Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Το βίντεο του ταξιδιού στα Αντικύθηρα.
Δεν πρόλαβα να επιστρέψω απ' τη Γαύδο και να βγάλω τις λιγοστές αποσκευές μου και τον ηλεκτροκίνητο Μαξιμιλιανό απ' το 9.50 4U, και άρχισα να τα φορτώνω στο μικρότερο αδελφάκι του, το 8.50 4U. Το σκάφος, αφού θα περνούσε πρώτα απ' τα Αντικύθηρα, για το προγραμματισμένο ταξιδιωτικό, θα έπλεε στη συνέχεια προς το Λαύριο για να δώσει το παρόν στο Rib Test. Χαράς ευαγγέλια! Μετά από τόσους μήνες "ερωτικής" αποχής, τριακόσια μίλια θάλασσας ήταν αρκετά για να φορτίσουν τις μπατταρίες της ψυχής μου και να αναθερμάνουν τον παθιασμένο έρωτά μου για Κείνη...
Εκείνο το ταξίδι δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2010 στο "Rib and Sea", όχι όμως και το σχετικό βίντεο. Απολαύστε το λοιπόν τώρα, ανατρέχοντας και στο κείμενο. Ήταν να μην πάρω φόρα με το μοντάζ...
Τα υπόλοιπα εδώ : http://www.ribandsea.com/travels/406-2010-07-21-08-04-13.html
Το βίντεο του ταξιδιωτικού στη Γαύδο.
Με αρκετή καθυστέρηση προσετέθη τελικώς το βίντεο στο ταξιδιωτικό της Γαύδου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πείτε. Είναι γνωστό όμως πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Τα πάντα γύρω μας φαίνονται να καταρρέουν. Κάποτε είχαμε την δυνατότητα να πληρώνουμε και 50 και 100 και 150 ευρώ ακόμη για ένα μοντάζ λίγων λεπτών. Τώρα τα χρήματα δεν περισσεύουν πια. Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις εξαφανίστηκαν. Με τι διάθεση να γράψει κανείς και πού να βρει χρήματα για μοντάζ;
Έχω γράψει κατά καιρούς πως "δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη". Το εννοούσα και το εννοώ. Γι' αυτό είμαι ακόμη εδώ. Αλλά και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Γιατί το γράψιμο είναι χούϊ και ανάγκη μαζί. Και, ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούϊ. Κι' εγώ έχω ανάγκη και χούϊ να γράφω και να επικοινωνώ μ' αυτούς, τους λίγους έστω, που έχουν το βίτσιο να με διαβάζουν.
Απολαύστε λοιπόν τώρα το βίντεο της Γαύδου και να είστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και άλλα. Θέλοντας να είμαι συνεπής απέναντί σας και να μην μοιράζω φρούδες ελπίδες γράφοντας πως "το βίντεο του Χ ταξιδιωτικού θα αναρτηθεί σύντομα", κάθισα και έμαθα, με την βοήθεια και του γιου μου, πώς να κάνω μόνος μου ένα στοιχειώδες μοντάζ. Εδώ θα είμαστε λοιπόν. Με περισσότερα βιντεάκια και μεγαλύτερο πείσμα να διατηρήσουμε ζωντανά το όνειρο και την ελπίδα...
Το ταξιδιωτικό στη Γαύδο : http://www.ribandsea.com/travels/359-2010-06-08-19-22-45.html
Λέρος. Παρεξηγημένη, αλλά... πανέμορφη!
Ταξίδευσε, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το πλοίο της "Blue Star", σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα κατέπλεε στο λιμάνι της Πάτμου γύρω στις πέντε τα ξημερώματα. Βάρβαρη ώρα. "Δεν έχω καμμία διάθεση να φυλάω σκοπιά μέχρι τότε", είπα στην καπετάνισσα. "Λέω να παρκάρουμε το camper στο λιμάνι και να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι, μέχρις ότου έρθει το καράβι και μας ειδοποιήσουν οι λιμενικοί να επιβιβαστούμε". Συμφώνησε η καπετάνισσα και πέσαμε, σχετικώς νωρίς εκείνο το βράδυ, για ύπνο. Ο αέρας όμως "έδινε τα ρέστα" του κι' εγώ άρχισα να ψυχανεμίζομαι πως μάλλον θα αργούσαν να μας ξυπνήσουν...
Στην Ήμερη Γραμβούσα και τον... τροπικό Μπάλο.
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχετε πάει ποτέ στη Γραμβούσα και τον Μπάλο; Αν όχι, μην πάτε ποτέ κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, γιατί απλώς θα διαπιστώσετε ότι οι παραλίες τους δεν διαφέρουν σε τίποτε από την πλαζ της Βουλιαγμένης! Εκτός και αν δεν σας ενοχλεί το γεγονός ότι μαζί με σας θα βρίσκονται εκεί άλλοι δύο χιλιάδες τουρίστες! Μου το έλεγαν κάποιοι φίλοι Κρητικοί και δεν τους πίστευα. Είπαμε λοιπόν, με την καπετάνισσα, με την ευκαιρία της μακροχρόνιας παραμονής μας, φέτος τον Ιούλιο, στην περιοχή των Χανίων, να επισκεφτούμε τη Γραμβούσα και τον Μπάλλο και να θυμηθούμε τα καλοκαίρια εκείνα που μοιραζόμασταν τη γαλήνη και τη μοναξιά του τοπίου, παρέα με τα θαλασσοπούλια και τους λίγους ψαράδες που έδεναν τα καίκια τους στο αραξοβόλι κάτω απ' τη σκιά του κάστρου.
Νησίδα Θοδωρού. Στον αστερισμό του αιγόκερου.
Κείμενο - φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σημ. : Οι πληροφορίες για την ιστορία της νησίδας Θοδωρού ελήφθησαν από διάφορα sites του διαδικτύου και από όσα μου είπαν οι φύλακες του νησιού, Ευτύχης Κατάκης και Νίκος Καραγιάννης.
Σαράντα ημέρες μάς κράτησαν αυτό το καλοκαίρι στην αγκαλιά τους τα Χανιά. Ολόκληρο τον Ιούλιο και το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου. Όχι βεβαίως γιατί μας έπεσε ξαφνικά κάποια κληρονομιά ή κερδίσαμε τον πρώτο αριθμό του λαχείου! Αποφάσισα, απλώς, μια και χρήματα στην Αθήνα δεν έβγαιναν, να συνδυάσω το τερπνόν μετά του ωφελίμου, χωρίς μάλιστα το τερπνόν να μας κοστίσει μια περιουσία, αφού η μεταφορά του camper και του ιπτάμενου στην Κρήτη, με την "Blue Star Ferries", ήταν δωρεάν, αλλά και η διανυκτέρευση και η διατροφή μας θα γινόταν στο σπιτάκι με τις ρόδες, όπως αποκαλεί το camper η εγγονή μας. Το ωφέλιμο προσδοκούσα ότι θα μεταφραζόταν σε κάποιες πτήσεις με το ιπτάμενο φουσκωτό.