Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ταξιδεύοντας
Παρουσίαση της Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης.
Σχόλια - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μοντάζ : Γιώργος Μισετζής
Η πρόσκληση για να παρευρεθώ στη συνάντηση των εκπροσώπων των συλλόγων στη Χίο, στο πλαίσιο της "Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Φουσκωτών Σκαφών" που θα πραγματοποιηθεί εκεί στις αρχές Ιουλίου, έφθασε στο περιοδικό αλλά εγώ ήμουν μάλλον απρόθυμος να ανταποκριθώ. Πολλές οι εκκρεμότητες, τα προβλήματα, δύσκολες γενικώς οι συνθήκες της αγοράς. Όταν όμως έμαθα ότι στις εκδηλώσεις του τριημέρου της αργίας της 25ης Μαρτίου, τις οποίες είχε προετοιμάσει το δ.σ. του Ο.Φ.Σ. Χίου, συμπεριλαμβανόταν και μια βραδυά μουσικής, προσφορά των δύο καλών μου φίλων και ταλαντούχων μουσικών, του Γιώργου Μισετζή και της συζύγου του Μαρίας Καλαγκιά, και ότι θα είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην Αθήνα μέσω Λέρου, αφού θα ταξιδεύαμε εν πλω ως εκεί με το καινούργιο φουσκωτό απόκτημα του φίλου μου Τάσου Μαρδόγλου, κάθε ενδοιασμός μου πήγε περίπατο...
Ας μιλήσουμε για... camping on board!
Να θυμάστε πως το σωσίβιο και το quick stop σώζουν ζωές!
Θυμάται, σχολιάζει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αναπολούσα, τις προάλλες, τις φορές που έχω διανυκτερεύσει σε ένα φουσκωτό σκάφος, τις ημέρες που έχω ζήσει σ’ αυτό κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών που ταξιδεύω στην αγκαλιά Της, και προσπάθησα να τις μετρήσω. Έχασα όμως τον λογαριασμό! Και πρέπει να σας πω ότι ήταν ελάχιστες οι φορές, μετρημένες στα δάκτυλα, που ξάπλωσα μόνος μου κάτω απ’ τ’ άστρα, το ύφασμα μιας τέντας πλεύσης ή μιας ομπρέλλας θαλάσσης, την οποία είχα στηρίξει στο ρολ μπαρ της κονσόλας για να προφυλαχθώ απ’ το πηρούνιασμα της βραδινής υγρασίας ή το πρωϊνό αγιάζι.
Μήλος. Η όμορφη τών Κυκλάδων.
Ταξιδεύει, γράφει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αυτό το ταξιδιωτικό στη Μήλο έμελλε να ολοκληρωθεί σε ..."τεύχη"! Έχω περάσει βεβαίως, ούτε που θυμάμαι πόσες φορές, απ' το νησί της Αφροδίτης, με διάφορα φουσκωτά, αλλά μόνο τον περασμένο Φεβρουάριο έμεινα μια ολόκληρη εβδομάδα και ασχολήθηκα, αποκλειστικώς, με την καταγραφή και τη φωτογράφιση των αξιοθέατων του υπέροχου αυτού Κυκλαδίτικου νησιού. Κατά τη διάρκεια εκείνης της εβδομάδας είχα στη διάθεσή μου το αυτοκινούμενο σπίτι μου και ένα παπί, αλλά μου έλειπε το σκάφος! Είναι αυτό που λέμε ότι δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα! Έτσι, δεν κατάφερα να φωτογραφίσω το Κλέφτικο και την... "καμπριολέ" σμαραγδένια σπηλιά της Συκιάς, τοποθεσίες τις οποίες ήθελα οπωσδήποτε να συμπεριλάβω στο φωτογραφικό άλμπουμ της Μήλου, και στις οποίες η πρόσβαση απ' τη στεριά είναι αδύνατη.
Μια σύντομη περιπλάνηση στο νησί της Χίου.
Κείμενο και φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το λίκνισμα του Barracuda έπαυσε, καθώς η νύχτα παρέδιδε τη σκυτάλη στο φως της μέρας. Ο σορόκος, καταπονημένος προφανώς από τις υπερωρίες όλων των προηγούμενων ημερών, είχε αποφασίσει να αποσυρθεί στα διαμερίσματά του, μέχρι την επόμενη εξόρμηση. Ήταν σχετικώς νωρίς, κι’ έτσι αποφασίσαμε να μην πάρουμε το συνηθισμένο πρωϊνό μας on board, αλλά να μαζέψουμε τα συμπράγκαλα του ύπνου και να σαλπάρουμε για τη Χίο...
Βραχονησίδες Καλόγηροι. Μόνοι, όπως το όνομά τους.
Στίγμα 38 μοίρες 09 πρώτα Βόρειο, 25 μοίρες 17 πρώτα Ανατολικό.
Ψαροντουφεκάδικος συνήθως προορισμός, για παράνομους, οι βράχοι Καλόγεροι, εκεί στη μέση του Αιγαίου. Τους αγνάντευα κάθε φορά που άφηνα πίσω μου τον Καφηρέα έχοντας την πλώρη στο Γρέγο. Άλλοτε πιο κοντά, όταν προορισμός ήταν η Χίος, άλλοτε μακρύτερα, όταν προορισμός ήταν τα Ψαρρά. Πάντοτε όμως έστρεφα το βλέμμα, προσπαθώντας να τους διακρίνω στον ορίζοντα. Τον ένα διέκρινα, συνήθως, το «μεγάλο». Ο άλλος, ο μικρός, βραχάκι σωστό, ζούσε ανέκαθεν στη σκιά του "μεγάλου"...