Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Λαύριο - Χανιά - Λαύριο με φουσκωτά σκάφη μήκους 3,8 μέτρων.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ολόκληρο το καλοκαίρι του 2005 συζητούσα με τον Στεφανίδη - τον κατασκευαστή του μικρού, αλλά θαυματουργού, φουσκωτού που είχα εκείνη την εποχή - για ένα ταξίδι στην ανοικτή θάλασσα. Κοιτάζοντας τον χάρτη δεν μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο προορισμό από την Κρήτη. Εκατόν τριάντα περίπου ν. μίλια, από το Λαύριο μέχρι τα Χανιά, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό, χωρίς έστω μια βραχονησίδα στη ρότα των 180 μοιρών. Ανάμεσα Αντίμηλο και Φαλκονέρα, οκτώ ν.μίλια απόσταση από κάθε νησί, με τις Ανάνες να διακρίνονται σε απόσταση πέντε ν.μιλίων ανατολικά. "Αντρίκιο" ταξίδι, όπως θα έλεγε ένας παλιόφιλος, ιδίως αν το επιχειρήσει κανείς με μόνη την βοήθεια ενός ναυτικού χάρτη, μιας πυξίδας και ενός διπαράλληλου.
Ταξιδεύοντας στον κόσμο με camper. Μέρος Β΄
Μια φωτογραφική αναδρομή του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στο παρελθόν.
Τα διάφορα θέματα της επικαιρότητας που προέκυψαν τελευταία και, κυρίως, το χρονοβόρο μοντάρισμα παλαιών βιντεοταινιών, δεν μου επέτρεψαν να επανέλθω στη νοσταλγική επιστροφή των εκδρομών που κάναμε με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο τα χρόνια που πέρασαν. Καιρός, λοιπόν, να το κάνω σήμερα, συνεχίζοντας αυτό που άρχισα την 22α Ιανουαρίου 2012 : http://www.ribandsea.com/travels/878--camper-.html
Μην εκλάβετε πάντως αυτόν τον πρόλογο σαν μια προσπάθεια να "απολογηθώ" για την καθυστέρηση, γιατί, ειλικρινώς, θα θυμώσω! Και με το δίκιο μου, αφού η μοναδική απολαβή που εισπράττω από την συνέχιση αυτής της εκδοτικής προσπάθειας (έκδοση είναι κι' αυτή, ασχέτως αν δεν αποτυπώνεται στο χαρτί), είναι τα δικά σας ενθαρρυντικά σχόλια, η αλματώδης αύξηση της αναγνωσιμότητας, αλλά και κάποια δωρεάν εισιτήρια που μου παραχωρούν οι ναυτιλιακές εταιρείες, τα διαφημιστικά banners των οποίων βλέπετε στην κορυφή αυτής της σελίδας. Αυτά τα εισιτήρια, άλλωστε, διατηρούν (ακόμη) αναμμένο το καντήλι της αγάπης μας για το ταξίδι...
Τι μας εμποδίζει, άραγε, να μιμηθούμε τους Ισλανδούς;
Ισλανδία: "Πετύχαμε επειδή δεν ακολουθήσαμε τις ευρωσυνταγές".
Ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 ήταν η Ισλανδία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της τότε ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας. Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ισλανδίας Όλαφουρ Γκρίμσον, η ανάκαμψη οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κρίση σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης. Και όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ο πρόεδρος Όλαφουρ Γκρίμσον: "Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία".
Ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 ήταν η Ισλανδία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της τότε ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας. Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ισλανδίας Όλαφουρ Γκρίμσον, η ανάκαμψη οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κρίση σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης. Και όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ο πρόεδρος Όλαφουρ Γκρίμσον: "Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία".
Με ιπτάμενο φουσκωτό από τον Φλοίσβο στην Αίγινα.
Την 23η Μαρτίου του 2008 αποφάσισα να ρίξω το αμφίβιο ιπτάμενο φουσκωτό σκάφος, που είχα εκείνη την εποχή, στη μαρίνα του Φαληρικού Δέλτα και να πετάξουμε με τον Σάκη Φιτσώρο μέχρι την Αίγινα. Σε καλό μάλιστα μου βγήκε εκείνη η πτήση γιατί, την ώρα που στήναμε το φτερό, κατέφθασε ένας Άγγλος, ο οποίος ήταν skipper στο μεγάλο ιστιοφόρο ενός Γερμανού επιχειρηματία που λιμενιζόταν στη μαρίνα του Φλοίσβου. Μας κοιτούσε με ενδιαφέρον, στην αρχή και, λίγο πριν ρίξουμε το Polaris στο νερό, με ρώτησε : "Το πουλάς;". "Ναι, το πουλάω, δεδομένου ότι είμαι και ο αντιπρόσωπος της Polaris στην Ελλάδα", του απάντησα. "Ωραία, λοιπόν. Μόλις επιστρέψετε από την Αίγινα τηλεφώνησέ μου. Είχα ένα ίδιο, φορτωμένο στο σκάφος όπου ήμουν ναυτολογημένος, το οποίο πήρε φωτιά σε ένα λιμάνι της Άπω Ανατολής και μαζί μ' αυτό κάηκε και το ιπτάμενο!". Αυτό ήταν. Μόλις επέστρεψα απ' την Αίγινα, του τηλεφώνησα και ο Άγγλος το αγόρασε...
Συμμετοχή του ΣΕΚΑΠΛΑΣ στην έκθεση "NATEX '13"
Από το Δ.Σ. του ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ έλαβα την ακόλουθη ανακοίνωση, την οποία απευθύνει στα μέλη του:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Κατά τις ημερομηνίες από 4 έως και 8 Απριλίου τρέχοντος έτους 2013 έχει προγραμματισθεί να γίνει στο πρώην Ανατολικό Αεροδρόμιο στο Ελληνικό η έκθεση «ΝΑΤΕΧ’ 13». Όπως είναι γνωστό, στην Έκθεση αυτή, η οποία διοργανώνεται συνεχώς από το έτος 1987, εκτίθενται κυρίως προϊόντα και υπηρεσίες σχετικές με το ψάρεμα, την κατάδυση, το κυνήγι και το κάμπινγκ αλλά και τα σκάφη και τις μηχανές με τα παρελκόμενά τους, ηλεκτρονικά κ.λπ.
Όσο κρατάει ένα τραγούδι...
Ένα βράδυ του Απρίλη στο Πόρτο Βρώμη.
Στιγμές είναι η ζωή μας, που έρχονται και φεύγουν. Κάποιες λησμονούνται, γιατί δεν έχουν τον τρόπο να διεισδύσουν στην ψυχή μας. Κάποιες επιδιώκουμε να τις λησμονήσουμε, γιατί μας πληγώνουν. Κάποιες, όμως, μένουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη μας, γιατί έχουν μέσα τους αυτό το περίεργο συστατικό της αιωνιότητας που μένει ανέπαφο στον χρόνο. Στιγμές αιωνιότητας που έχουν σχέση με απλά πράγματα. Με το σκοτάδι που πέφτει αργά πάνω απ' τη θάλασσα. Με το τρεμάμενο φως ενός κεριού. Με ένα τραγούδι που ακούγεται στο στερεοφωνικό. Δυο ψάρια που ψήνονται στα κάρβουνα. Μια ανθρώπινη παρέα που συνυπάρχει αρμονικά με τη μαγεία της φύσης...
Το πιο ισχυρό και τεχνολογικά εξοπλισμένο υποβρύχιο του κόσμου!
HMS Ambush. Το νέο Βρετανικό πυρηνικό υποβρύχιο-δολοφόνος!
Η ναυπήγησή του άρχισε την 17η Μαρτίου 1997 από την "BAE Systems Submarine Solutions". Εναποτέθη στο Barrow-in Furness την 22α Οκτωβρίου 2003, βαπτίστηκε επισήμως την 16η Δεκεμβρίου 2010, καθελκύστηκε την 6η Ιανουαρίου 2011, ολοκλήρωσε την αρχική καταδυτική του δοκιμή την 30ή Σεπτεμβρίου 2011 και απέπλευσε απ' το Barrow για δοκιμές την 15η Σεπτεμβρίου του 2012.
Το μήκους 97 μέτρων και αξίας ενός δισεκατομμυρίου λιρών στερλινών πυρηνικό υποβρύχιο έχει την δυνατότητα να εντοπίσει, με τα ηχοβολιστικά του μηχανήματα, ένα πλοίο που φεύγει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης, ενώ βρίσκεται σε κατάδυση στο κανάλι της Μάγχης!
Η Attica Group δεν οφείλει δεδουλευμένα στους ναυτικούς της.
Από την "Attica Group" έλαβα σήμερα την ακόλουθη ανακοίνωση :
Σε συνέχεια δημοσιευμάτων και αναφορών σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για την μη πληρωμή δεδουλευμένων των ναυτικών που εργάζονται σε ακτοπλοϊκές εταιρείες, δηλώνουμε τα ακόλουθα:
Η Attica Group, μητρική εταιρεία της Blue Star Ferries και της Superfast Ferries, δεν έχει ουδέποτε καθυστερήσει και δεν οφείλει δεδουλευμένα τόσο στους ναυτικούς που εργάζονται στα πλοία της όσο και στο προσωπικό ξηράς.
Ο πολίτης - οπαδός - ψηφοφόρος - υπήκοος - μαζάνθρωπος.
«Δεν είμαι υπήκοος, είμαι ΠΟΛΙΤΗΣ»
Μόμσεν
Του Γ. Σταραντζή, δικηγόρου.
Ο φίλος μου Παπαγαρυφάλλου, διακεκριμένος Ακαδημαϊκός Δάσκαλος και πολυγραφότατος πολιτικός επιστήμων, βροντοφωνάζει επί είκοσι χρόνια, διακηρύττει και υπογράφει τα κείμενά του, όχι μόνο με το επίθετό του, αλλά και με το συνοδευτικό ΠΟΛΙΤΗΣ. Όπως ο Μόμσεν βροντοφώναξε σε εξουσιαστές: «Δεν είμαι υπήκοος, είμαι ΠΟΛΙΤΗΣ», έτσι και ο επαναστατημένος διανοούμενος Παπαγαρυφάλλου τοποθετείται σήμερα στην πόλη των ιδεών και στο δημόσιο βίο της χώρας με αυτό τον τιμημένο τίτλο.
Μόμσεν
Του Γ. Σταραντζή, δικηγόρου.
Ο φίλος μου Παπαγαρυφάλλου, διακεκριμένος Ακαδημαϊκός Δάσκαλος και πολυγραφότατος πολιτικός επιστήμων, βροντοφωνάζει επί είκοσι χρόνια, διακηρύττει και υπογράφει τα κείμενά του, όχι μόνο με το επίθετό του, αλλά και με το συνοδευτικό ΠΟΛΙΤΗΣ. Όπως ο Μόμσεν βροντοφώναξε σε εξουσιαστές: «Δεν είμαι υπήκοος, είμαι ΠΟΛΙΤΗΣ», έτσι και ο επαναστατημένος διανοούμενος Παπαγαρυφάλλου τοποθετείται σήμερα στην πόλη των ιδεών και στο δημόσιο βίο της χώρας με αυτό τον τιμημένο τίτλο.
Ναυάγια που... ναυάγησαν.
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μου ήταν ανέκαθεν δύσκολο να εξηγήσω τι είναι αυτό που μ' αρέσει, τι είναι αυτό που με τραβά στα εγκαταλελειμμένα σπίτια και στα ναυαγισμένα πλοία. Κατέληξα τελικώς στο συμπέρασμα ότι πρέπει να είναι οι άνθρωποι που έζησαν, χάρηκαν και πόνεσαν στην αγκαλιά τους, μέχρις ότου ο χρόνος, ο ξενιτεμός, η αδιαφορία και κάποιο ανθρώπινο λάθος τα γκρέμισαν ή τα βούλιαξαν. Όλα αυτά τα χρόνια που ταξίδευσα με φουσκωτά σκάφη στις ελληνικές θάλασσες, ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τα κουφάρια πολλών ναυαγισμένων πλοίων, άλλοτε προσαραγμένων πάνω σε ξέρες, πάνω σε αμμουδιές, ακόμη και στις αποχές απόκρημνων βράχων. Πλοία που έμειναν για πάντα στο σημείο του θανάτου τους. Θλιβερά, σκουριασμένα και διάτρητα απομεινάρια που υπενθυμίζουν στους θαλασσοταξιδευτές ότι τα καράβια δεν πεθαίνουν μόνο στους χώρους ανακύκλωσης...