει στον ρυθμό του ανεμοδαρμένου Ικάριου.
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τρώγονται μερικοί με τα ρούχα τους να πάνε σε μέρη εξωτικά, με λευκή άμμο, φοίνικες και θάλασσα τυρκουάζ. Και πληρώνουν βέβαια ένα σκασμό λεφτά γιατί τα μέρη αυτά είναι κατά κανόνα πολύ μακριά. Και μόλις φθάσουν απογοητεύονται γιατί άλλα τους είχαν τάξει τα ταξιδιωτικά πρακτορεία για να τους πάρουν τα λεφτά και άλλα βρήκαν. Και ξέρετε πότε καταλαβαίνουν το λάθος τους; Μόλις πάνε ένα ταξίδι μέχρι το Πάνω Κουφονήσι, που βρίσκεται 100 μόλις ναυτικά μίλια από την Αττική, ξαπλώσουν στις αμμουδιές του και βυθιστούν στα απίστευτα τυρκουάζ νερά των παραλιών του Ποριού, του Φανού, της Πλατειάς Πούντας (Ιταλίδας), της Άμμου (χώρα) ή του Χαροκόπου (Φοίνικας).