Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Σημείωμα του εκδότη
Η ανατομία ενός "dislike".
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ενασχόλησή μου με το YouTube, αφ' ενός, σε συνδυασμό με τη θέση που παίρνω πολλές φορές απέναντι σε όσα νομίζω ότι με υποτιμούν σαν άνθρωπο και πολίτη συγχρόνως αυτής της χώρας, αφ' ετέρου, με έχει φέρει απέναντι σε κάποιους τσάμπα μάγκες του διαδικτύου οι οποίοι θεωρούν πως με τιμωρούν για την καταγγελτική μου στάση, εκδηλώνοντας με ένα ανώνυμο "dislike" τη δυσαρέσκειά τους.
Έχω βεβαίως συνηθίσει να είμαι ο "κακός" και να γίνομαι ο σάκκος του μποξ, δεδομένου ότι εκτός της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας και της τάσης που έχω να καταγγέλω τα κακώς κείμενα, υπήρξα κατά καιρούς θαμώνας σε διάφορα fora και σωματεία του χώρου της θάλασσας (μη κερδοσκοπικά), έχω υπάρξει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου σε δύο εξ αυτών και έχω υποστεί όλα τα δεινά που υφίσταται σ' αυτή τη χώρα όποιος θέλει να προσφέρει ανιδιοτελώς στα κοινά. Αντιθέτως, αναγνώριση, τίτλοι, τιμές και "φίλοι" έρχονται σαν επακόλουθο της γλοιώδους συμπεριφοράς αυτού που ανεβαίνει, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά του. Απεχώρησα, οικειοθελώς, και από τα fora και από τα σωματεία, και ζήτησα μάλιστα να διαγραφώ από το μητρώο των μελών τους, μολονότι σε δύο από αυτά υπήρξα ο ιδρυτής.
Εννοείται πως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό και λογικό.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Με αφορμή ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο parallaximag.gr (http://parallaximag.gr/parallax-view/nomimo-mporei-na-einai-logiko-einai), το οποίο ασχολείται, και καυτηριάζει βεβαίως, τη σύφιλη που έχουν στο κεφάλι τους κάποιοι (όχι όλοι ευτυχώς) κάτοχοι αυτοκινούμενων τροχόσπιτων, ημεδαποί τε και αλλοδαποί, αποφάσισα να καταθέσω κι' εγώ την άποψή μου για ένα θέμα με το οποίο, ομολογώ, ώφειλα να είχα ασχοληθεί πολύ νωρίτερα. Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες μου για την καθυστέρηση και ευχαριστώ τον φίλο που με "έσπρωξε" να κάνω το αυτονόητο κοινοποιώντας μου το πιο πάνω άρθρο.
Πόσων χρόνων είσαι, που κακό χρόνο να 'χεις, όχι πόσων χρονών!
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε την ερώτηση "πόσων χρονών είσαι ή το σχόλιο ο τάδε πέθανε σε ηλικία 75 χρονών;". Κάθε μέρα, θα μου πείτε. Όπως την ακούω κι' εγώ και, όποτε την ακούω, βγάζω καντήλες, που κακό χρόνο να 'χουν αυτοί που βάζουν τον τόνο στη λήγουσα σαν τους Φράγκους!
Άκουσα και την εγγονή μου τις προάλλες να με ρωτά : "πόσων χρονών είσαι παππού;". "Όχι χρονών, κορίτσι μου, χρόνων", την διόρθωσα. Θύμωσε η μικρή γιατί νόμιζε ότι την κορόϊδευα! Έτσι ακούει να το λένε το παιδί όλη μέρα οι τηλεαστέρες στο χαζοκούτι, έτσι το λένε και οι γύρω της, οπότε, σου λέει, έτσι πρέπει να είναι και ο παππούς έχει άδικο!
Η αποδόμηση, της αποδόμησης, ω αποδόμηση!
Φαίνεται πως η οικονομική κρίση είχε σαν συνέπεια, εκτός όλων των άλλων, και την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού. Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, η αποδόμηση του κοινωνικού ιστού είχε σαν συνέπεια, εκτός όλων των άλλων, και την οικονομική κρίση.
Καχυποψία, συνωμοσιολογία, διχασμός, επιφυλακτικότητα. Βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα κακά και τα ανάποδα της φυλής και στραφήκαμε ο ένας εναντίον του άλλου, με σκοπό να απομονώσουμε όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας και δεν εξυπηρετεί τους δικούς μας σκοπούς, να τον αποδυναμώσουμε, να του κρεμάσουμε ταμπέλλες. Οι χαρακτηρισμοί "μασόνος", "εβραίος", "χαζάρος", "προδότης", "πράκτορας", "ανθέλληνας", "αντίνοος" πάνε κι' έρχονται! Και, συνήθως, όλοι αυτοί οι οποίοι εκτοξεύουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, όπως ο ανεμιστήρας εκτοξεύει την λάσπη, είναι αυτοί που ερωτοτροπούν με την καρέκλα της εξουσίας και το μαύρο, αφορολόγητο χαρτζηλίκι του δημόσιου κορβανά, μέσω της δημιουργίας ενός ακόμη κόμματος ή αποκόμματος, προς τέρψιν των οσφυοκαμπτών και προδοτών που διοικούν τη χώρα. Γνωστό το διαίρει και βασίλευε, άλλωστε.
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές!
Γράφει, αηδιασμένος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τρία είναι τα ελαττώματα που, προσωπικώς, δεν μπορώ να ανεχτώ και να συγχωρήσω στους ανθρώπους. Η ασυνέπεια, η υποκρισία και η αχαριστία. Όλα τα άλλα ελαττώματα θεωρώ ότι είναι παρελκόμενα αυτών των τριών, ενώ πολλά από αυτά (τα παρελκόμενα) είναι "ακίνδυνα" και συγχωρητέα. Για κακή μου τύχη, πάντως, όλο μπροστά μου πέφτουν οι εκφραστές της ασυνέπειας, της υποκρισίας και της αχαριστίας!
Τρανό παράδειγμα η "συμπτωματική" παρουσία ενός κοινού συκοφάντη στην πρόσφατη Αποστολή των μελών ενός συλλόγου στα μικρά και ξεχασμένα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, πολύ δε μάλλον η επιβράβευσή του από τους διοργανωτές της Αποστολής, ως χορηγού επικοινωνίας, με την εκτύπωση του λογοτύπου του στο πανώ της Αποστολής!