Rib and Sea
Αρχική 
Σημείωμα του εκδότη Χθες το Πολυτεχνείο, σήμερα ο Γρηγορόπουλος, αύριο τι θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα;
Σημείωμα του εκδότη Χθες το Πολυτεχνείο, σήμερα ο Γρηγορόπουλος, αύριο τι θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα;
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Σημείωμα του εκδότη
Το "www.followjoseph.com" πακετάρει βαλίτσες και σαλπάρει!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την άνοιξη του 2016 άρχισα να συζητώ σοβαρά μια σκέψη, που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό το 1991, για έναν περίπλου της Ευρώπης, με όσο το δυνατόν πιο μικρό φουσκωτό σκάφος. Είχε μάλιστα πέρυσι πέσει στα χέρια μου ένα συμβατικό "Zodiac Mark II", του φίλου μου Λάκη Ανανιάδη, ο οποίος μου το έδωσε εν λευκώ. "Κάνε το ό,τι θέλεις", μου είπε. "Πιάνει χώρο σε μια αποθήκη και δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσω ξανά". "Φτιάχτηκα", αρχικώς, στη σκέψη ότι θα μπορούσα να πραγματοποιήσω στη δύση της ζωής μου το όνειρο ενός τέτοιου ταξιδιού με το θρυλικό 4,20 της Zodiac, το οποίο μάλιστα ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, σε σχέση πάντοτε με το έτος κατασκευής του (μέσα δεκαετίας του '70).
Συζητώντας ωστόσο τη σκέψη μου με τον καλό μου φίλο Αργύρη Λεοντόπουλο, άλλαξα γνώμη. "Εντάξει ρε Ιωσήφ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις με το 4,20. Δεν χρειάζεται, στο κάτω κάτω, να απόδείξεις τίποτε. Όμως δεν χωράς ρε φίλε στο 4,20, εσύ, ο συγκυβερνήτης σου και τα συμπράγκαλα που χρειάζεσαι γι' αυτό το ταξίδι! Δεν ζητάς ένα σκάφος της προκοπής από τον Χατζησταματίου;". Δεν είχε άδικο ο φίλος. Δεν πρόλαβα όμως πάνω στον ενθουσιασμό μου, σε συνδυασμό με την έλλειψη σκάφους και την αδυναμία μου να αγοράσω ένα, να σκεφτώ το αυτονόητο.
Πού οφείλεται η όψιμη "ευαισθησία" βολευτών, δημοσιογράφων και δικαστών για την υπόθεση Σώρρα;
Με την γελοία όσο και επικίνδυνη αυτή ιστορία, που έχει δράκους, Μεγαλέξανδρους, διαστημόπλοια, τρισεκατομμύρια δολλάρια, αρχαίους θεούς, όρκους απόλυτης πίστης στον Ζευ, στον μεγάλο πολέμαρχο και άλλα τέτοια ευτράπελα, ασχολούμαι εδώ και τρία σχεδόν χρόνια. Και δεν ασχολούμαι επειδή μ' αρέσουν τα παραμύθια, αλλά γιατί ανέκαθεν ενοχλούμαι όταν κάποιοι αγράμματοι ψυχασθενείς απατεώνες προσπαθούν να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μου και τη νοημοσύνη των συμπατριωτών μου προκειμένου να περνούν αυτοί καλά κι' εμείς χειρότερα.
Η ελληνική κοινωνία ουδέποτε βεβαίως στερήθηκε τέτοιων αγράμματων και ψυχασθενών απατεώνων, οι οποίοι εμφανίστηκαν, σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, για να πουλήσουν τα καθρεφτάκια και τις χάντρες τους στους δυστυχισμένους ιθαγενείς που πίστεψαν ότι βρήκαν στο πρόσωπό τους τον από μηχανής θεό. Τα παραδείγματα πολλά. Θα περιοριστώ στα δύο που θυμάμαι καλά και ακούνε στις περιπτώσεις Καματερού, με το θαυματουργό νερό του, και στην Αγία Αθανασία του Αιγάλεω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λίστα τελειώνει μ' αυτούς. Η περίπτωση του θεότρελου απατεώνα απ' την Πάτρα ήρθε να βάλει το κερασάκι στην τούρτα.
Πάρε πίσω την 13η σύνταξη ρε! Δεν τη θέλω!
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Αλέξης, που κρύβεται πίσω απ' τις λέξεις, επανέλαβε το εγχείρημα του προκατόχου του, του Αντώνη ντε, και είπε να μοιράσει προεκλογικώς λίγα ψίχουλα στους χαμηλοσυνταξιούχους από το (υποτιθέμενο) "πρωτογενές πλεόνασμα", αφού, εν τω μεταξύ, τους έχει πιει το αίμα. Και θα γίνω αμέσως πιο σαφής, αναφερόμενος στον εαυτό μου, για να μην πείτε ότι αοριστολογώ.
Όταν ανέλαβε τα ηνία της ταλαίπωρης αυτής χώρας ο pinky πρόεδρος του δεκαπενταμελούς, η σύνταξή μου ανερχόταν στο ηλιγγιώδες ποσό των 788 ευρώ. Μέσα σε ένα χρόνο, το ποσό αυτό, παρά τις περί αντιθέτου προεκλογικές υποσχέσεις του πρώτη φορά ροζέ αριστερού πρωθυπουργού ότι δεν θα πειράξει τις χαμηλές συντάξεις, μειώθηκε κατά 58 ευρώ. Προσφάτως είδα την σύνταξή μου να αυξάνει κατά 6 ευρώ! Κατά δύο κιλά μανταρίνια, δηλαδή, και ένα μικρό κουνουπίδι. Εισπράττω λοιπόν σήμερα, από αυτό το κράτος-απατεώνα, σύνταξη γήρατος 736 ευρώ. Και, μεταξύ μας, δεν δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι γιατί υπάρχουν και χειρότερα, μολονότι υπάρχουν βεβαίως και καλύτερα.
Η δήμαρχος Κάσου ψάχνει άλλοθι για μια ηρωϊκή έξοδο;
Είπα να μην ξανα-ασχοληθώ με την Κάσο, αλλά ο διάολος δεν με αφήνει να αγιάσω! Ακούω λοιπόν συνεχώς την δήμαρχό της να διαμαρτύρεται, προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι ο Δήμος δεν έχει υπαλλήλους. Δεν κουράστηκε ακόμη η κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη να κλαίγεται συνεχώς ότι ο Δήμος Κάσου δεν έχει υπαλλήλους; Κλαίγεται στους συναδέλφους της δημάρχους, κλαίγεται στα κανάλια, κλαίγεται στους ταξιτζήδες της Αθήνας (ναι, δεν αστειεύομαι, κλαίγεται στους ταξιτζήδες της Αθήνας!), κλαίγεται παντού: http://www.skai.gr/mobile/tv/video?MMID=281840
Λιμάνι Ερμούπολης Σύρου. Στους δύο τρίτος δεν χωρεί!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έτυχε, προσφάτως, να βρεθώ στο λιμάνι της Ερμούπολης, στη Σύρο, και εξεπλάγην ευχάριστα, αλλά και δυσάρεστα συγχρόνως. Ευχάριστα, γιατί η εμφάνιση του λιμανιού παραπέμπει σε... σαλόνι πολυτελείας, με τα λουλούδια, τα παγκάκια και τον όμορφο φωτισμό, και δυσάρεστα, γιατί εκεί που μέχρι πρό τινος έδεναν και ξεφόρτωναν ταυτόχρονα τρία τουλάχιστον πλοία, τώρα μετά βίας δένουν και ξεφορτώνουν δύο! Πώς έγινε αυτό; θα ρωτήσετε. Θα σας πω. Χρειάστηκε να μείνω ξύπνιος ένα ολόκληρο σχεδόν βράδυ για να μπορέσω να απαθανατίσω στην κάμερα αυτά που διαπίστωσα με τα μάτια.