Rib and Sea
Στην Ελλάδα οι... ψηλοί πληρώνουν περισσότερο!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μπορεί να μην είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της "Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινούμενων Τροχόσπιτων" http://www.motorhomeclub.gr/ ή, έστω, απλό μέλος της, αυτό όμως ουδέποτε μου στέρησε την δυνατότητα να ασκώ πιέσεις, προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου οι ιδιοκτήτες των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων να μη γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, απαράδεκτων διωγμών και άδικης μεταχείρισης. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτών των προσπαθειών μου απέστειλα την 13η Ιουλίου 2009 την ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας προς την "Ολυμπία Οδός Λειτουργία Α.Ε.".
Αθήνα - Λαμία χωρίς διόδια.
Δεν πληρώνω διόδια (και με την άδεια του… νταβατζή).
Του Μπάμπη Κωνσταντάτου.
Συγχωρήστε μου, αγαπητοί συνάδελφοι καμπεράδες, τον χαρακτηρισμό της επικεφαλίδας, αλλά μου είναι αδύνατο να έχω άλλη ιδέα για τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται το εθνικό οδικό μας δίκτυο. Και ακριβολογώ με τη λέξη «εθνικό», εξαιρώντας την αττική οδό, όχι γιατί αποδέχομαι να εξακολουθώ να την πληρώνω, έστω κι αν τα έξοδα κατασκευής της έχουν υπερκαλυφθεί, αλλά γιατί αυτό το άρθρο δεν αφορά στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ γενικά, αλλά στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ειδικά, την κατηγοριοποίηση της καταβολής διοδίων των campers σαν τριαξονικά φορτηγά ή λεωφορεία. Και αυτό μόνον επειδή το ύψος τους ξεπερνάει τα 2,20 μέτρα!
Όταν το πετρέλαιο θέρμανσης γίνεται... κίνησης.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι κοινό πια μυστικό ότι το πετρέλαιο θέρμανσης επιλέγεται από κάποιους ιδιοκτήτες ταξί, φορτηγών και αυτοκινούμενων τροχόσπιτων αντί του πετρελαίου κίνησης. Ο λόγος είναι βεβαίως προφανής. Και, μολονότι μια τέτοια επιλογή κρύβει σοβαρούς κινδύνους, με πιο ορατό την σύλληψη του χρήστη και την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη, με την κατηγορία της φοροδιαφυγής, είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι αδυνατούν να αντισταθούν στον πειρασμό να βάλουν στο ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους τον κόκκινο αντί του μαύρου χρυσού. Είναι βλέπετε δύσκολες οι εποχές και το χρήμα δεν περισσεύει πια.
Ό, τι πρέπει να γνωρίζετε για την ρυμούλκυση.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ως γνωστόν, το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει στους Έλληνες πολίτες να επικαλούνται άγνοια νόμου προκειμένου να "δικαιολογήσουν" τις παραβάσεις στις οποίες, ενδεχομένως, θα υποπέσουν. Και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να αιφνιδιάζονται κάποιοι από τους ελέγχους που διενεργούν τα όργανα της τροχαίας, και να διαμαρτύρονται, γιατί θεωρούν ότι κακώς τους επιδόθηκε κλήση για παράβαση κάποιου άρθρου του Κ.Ο.Κ. Η γενεσιουργός αιτία αυτού του αισθήματος της "αδικίας", που κάποια στιγμή όλοι μπορεί να νοιώσαμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά λάθος πληροφόρηση ή πλήρης άγνοια νόμου.
Ρυμούλκυση μικρού σκάφους με camper.
Καλησπέρα Ιωσήφ.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με τη ρυμούλκυση ενός μικρού συμβατικού σκάφους με το αυτοκινούμενο, μιας και σίγουρα θα το έχεις κάνει πολλές φορές.
Κάποιος μου είπε ότι το να τραβάς με μακρύ όχημα μικρό τρέϊλερ είναι λίγο μπέρδεμα....για πες μου είχες αντιμετωπίσει πρόβλημα σε κλειστές στροφές; (εντός πόλης εννοώ).
Αυτή είναι η απορία μου και θα με βοηθούσε αρκετά η απάντησή σου διότι έχω ένα θέμα στη γειτονιά μου...
Είναι νόμιμη η σχάρα κοτσαδόρου για μοτο στο camper;
Aγαπητέ κε Παπαδοπουλε,
Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες που μου δώσατε σχετικώς με τη βάση του κοτσαδόρου για τα μοτοποδήλατα.
Θα επικοινωνήσω με τον Νίκο γιατί θέλω την γνώμη του όσον αφορά την νομιμότητα αυτών των κατασκευών, γιατί διαβασα ότι οι βάσεις κοτσαδορου, είτε για ποδήλατα-μοτο, είτε κουτιά μεταφοράς σκύλων, είναι παράνομες. Αυτό είναι ένα θέμα, γιατί δεν ξέρω πώς θα το αντιμετωπίσει η ασφαλιστική σε περίπτωση εμπλοκής σε ατύχημα. Με την ευκαιρία θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω για την επιστολή σας πριν από χρόνια στην Αττική οδό. Ένας φίλος, ο Μενέλαος Μελετζής μου την είχε στείλει τότε και σας θυμάμαι κάθε φορά που πληρώνω 2,80 με το κάμπερ στην Αττική Οδό.
Άλλος τρώει τη μπανάνα, άλλος πατάει τη μπανανόφλουδα!
Είναι αλήθεια ότι έχω κάπως "ξεχάσει" τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Όμως, μεσούσης όλης αυτής της ανεξέλεγκτης πολιτικο-οικονομικής κατάστασης που μας έχει κάνει τον βίο αβίωτο και έχει κλείσει εμάς και τις τρελοcamperες μας (όπως λέει ο φίλος μου ο Μπάμπης) στο καβούκι μας, αναγκάστηκα να ρίξω μεγαλύτερο βάρος στο έτερο διαδικτυακό περιοδικό μου, το http://www.ribandsea.com/ το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει... "μεταλλαχθεί" κι' αυτό - κατ' ανάγκην - σε site με πολιτικο-οικονομικές "ευαισθησίες". Ευτυχώς μας θυμάται, κατά καιρούς, ο Μπάμπης Κωνσταντάτος για να μην πήζει, όπως λέει, κι' αυτός ο διαδικτυακός τόπος από απελπισία. Απολαύστε τον, λοιπόν, δεδομένου ότι το άρθρο το οποίο επιμελήθηκε είναι, εκτός από πολύ χρήσιμο, και απολαυστικό!
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Άλλος τρώει τη μπανάνα, άλλος πατάει τη μπανανόφλουδα!
Συμβουλεύει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Εκεί που βολτάριζα προχθές με το ποδήλατο, βλέπω ξαφνικά λίγα μέτρα μπροστά από τη ρόδα, φαρδιά πλατιά πάνω στο οδόστρωμα, μια μπανανόφλουδα. Έκανα ένα γρήγορο ελιγμό να την αποφύγω, για να μην τσακιστώ, ενώ βλαστήμαγα αυτόν τον παλιο… μπιπ-μπιπ που γεύτηκε τη γλύκα της και πέταξε τη φλούδα-παγίδα στο δρόμο.
Ωστόσο, αυτή η μπανανόφλουδα έγινε η αφορμή να αρχίσω να αναρωτιέμαι πόσες μπανανόφλουδες μας πετάνε καθημερινά και εμείς άλλοτε τις βλέπουμε και τις αποφεύγουμε, αλλά αρκετές φορές τις πατάμε και τσακιζόμαστε. Αλλά μην πάει ο νους σας ότι θα αρχίσω καμιά πολιτική γκρίνια ή έστω της τρέχουσας επικαιρότητας. Με τον χαρακτήρα που έχω αυτό δεν μου ταιριάζει καθόλου και το αφήνω σε άλλους (να μη πήζει και αυτός ο δικτυακός τόπος από απελπισία).
Τα νερά στο camper.
Αργία μήτηρ πάσης κακίας, καμιά φορά και... αρετής!
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Μου αρέσει να ξεκινάω ένα άρθρο κάνοντας χιούμορ, τώρα μάλιστα που αυτή η ανάγκη είναι ακόμα πιο επιτακτική. Το γιατί επέλεξα να παραποιήσω το αρχαίο αυτό ρητό είναι απλό: Όταν είσαι συνταξιούχος χωρίς σύνταξη (και χωρίς να έχεις άλλα εισοδήματα) και δεν θέλεις να μελαγχολήσεις (τουλάχιστον), κάθεσαι και ψάχνεσαι τι να κάνεις για να περάσεις τη μέρα σου ευχάριστα χωρίς αυτό να σου στοιχίζει. Φυσικά, αν η τσέπη σου είναι κάπως γεμάτη φορτώνεις το camper με καύσιμα και νερό και την κάνεις με… ελαφρά, για όπου σου γουστάρει (γιατί το έχουμε άλλωστε). Όταν, όμως, αρχίζεις και μετράς κέρματα, κάθεσαι στ’ αυγά σου και το φιλοσοφείς.
Camping και... savoir vivre.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το πρώτο πράγμα που οφείλει να μάθει κανείς, όταν "αποβιβαστεί" για πρώτη φορά σ' αυτόν τον πλανήτη, είναι πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στους συνανθρώπους του και το περιβάλλον που τον φιλοξενεί. Μόνο η αρμονική συμβίωση με τους άλλους και το φυσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμαστε, μπορεί να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη και αρμονική λειτουργία ολόκληρου αυτού του πολύπλοκου συστήματος, το οποίο απαρτίζεται από ανθρώπους, ζώα, θάλασσα, γη και αέρα. Η διατάραξη, άλλωστε, αυτής της αρμονικής συνύπαρξης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και τους συνανθρώπους του, έχει επιφέρει τα οδυνηρά αποτελέσματα που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Τα κάναμε... σαλάτα!
Σεφ, άνευ χαρτοφυλακίου, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στις περιπλανήσεις με το αυτοκινούμενο σπίτι μας, η καπετάνισσα (κυρίως) μαγειρεύει. Και δεν μαγειρεύει μόνο επειδή μας "έσφιξαν τα λουριά" οι προδότες που μας κυβερνούν, αλλά, κυρίως, επειδή της αρέσει. Τρώμε λοιπόν πάντα on board, και τρώμε καλά και οικονομικά. Δεν έχει λόγο άλλωστε να αγοράσει κανείς ένα τέτοιο όχημα αν δεν πρόκειται να εκμεταλλευτεί όλες τις δυνατότητες που του παρέχει. Χώρια που έτσι κάνει πιο γρήγορα απόσβεση του κόστους αγοράς του. Είναι σαν να κοιμάσαι στο σπίτι σου και τρως στο εστιατόριο! Γίνεται; Δεν γίνεται! Εξ άλλου, αυτή τη ζωή κάνουμε εδώ και 40 χρόνια. Παλαιότερα, μάλιστα, το τρίκιλο camping gaz έδινε και έπαιρνε στην igloo σκηνή και, αργότερα, στις επαγγελματικές κλούβες που χρησιμοποιούσαμε όταν αποδρούσαμε από το κλεινόν και βρωμερόν άστυ. Δεν μας άρεσε να αφήνουμε την ομορφιά της Φύσης και την απόλαυση της μοναξιάς για το χατήρι μιας ταβέρνας, όπου το φαγητό ήταν αμφίβολης ποιότητας και νοστιμιάς, η εξυπηρέτηση βασανιστήριο και οι τιμές... καραβίσιες.