Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Σκύρος : Οι γέροι, οι κορέλες και άλλα τινά.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Μπάμπης Κωνσταντάτος.
«Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά-πολλά χρόνια, σ’ ένα νησί, όταν ξύπνησαν ένα πρωί οι τσοπαναρέοι αντίκρυσαν τα πάντα κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Τα μαντριά τους κι αυτά είχαν σκεπαστεί από το χιόνι κι όταν τα ξέθαψαν βρήκαν όλα τους τα ζώα παγωμένα, νεκρά. Μεγάλο το κακό και μεγαλύτερη η θλίψη τους. Μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν, έβγαλαν τα κουδούνια από τα νεκρά ζώα, τα ζώστηκαν στη μέση τους και, σκεπάζοντας τα πρόσωπά τους με κομμάτια από προβιές, άρχισαν να χοροπηδάνε μέχρι πτώσης, εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη θλίψη τους ή, κατ’ άλλους, προσπαθώντας να την θάψουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους, κάτω από την προβιά του τράγου και τον τρομακτικό θόρυβο που έκαναν τα κουδούνια χορεύοντας, ακολουθούμενοι από τις συντρόφους τους, τις κορέλες. Θρήνος ή γιορτή για ένα νέο ξεκίνημα για τους Γέρους και τις Κορέλες; Ποιος ξέρει».
Κούλουμα στο... Χάος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Κάπου θέλαμε να πάμε με την καπετάνισσα το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, έτσι για το καλό των ημερών, τις οποίες, όταν ήμαστε παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς για να γευτούμε τους νόστιμους μεζέδες της Σαρακοστής και να πετάξουμε χαρταετό στις αλάνες, τότε, του Αμαρουσίου. Το Λαύριο πάντως περνάει πρώτο απ' το μυαλό μας, κυρίως κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών που τα οικονομικά μας πηγαίνουν κατά διαόλου. Αρκούν καμιά δεκαπενταριά λίτρα πετρέλαιο και μερικές προμήθειες στο ψυγείο του αυτοκινούμενου για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας πως δραπετεύσαμε, για λίγο έστω, απ' την τσιμεντένια φυλακή του βρωμερού, πλέον, άστεος.
Στο Gubbio της Ιταλίας για το ιπτάμενο φουσκωτό.
Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Περί τα τέλη Ιανουαρίου του 2007, στα πλαίσια της τηλεοπτικής εκπομπής μου με τίτλο "Σε φόντο γαλάζιο" και έχοντας ήδη πουλήσει το οκτάμετρο φουσκωτό μου σκάφος "Apache", ταξίδευσα με το camper και ένα άδειο τρέϊλερ μέχρι το Gubbio της Ιταλίας, προκειμένου να παραλάβω το ιπτάμενο φουσκωτό που είχα παραγγείλει στον Aimaro Malingri και, μαζί, την αποκλειστική αντιπροσωπεία της Polaris για την Ελλάδα και την Κύπρο. Βεβαίως η εμπορική εκείνη δραστηριότητα δεν ευτύχησε να προχωρήσει, λόγω, κυρίως, της στενής αντίληψης που είχαν (και συνεχίζουν δυστυχώς να έχουν) για τα "υδρόβια" υπερελαφρά πτητικά μέσα οι χειριζόμενοι τα θέματα της Δ2Δ της Υ.Π.Α. Τέλος πάντων, αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία στην οποία δεν θα ήθελα, επί του παρόντος, να αναφερθώ...
Στα χωριά της Νότιας Εύβοιας "σε φόντο γαλάζιο".
Ημίωρα τηλεοπτικά ταξιδιωτικά του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην ξεχασμένη Ελλάδα της περιφέρειας, που προεβλήθησαν στον "Τηλε Άστυ" από τον Δεκέμβριο του 2006 μέχρι τον Ιούνιο του 2007
Στο πλαίσιο των ημίωρων τηλεοπτικών εκπομπών, που παρουσίασα στον "Τηλε Άστυ" από τον χειμώνα του 2006 μέχρι το καλοκαίρι του 2007, είχα την ευκαιρία να περιπλανηθώ στα ξεχασμένα χωριά και νησιά της ελληνικής περιφέρειας. Μέσο μεταφοράς μας το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο ή κάποιο φουσκωτό σκάφος, από αυτά που μου παραχωρούσε κατά καιρούς κάποιος Έλληνας κατασκευαστής. Μέσα μεταφοράς που μας έδωσαν την δυνατότητα να είμαστε αυτάρκεις, κρατώντας σε χαμηλά επίπεδα το κόστος ενδιαίτησης και διατροφής μας και, κατά συνέπειαν, το κόστος παραγωγής.
Μικρές πατρίδες στη Βόρεια Ελλάδα.
Γράφει και βιντεοσκοπεί ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Μια βροχερή μέρα του Γενάρη φουλάραμε πετρέλαια την τρελοcamperα, γεμίσαμε το ψυγείο, χώσαμε στην ντουλάπα τα πιο χοντρά μπουφάν μας και ξεκινήσαμε για το βορρά. Απογευματάκι φτάσαμε στις Θερμοπύλες, όπου αράξαμε για ένα βραδινό και ένα πρωϊνό μπάνιο στα καυτά νερά.
Την άλλη μέρα ο ουρανός έδειχνε να μας κάνει το χατήρι ν’ αφήσει στεγνό το δρόμο, και έτσι έγινε. Με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι πίσω από τα σύννεφα, σκαρφαλώσαμε προς Δομοκό και στη συνέχεια, στην είσοδο της πόλης της Καρδίτσας, στρίψαμε αριστερά προς λίμνη Πλαστήρα. Ανηφορίζοντας ο ήλιος σταμάτησε το παιχνίδι του με τα σύννεφα και εξαφανίστηκε για τα καλά στην αγκαλιά τους, που όσο προχωράγαμε όλο και μαύριζε.
Μια βροχερή μέρα του Γενάρη φουλάραμε πετρέλαια την τρελοcamperα, γεμίσαμε το ψυγείο, χώσαμε στην ντουλάπα τα πιο χοντρά μπουφάν μας και ξεκινήσαμε για το βορρά. Απογευματάκι φτάσαμε στις Θερμοπύλες, όπου αράξαμε για ένα βραδινό και ένα πρωϊνό μπάνιο στα καυτά νερά.
Την άλλη μέρα ο ουρανός έδειχνε να μας κάνει το χατήρι ν’ αφήσει στεγνό το δρόμο, και έτσι έγινε. Με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι πίσω από τα σύννεφα, σκαρφαλώσαμε προς Δομοκό και στη συνέχεια, στην είσοδο της πόλης της Καρδίτσας, στρίψαμε αριστερά προς λίμνη Πλαστήρα. Ανηφορίζοντας ο ήλιος σταμάτησε το παιχνίδι του με τα σύννεφα και εξαφανίστηκε για τα καλά στην αγκαλιά τους, που όσο προχωράγαμε όλο και μαύριζε.