Rib and Sea

Πριν από μερικές ημέρες ήταν η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κατά την διάρκεια της οποίας κάηκε για μία ακόμη φορά η Αθήνα από τους γνωστούς-αγνώστους μπαχαλάκηδες. Χθες ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Νέες ταραχές, νέες φθορές περιουσιών, νέες ρίψεις μολότωφ, εκ μέρους των μπαχαλάκηδων, και χημικών εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων. Ποια νέα επέτειος θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα αύριο; Πού θα πάει αυτό; Ποιον εξυπηρετεί αυτό το σύγχρονο αντάρτικο πόλεων εκτός από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα; Έτσι θα πέσουν οι κυρίως υπεύθυνοι; Έτσι θα πάνε στο σπίτι τους, αν όχι σε κάποιο κελλί του Κορυδαλλού, οι πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο;

Για να καταλάβετε τι παθαίνουν οι υποψήφιοι πολιτικοί και πώς αλλοτριώνονται όταν καταφέρουν κάποια στιγμή να ξεγελάσουν το εκλογικό σώμα και να στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα του Κυνοβουλίου, θα σας διηγηθώ εν συντομία μια ιστορία από την προσωπική μου εμπειρία και συναναστροφή μου με έναν από δαύτους.

Τον Οκτώβριο του 2014, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, επεδίωξα να πάρω μια συνέντευξη από τον επικεφαλής της "Ένωσης Κεντρώων" Βασίλη Λεβέντη. Στενοχωριόμουν, για να πω την αλήθεια, επειδή όλοι τον έπαιρναν στο ψιλό, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έλεγε αλήθειες, παρά την απώλεια της ψυχραιμίας του και το αδόκιμο, συχνά, του προφορικού του λόγου.

Στριφογύριζα χθες στο κρεβάτι, μετρώντας τις ώρες μέχρι να ξημερώσει, και μια απ' τις φαεινές ιδέες που καρφώθηκαν στο μυαλό μου ήταν να γράψω ένα άρθρο για την τύχη που θα ήθελα να έχει το σαρκίο μου όταν αποφασίσει να σαλπάρει για άλλη γη, άλλα μέρη. Όλες οι καλές ιδέες κατά την διάρκεια του ύπνου έρχονται άλλωστε.

Έχω βεβαίως αποφασίσει προ πολλού ότι θα ήθελα να με κάψουν, όταν έρθει να με μαζέψει κάποια στιγμή ο καπτα Μιχάλης, αλλά ένοιωσα την ανάγκη να υποστηρίξω αυτή τη μετά θάνατον μεταχείριση του σαρκίου μου, δεδομένου ότι δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι με χλευάζουν ή με επικρίνουν γι' αυτή την επιλογή μου.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αν σας έβαζαν το ακόλουθο αίνιγμα θα βρίσκατε τη λύση του; Το αίνιγμα λοιπόν είναι : Σε ποιο νησί του Αιγαίου δεν υπάρχει ναός αφιερωμένος στο όνομα του Αγίου του;

Επειδή, όσο και αν παιδέψετε το μυαλό σας δεν θα το βρείτε, θα το πάρει το ποτάμι. Ο Άη Στράτης είναι το νησί που ο Άγιός του δεν διαθέτει στέγη! Διέθετε, δηλαδή, μέχρι που ήρθε η χούντα και τη γκρέμισε! Όχι, δεν έπεσε απ' τον σεισμό όπως έπεσαν τα σπίτια όλου σχεδόν του παλιού οικισμού. Το εκκλησάκι του Αγ. Ευστρατίου, που δέσποζε πάνω απ' το λιμάνι του νησιού, το έριξε η χουντική μπουλντόζα τραβώντας το με συρματόσχοινα! Λένε μάλιστα, αυτοί που θυμούνται, ότι η πρώτη προσπάθεια απέτυχε με τα συρματόσχοινα να κόβονται και τον χειριστή της μπουλντόζας να το βάζει στα πόδια απ' τον φόβο του!