Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Γιώργος Ελιάς έχει μια απερίγραπτη αγάπη και έφεση για την αρχαία ελληνική ιστορία. Εξ ίσου μεγάλη είναι η αγάπη του και για το νησί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Τη Λήμνο. Κάθε φορά που έρχομαι στο πανέμορφο αυτό νησί του βορείου Αιγαίου ο Γιώργος με εκπλήσσει με τις γνώσεις του. Δεν πρόλαβα να φτάσω σήμερα στη Μύρινα και με περίμενε να μου μιλήσει για το πρώτο από τα θέματα που έχει ετοιμάσει!
Ξεκινήσαμε από το σπίτι του τον ένα τοίχο του οποίου καλύπτει μια βιβλιοθήκη με δεκάδες βιβλία, η
συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βυθίζεται στα βλαθη των αιώνων της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και της Μυθολογίας.
Επιμέλεια βίντεο - Drone : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βλέπαμε τη Ντακότα στην αριστερή πλευρά της εθνικής οδού να αναπαύεται στην οροφή ενός σπιτιού και κάθε φορά διστάζαμε να κάνουμε αναστροφή για να μπούμε στην παλαιά εθνική οδό Κατερίνης - Θεσσαλονίκης και να το δούμε από κοντά. Βλέπετε τότε ταξιδεύαμε στην εθνική οδό γιατί δεν είχε δοθεί στους εργολάβους και τα διόδια ήταν σε αξιοπρεπή επίπεδα.
Αυτή τη φορά όμως περάσαμε από μπροστά του, καθώς χρησιμοποιούμε πλέον αποκλειστικώς τους παραδρόμους για να μην πληρώνουμε το χαράτσι των διοδίων.
Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ταξίδι πίσω στον χρόνο (1993), στον Διεθνή Αγώνα Ταχυπλοίας με την ονομασία "The Higlands and Islands R.I.B. Race", με μοναδική ελληνική συμμετοχή τους Ιωσήφ Παπαδόπουλο, Σταύρο Βαμβουνάκη και Εμμανουέλλα Εμμανουήλ, που έλαβαν μέρος με σκάφος Olympic Hellas 5,95 και κινητήρα Mariner 175 h.p.
Του Ανδρέα Φουράκη.
Ο χαρταετός έθιμο της Καθαράς Δευτέρας; Όχι βέβαια!
Κατηγορηματικά όχι.
Το πέταγμα του χαρταετού, όπως το έχουν κατατάξει οι παιδικές αναμνήσεις μου στα Χανιά, δεν ήταν έθιμο της Καθαράς Δευτέρας όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Ήταν ένα καθαρά αγορίστικο παιγνίδι που ξεκίναγε το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου και κορυφωνόταν στα μέσα του Μαϊου.
Όπως όλα τα παιδικά παιγνίδια το πέταγμα του χαρταετού ενεργοποιόταν ενστικτωδώς και ταυτόχρονα μια ορισμένη εποχή ακολουθώντας την άγραφη ιεράρχιση του παιδόκοσμου που κάθε εποχή ασχολιόταν και με άλλα είδη παιγνιδιών, όπως κυνήγι τον Οκτώβριο, ψάρεμα τον Αύγουστο κλπ. Στην ενεργοποίηση αυτής της δραστηριότητας συντελούσε η ψυχική διάθεση και η ανάταση ψυχής που προσέφερε απλόχερα η φύση την εποχή εκείνη, το τέλος του βαρύ χειμώνα, η αρχή της άνοιξης μα και το φούντωμα του αιώνιου πόθου του ανθρώπου να πετάξει σαν πουλί.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Δονούσα βρίσκεται στο ανατολικό άκρο των Κυκλάδων, 10 μόλις ν. μίλια ανατολικώς της Νάξου και 13 μόλις ν. μίλια βορείως της Αιγιάλης της Αμοργού. Διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά των υπολοίπων νησιών του συμπλέγματος των Μικρών Κυκλάδων με δύο διαφορές. Βρίσκεται διαρκώς υπό την επήρεια των διαθέσεων του Κάβου Πάππα της Ικαρίας και του ανεμοδαρμένου στενού Νάξου-Μυκόνου, ενώ από το έδαφός της, και συγκεκριμένα στο Χωριό Μερσίνι με τους 13 μονίμους κατοίκους, αναβλύζει συνεχώς πεντακάθαρο, πόσιμο νερό!