Rib and Sea

Ημίωρα τηλεοπτικά ταξιδιωτικά του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην ξεχασμένη Ελλάδα της περιφέρειας, που προεβλήθησαν στον "Τηλε Άστυ" από τον Δεκέμβριο του 2006 μέχρι τον Ιούνιο του 2007

Στο πλαίσιο των ημίωρων τηλεοπτικών εκπομπών, που παρουσίασα στον "Τηλε Άστυ" από τον χειμώνα του 2006 μέχρι το καλοκαίρι του 2007, είχα την ευκαιρία να περιπλανηθώ στα ξεχασμένα χωριά και νησιά της ελληνικής περιφέρειας. Μέσο μεταφοράς μας το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο που είχαμε εκείνη την εποχή. Ένα μέσο που μας έδωσε την δυνατότητα να είμαστε αυτάρκεις, κρατώντας σε χαμηλά επίπεδα το κόστος ενδιαίτησης και διατροφής μας και, κατά συνέπειαν, το κόστος παραγωγής.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Ολόκληρο το καλοκαίρι του 2005 συζητούσα με τον Στεφανίδη - τον κατασκευαστή του μικρού, αλλά θαυματουργού, φουσκωτού που είχα εκείνη την εποχή - για ένα ταξίδι στην ανοικτή θάλασσα. Κοιτάζοντας τον χάρτη δεν μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο προορισμό από την Κρήτη. Εκατόν τριάντα περίπου ν. μίλια, από το Λαύριο μέχρι τα Χανιά, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό, χωρίς έστω μια βραχονησίδα στη ρότα των 180 μοιρών. Ανάμεσα Αντίμηλο και Φαλκονέρα, οκτώ ν.μίλια απόσταση από κάθε νησί, με τις Ανάνες να διακρίνονται σε απόσταση πέντε ν.μιλίων ανατολικά. "Αντρίκιο" ταξίδι, όπως θα έλεγε ένας παλιόφιλος, ιδίως αν το επιχειρήσει κανείς με μόνη την βοήθεια ενός ναυτικού χάρτη, μιας πυξίδας και ενός διπαράλληλου.

Μια φωτογραφική αναδρομή του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στο παρελθόν.

Τα διάφορα θέματα της επικαιρότητας που προέκυψαν τελευταία και, κυρίως, το χρονοβόρο μοντάρισμα παλαιών βιντεοταινιών, δεν μου επέτρεψαν να επανέλθω στη νοσταλγική επιστροφή των εκδρομών που κάναμε με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο τα χρόνια που πέρασαν. Καιρός, λοιπόν, να το κάνω σήμερα, συνεχίζοντας αυτό που άρχισα την 22α Ιανουαρίου 2012 :  http://www.ribandsea.com/travels/878--camper-.html

Μην εκλάβετε πάντως αυτόν τον πρόλογο σαν μια προσπάθεια να "απολογηθώ" για την καθυστέρηση, γιατί, ειλικρινώς, θα θυμώσω! Και με το δίκιο μου, αφού η μοναδική απολαβή που εισπράττω από την συνέχιση αυτής της εκδοτικής προσπάθειας (έκδοση είναι κι' αυτή, ασχέτως αν δεν αποτυπώνεται στο χαρτί), είναι τα δικά σας ενθαρρυντικά σχόλια, η αλματώδης αύξηση της αναγνωσιμότητας, αλλά και κάποια δωρεάν εισιτήρια που μου παραχωρούν οι ναυτιλιακές εταιρείες, τα διαφημιστικά banners των οποίων βλέπετε στην κορυφή αυτής της σελίδας. Αυτά τα εισιτήρια, άλλωστε, διατηρούν (ακόμη) αναμμένο το καντήλι της αγάπης μας για το ταξίδι...

Την 23η Μαρτίου του 2008 αποφάσισα να ρίξω το αμφίβιο ιπτάμενο φουσκωτό σκάφος, που είχα εκείνη την εποχή, στη μαρίνα του Φαληρικού Δέλτα και να πετάξουμε με τον Σάκη Φιτσώρο μέχρι την Αίγινα. Σε καλό μάλιστα μου βγήκε εκείνη η πτήση γιατί, την ώρα που στήναμε το φτερό, κατέφθασε ένας Άγγλος, ο οποίος ήταν skipper στο μεγάλο ιστιοφόρο ενός Γερμανού επιχειρηματία που λιμενιζόταν στη μαρίνα του Φλοίσβου. Μας κοιτούσε με ενδιαφέρον, στην αρχή και, λίγο πριν ρίξουμε το Polaris στο νερό, με ρώτησε : "Το πουλάς;". "Ναι, το πουλάω, δεδομένου ότι είμαι και ο αντιπρόσωπος της Polaris στην Ελλάδα", του απάντησα. "Ωραία, λοιπόν. Μόλις επιστρέψετε από την Αίγινα τηλεφώνησέ μου. Είχα ένα ίδιο, φορτωμένο στο σκάφος όπου ήμουν ναυτολογημένος, το οποίο πήρε φωτιά σε ένα λιμάνι της Άπω Ανατολής και μαζί μ' αυτό κάηκε και το ιπτάμενο!". Αυτό ήταν. Μόλις επέστρεψα απ' την Αίγινα, του τηλεφώνησα και ο Άγγλος το αγόρασε...