Πηγή : www.olympia.gr
Σαν αντικρίσω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψη μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου, του Αληθινού! Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας! Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειες μου! Μπορεί να μην είναι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω! Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου. Καημένη Πατρίδα, έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα. Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο για πολλούς εκεί κάτω, να είναι αυτό που κάνω.
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ανέκαθεν πίστευα ότι δεν δικαιούσαι να έχεις άποψη αν δεν κατέχεις το θέμα για το οποίο ερωτάσαι. Παρέμενα έτσι σιωπηλός στα σχόλια των "ειδημόνων" του χώρου που γελούσαν ειρωνικά στο άκουσμα της επιθυμίας μου να "βγάλω" επαγγελματικό φουσκωτό: "Δεν υπάρχει περίπτωση Ιωσήφ. Δεν γίνεται Ιωσήφ. Χαμένος κόπος Ιωσήφ. Προσπάθησα κι' εγώ αλλά σκόνταψα", και άλλα τέτοια "αισιόδοξα"...
Η ιδέα να "βγάλω" ένα φουσκωτό επαγγελματικό σκάφος είχε πάντως μπει για τα καλά στο κεφάλι μου και με ταλαιπωρούσε. Όλα αυτά συνέβαιναν το έτος 1992. Το 1991 ήμουν κάτοχος ενός φουσκωτού σκάφους μήκους 7,4 μέτρων της "Olympic Hellas", με το οποίο είχα επιχειρήσει εκείνο το αλησμόνητο ταξίδι στη Σκωτία. Πίστευα ότι ένα τέτοιο σκάφος, με άλλη όμως εσωτερική διάταξη και άλλο κινητήρα ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Πούλησα το σκάφος της Σκωτίας και το 1993 παρήγγειλα στην "Olympic Hellas" ένα παρόμοιο, με την διάταξη που ήθελα, και άρχισα να τρέχω...
Ρεπορτάζ - Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι γνωστό ότι ο Πολιτισμός, τα τελευταία χρόνια, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις Κυβερνήσεις αλλά και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και αν μέχρι πρότινος δεν είχαν σοβαρή δικαιολογία γι' αυτή την επιλογή τους, τα τελευταία τρία χρόνια έχουν το "άλλοθι" του τραγικού οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο μας οδήγησε το Δ.Ν.Τ. και το Μνημόνιο, με τον Καλλικράτη να βάζει την ταφόπλακα στα ταμεία των Δήμων.
Το νεοκλασσικό διατηρητέο της οικογένειας Παναγιωτόπουλου, που άρχισε να κατασκευάζεται το 1860 και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Αιγίου, έχει, εδώ και χρόνια, περιέλθει στην κατοχή του Δήμου. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά καλοδιατηρημένο νεοκλασσικό κτίριο, από αυτά που σπανίως βλέπει κανείς στην Ελλάδα. Ψηλοτάβανο, με οροφογραφίες σε όλους τους χώρους του, κίονες, κεντρική μαρμάρινη σκάλα και εξωτερικό ανελκυστήρα για την εξυπηρέτηση των ατόμων με κινητικά προβλήματα, το κτίριο εκτείνεται σε τρεις ορόφους με κάθε όροφο να έχει μέγεθος ίσο με διακόσια περίπου τετραγωνικά μέτρα.
Πηγή : www.xirafi.gr
Μια εντυπωσιακή και πρωτοφανή κατασκευή πραγματοποίησε ένας Δραμινός ευρεσιτέχνης και ενδέχεται να' ναι η μοναδική στον κόσμο υπό αυτή τη μορφή. Ο λόγος γίνεται για τον Στέφανο Χασιλίδη, ο οποίος τόλμησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και εμάς τους Δραμινούς υπερήφανους. Να πούμε πως την προηγούμενη Κυριακή η κατασκευή του έγινε και παγκοσμίως γνωστή, καθώς εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα στην εκπομπή «ΝΕΤ ΠΑΝΤΟΥ», όπου σε ζωντανή σύνδεση παρουσίασε την κατασκευή του, αφήνοντας δημοσιογράφους και παρουσιαστές εντυπωσιασμένους και έκπληκτους. Επισκεφθήκαμε τον κ. Χασιλίδη στο εργαστήριό του για να μας μιλήσει για το πρώτο χειροποίητο ημι-υποβρύχιο σκάφος στον κόσμο.
Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ακούω, διαβάζω και βλέπω, προσφάτως, αστυνομικούς και λιμενικούς να συλλαμβάνονται και να οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης, με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών, αλλά δεν εκπλήσσομαι. Και δεν εκπλήσσομαι γιατί, όταν πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Γεώργιος Ράλλης, πριν από 32 χρόνια δηλαδή, εγώ έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα "Αυριανή", με τίτλο... "Χωρίς τίτλο", που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 30ής Αυγούστου του 1981. Πρωτόμπαρκος δημοσιογράφος ετών 29, την εποχή εκείνη, έψαχνα να βρω το καταφύγιό μου. Τον χώρο που θα μπορούσε να στεγάσει το πάθος μου για την αληθινή και αδέσμευτη δημοσιογραφία. "Κούνια που σε κούναγε", έλεγε ο πατέρας μου, αλλά εγώ δεν τον άκουγα. Το σλόγκαν "Αυριανή, η εφημερίδα που τα λέει όλα στον λαό", με είχε επηρεάσει, με αποτέλεσμα τα βήματά μου να με οδηγήσουν στα γραφεία του Ταύρου. Από την αρχή όμως φαινόταν το παιδί, άλλο τόσο και ο χώρος στον οποίο πίστεψε και "επένδυσε"...
Κείμενο - Βίντεο - Επιμέλεια : Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Ακολουθώντας τον δρόμο προς λίμνη Πλαστήρα, που ξεκινάει στην είσοδο της Καρδίτσας, λίγο πριν φτάσουμε στα Καλύβια Πεζούλας στρίβουμε δεξιά στη διασταύρωση προς Μουζάκι. Μια πανέμορφη διαδρομή ανηφορίζει στην ανατολική πλαγιά των Αγράφων περνώντας από το Ανθοχώρι. Λίγο πριν μπούμε στο χωριό και πάνω σε μια δεξιά στροφή υπάρχει ένας πέτρινος νερόμυλος, όπου και η πινακίδα σηματοδοτεί την αρχή του μονοπατιού προς τον καταρράκτη. Ακολουθώντας αυτό το πανέμορφο μονοπάτι που ανηφορίζει δίπλα σε νερά που τρέχουν ορμητικά ανάμεσα στην οργιώδη βλάστηση, μετά από τρία τέταρτα της ώρας φτάνουμε στο σημείο που πέφτει ο καταρράκτης δημιουργώντας όλο αυτό το μαγικό σκηνικό.
Πόσοι "σερφάρουν" ημερησίως στα δύο ενοποιημένα πλέον, διαδικτυακά περιοδικά "Rib and Sea" και "Camper Life"; Είχα ξέρετε κι' εγώ την ίδια απορία, γιατί εδώ και ένα περίπου χρόνο σταμάτησα να μετρώ την αναγνωσιμότητα - ούτως ειπείν τα "κλικ" - γιατί είχαν σταθεροποιηθεί στα 700 περίπου την ημέρα. Σημειωτέον ότι πριν από τέσσερα χρόνια, όταν "έλυσε κάβους" και "σαλπάρισε" το "καραβάκι" του "Rib and Sea", η αναγνωσιμότητα δεν ξεπερνούσε τα 150 "κλικ" ημερησίως. Λίγο αργότερα, όταν αναγκάστηκα να "αποκληρώσω" το υιοθετημένο "Rib and Sea Forum", η αναγνωσιμότητα ανέβηκε κατακόρυφα στα 500-600 "κλικ" την ημέρα για να αναρριχηθεί τον τρίτο χρόνο στα 700.
Είναι πάγεια Αρχή, και ενσυνείδητη επιλογή μου, να μην υιοθετώ και να μην δημοσιεύω ποτέ δελτία τύπου ή επιστολές πολιτικών κομμάτων ή αποκομμάτων στο "Rib and Sea". Η δημοσιογραφική μου ιδιότητα, άλλωστε, επιβάλλει την αποστασιοποίησή μου από την οιαδήποτε κομματική τοποθέτηση. Σήμερα όμως, κατ' εξαίρεσιν, θα παραβώ αυτή την πάγεια Αρχή μου. Όχι μόνο γιατί εκτιμώ τον συντάκτη της επιστολής που θα διαβάσετε, τον κ. Οδυσσέα Τηλιγάδα, Πρόεδρο του Ε.ΛΑ.Σ., αλλά γιατί αυτά που γράφει στην ανοιχτή επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα ήθελα να του τα γράψω κι' εγώ. Ίσως, μάλιστα, εγώ να του έγραφα ακόμη περισσότερα...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Μετάφραση - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όλοι βλέπουμε στους αυτοκινητοδρόμους, κυρίως τους ευρωπαϊκούς, αυτοκινούμενα τροχόσπιτα. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα με "σοφίτα" και άλλα χωρίς. Στη διεθνή έκθεση του Ντύσσελντορφ για αυτοκινούμενα τροχόσπιτα, την οποία επισκέφτηκα προ τριετίας, είχα την τύχη και την ευκαιρία να δω και να θαυμάσω κατασκευές που μόνο ένας ευφάνταστος νους θα μπορούσε να συλλάβει. Μέχρι camper σε μέγεθος τριαξονικής νταλίκας, είδα, με δύο ορόφους, mercedes cabrio στο γκαράζ και... τζακούζι με καθιστικό μπαμπού στην... ταράτσα! http://www.camperlife.gr/ektheshsm/55-caravan-salon-dusseldorf-2010.html και http://www.youtube.com/watch?v=-9oT65c4KkI