Rib and Sea

Ταξίδευσε και φωτογράφισε ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θυμάμαι ακόμη με νοσταλγία, δεν λέω, τα πρώτα εκείνα χρόνια που κατασκηνώναμε στις ερημιές, παρέα με το ταίρι μας, άντε και μερικούς «ομοϊδεάτες» φίλους, μεταφέροντας με τα μικρά αυτοκίνητά μας όλα εκείνα τα «απαραίτητα» μπαγκάζια των διήμερων αποδράσεών μας. Θυμάμαι, ακόμη, με πόση ζήλεια κοιτούσαμε τους δυτικο-ευρωπαίους να περνούν με τα χλιδάτα και θεόρατα (έτσι μας φαινόντουσαν τότε) αυτοκινούμενα τροχόσπιτά τους και να κάνουν περιστασιακά δική τους όποια παραλία τους άρεσε! Εμείς όμως δεν μπορούσαμε να τα αποκτήσουμε τότε. Αρκούμασταν απλώς να τα θαυμάζουμε! Θες επειδή δεν έβγαιναν τα «ψιλά», θες επειδή δεν μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε το αψυχολόγητο τεκμήριο, έμεναν ένα όνειρο θερινής νυκτός και ένας ευσεβής πόθος που φώλιαζε με υπομονή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας…

Περιπλανήθηκε και μοιράζεται μαζί σας τις εντυπώσεις του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούϊ, έλεγε συχνά ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Και ένα από τα δικά μου χούγια είναι ότι δεν μπορώ να κλείσω μάτι την παραμονή μιας εκδρομής. Είναι τόσο έντονη η επιθυμία μου να αποδράσω και να ξεφύγω απ’ το θανατηφόρο αγκάλιασμα της καθημερινής ρουτίνας στην τσιμεντούπολη, και ζω με τόση ένταση την προετοιμασία της εκδρομής, ώστε ακόμη και ο Μορφέας σηκώνει ψηλά τα χέρια και φεύγει...

Κείμενο- φωτογραφίες - αεροφωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αναδουλειά, έλλειψη χρημάτων, απογοήτευση, μελαγχολία. Όλη η Ελλάδα από αυτά πάσχει τον τελευταίο καιρό. Δεν θα μπορούσα εγώ να αποτελέσω, βεβαίως, εξαίρεση. Καθόμουν λοιπόν προβληματισμένος στο γραφείο μου και κοιτούσα αφηρημένος το ιπτάμενο βαρκάκι, όταν μου ήρθε η φαεινή ιδέα να... πετάξω! Βάρκα ιπτάμενη στην Ηλιούπολη, όμως, δεν γίνεται. Τηλεφώνησα λοιπόν στον φίλο μου Γιώργο Ντέτσικα στα Σύβοτα : "Λέω να κάνω μια βόλτα μέχρι εκεί, να πετάξω με το ιπτάμενο βαρκάκι μου, μπας και βγάλω κανένα φράγκο (το βιολί μου εγώ με τις δραχμές), τι λες"; "Και δεν έρχεσαι βρε Ιωσήφ, τι να σου πω; Έχει κόσμο εδώ, τώρα μάλιστα με το άνοιγμα της Εγνατίας είναι περισσότερος από άλλες χρονιές, αλλά τους βλέπω λίγο διστακτικούς. Κυκλοφορούν, αλλά δεν ξοδεύουν. Έλα όμως, πιστεύω ότι θα δουλέψεις. Είναι πρωτότυπο αυτό που κάνεις άλλωστε". Αυτά μου είπε ο φίλος μου κι' εγώ δεν ήθελα πολύ να αρχίσω τις ετοιμασίες...

Πήγε στη λίμνη Ηραίου, φωτογράφισε και γράφει τις εντυπώσεις του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι απόγευμα Παρασκευής κι' εσείς, με όλα αυτά που συνέβησαν κατά την διάρκεια της εβδομάδας, πέφτετε κουρασμένοι (ψυχολογικά περισσότερο) και απογοητευμένοι στον καναπέ του σαλονιού σας. Για σκεφθείτε, όμως. Αντί να κάθεστε μπροστά στο χαζοκούτι, υποβαλλόμενοι σε μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου από προδότες πολιτικούς και αστείους δημοσιογράφους - showmen, και να έχετε το camper να μελαγχολεί ακινητοποιημένο στο πάρκινγκ ή κάτω απ' το σπίτι σας, δεν θα ήταν καλύτερα να επιβιβασθείτε σ' αυτό και να αφήσετε πίσω σας το θλιβερό λεκανοπέδιο; Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά αν τα χρήματα δεν αρκούν για την αγορά του πετρελαίου. Τριάντα όμως ευρώ θα τα ξοδεύσετε το Σαββατοκύριακο, ούτως ή άλλως, ακόμη και αν επιλέξετε να μείνετε στην Αθήνα. Ε, λοιπόν, νομίζετε ότι θα σας κοστίσει περισσότερο, ας πούμε, αν πάτε με το camper μέχρι τη λίμνη Ηραίου ή Εσχατιώτιδα στην αρχαιότητα, την γνωστή σε όλους μας σαν λίμνη Λουτρακίου;