Rib and Sea

Ο Τάσος Χατζησταματίου παρέδωσε ένα φουσκωτό σκάφος Barracuda στους συνοριοφύλακες των Πρεσπών, και περιγράφει το ταξίδι και τις εμπειρίες του.

Όταν μου δίνεται η ευκαιρία να αποδράσω από τα τσιμέντα, γιατί το απαιτεί η δουλειά, πετάω τη σκούφια μου και ετοιμάζομαι. Τελικός προορισμός, οι Πρέσπες. Εκεί θα παραδώσω ένα φουσκωτό Barracuda στους συνοριοφύλακες. Το ταξίδι είναι σκοπός, από μόνος του. Στην περίπτωσή μου πάντως, ταξίδι και προορισμός είναι εξ ίσου εντυπωσιακά.

Το ταξίδι ξεκίνησε Κυριακή πρωί 13 Ιανουαρίου. Ελασσόνα, Κοζάνη, Φλώρινα, με τελικό προορισμό τις Πρέσπες και το καινούριο Navara diesel της Barracuda να γουργουρίζει. Πέρασα τον Λαιμό, μια επιχωματωμένη λωρίδα που χωρίζει τη μικρή από τη μεγάλη Πρέσπα, και συνέχισα, αφού απέφυγα με μεγάλη δυσκολία ένα μικρό ελαφάκι που το έσκασε από τη μαμά του αγνοώντας τον κίνδυνο της τεχνολογίας.

Κείμενο - Βίντεο - Επιμέλεια : Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Ακολουθώντας τον δρόμο προς λίμνη Πλαστήρα, που ξεκινάει στην είσοδο της Καρδίτσας, λίγο πριν φτάσουμε στα Καλύβια Πεζούλας στρίβουμε δεξιά στη διασταύρωση προς Μουζάκι. Μια πανέμορφη διαδρομή ανηφορίζει στην ανατολική πλαγιά των Αγράφων περνώντας από το Ανθοχώρι. Λίγο πριν μπούμε στο χωριό και πάνω σε μια δεξιά στροφή υπάρχει ένας πέτρινος νερόμυλος, όπου και η πινακίδα σηματοδοτεί την αρχή του μονοπατιού προς τον καταρράκτη. Ακολουθώντας αυτό το πανέμορφο μονοπάτι που ανηφορίζει δίπλα σε νερά που τρέχουν ορμητικά ανάμεσα στην οργιώδη βλάστηση, μετά από τρία τέταρτα της ώρας φτάνουμε στο σημείο που πέφτει ο καταρράκτης δημιουργώντας όλο αυτό το μαγικό σκηνικό.

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

"Δεν σου συνιστώ να κάνεις Χριστούγεννα σε νησί. Καλύτερα να πας σε κάποιο ορεινό χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας", μου είπε ένας φίλος, όταν τον ενημέρωσα ότι σκοπεύω να περάσω τις ημέρες των Χριστουγέννων στη Χίο. Δεν είχε βέβαια εντελώς άδικο. Έχουμε, άλλωστε, περάσει παλαιότερα τις ημέρες αυτές στα χιονισμένα βουνά της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Πελοπονήσου και θα μας μείνουν αξέχαστες. Όμως, είχαμε πολύ καλούς φίλους στη Χίο, οι οποίοι θα μας ταξίδευαν με τις φωνές τους "στου Καββαδία τ' ανοιχτά" http://www.ribandsea.com/waves/864--q-q.html , οι εντυπώσεις μας από το νησί αυτό στο παρελθόν υπήρξαν πολύ θετικές, είχαμε δε και κάποια υπόλοιπα δωρεάν ειστήρια από την "Blue Star", οπότε η ζυγαριά έγειρε προς την πλευρά του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η άνοιξη του 2012 είχε αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της κι' εγώ μπήκα στη διαδικασία να επιλέξω σε ποιο από τα νησιά των Κυκλάδων θα μπορούσα να κάνω το επόμενο οδοιπορικό μου, με τα λιγότερα δυνατά έξοδα, βεβαίως. Εκμεταλλευόμενος λοιπόν τα δωρεάν εισιτήρια που μου παραχώρησε κι' αυτόν τον χρόνο η "Blue Star Ferries", κατέληξα τελικώς στην Αμοργό. Όχι γιατί τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια, που εξυπηρετεί αυτή η εταιρεία, είναι ήσσονος σημασίας, αλλά γιατί η Αμοργός έχει αυτό το "κάτι" παραπάνω που προσελκύει επισκέπτες με τις δικές μου "παράξενες" προτιμήσεις και προδιαγραφές. Είχα, άλλωστε, και πριν από πέντε χρόνια περιπλανηθεί στο φωτεινό περιβόλι της Παναγιάς και οι εντυπώσεις που αποκόμισα τότε ήταν εξαιρετικές. Τόσο όσον αφορά στην ελάχιστη (προς το παρόν) επέμβαση του τουρισμού και της "ανάπτυξης" στο τοπίο και στη ζωή των κατοίκων, όσο και στη φιλοξενία των Αμοργιανών που καταφέρνουν να κάνουν τον "ξένο" να νοιώθει σαν στο σπίτι του.