Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Καστελλόριζο. Αν σας δοθεί η ευκαιρία, να πάτε.
Πήγε, θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θα πουν ίσως κάποιοι από σας, τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού, ότι είναι τουλάχιστον εκνευριστικό να σας διηγείται κάποιος ταξίδια σε απομακρυσμένα ελληνικά νησιά, όταν το κόστος των εισιτηρίων για την μεταφορά μιας οικογένειας και ενός αυτοκινούμενου τροχόσπιτου σ' αυτά είναι, συνήθως, απαγορευτικό. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρετε πώς και πότε μπορεί να έχετε την ευκαιρία να "πεταχτείτε", ας πούμε, με το camper σας ως το ακριτικό Καστελλόριζο, πάρτε μια εικόνα αυτής της εκπληκτικά όμορφης ελληνικής γωνιάς. Εγώ πάντως δεν έχω μέχρι σήμερα πάει ως εκεί με το αυτοκινούμενο, αν και, μεταξύ μας, πολύ θα το ήθελα! Πρόκειται, λοιπόν, για ένα αεροπορικό ταξίδι που έκανα τον Μάρτιο του 2004 στο Καστελλόριζο, στο πλαίσιο της προετοιμασίας μιας Αποστολής Αγάπης με φουσκωτά σκάφη.
Ταξίδι στη Ντίσνεϋλαντ (Απρίλιος 1992)
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Υπήρξε μια μεταβατική εποχή, κάπου γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '90, που σταματήσαμε να διανυκτερεύουμε σε σκηνές και υπνόσακκους. Ήταν τότε που το ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα προς την χώρα μας έφερε μαζί και το αίσθημα ανασφάλειας στο ελεύθερο κάμπινγκ. Είχαμε πουλήσει τότε ένα τροχόσπιτο "Pinnochio" της "Roller" και "ζαχαρώναμε", θυμάμαι, τα αυτοκινούμενα των ξένων. Η τιμή τους όμως ήταν απλησίαστη, ελέω φόρου πολυτελείας, υψηλών δασμών και δεν συμμαζεύεται.
Το πανηγύρι του Άϊ Γιώργη στο Λευκό της Καρπάθου.
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήσαμε γοητευμένοι την Όλυμπο και πήραμε τον κατσικόδρομο προς τα Σπόα. Δεν προλάβαμε ωστόσο να διανύσουμε περισσότερα από τέσσερα χιλιόμετρα όταν η ένδειξη στο όργανο της θερμοκρασίας κτύπησε κόκκινο και οι στροφές του κινητήρα έπεσαν κατακόρυφα! Άφησα για λίγο τον κινητήρα να δουλέψει στο ρελαντί και έσκυψα κάτω απ' το σασί. Οι τελευταίες σταγόνες νερού άφηναν ήδη την τελευταία τους πνοή στην άκρη του δρόμου! Άντε τώρα σ' αυτή την ερημιά να σου τρυπήσει το ψυγείο, σκέφτηκα έντρομος. Για ένα πράγμα μόνο μετάνοιωνα : που δεν μου άρεσε να μασάω τσίχλα! Δεν είχαμε άλλη εναλλακτική λύση παρά να γεμίσουμε το άδειο κύκλωμα του νερού και να επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε μέχρι να βγούμε σε "πολιτισμένο" μέρος. Ευτυχώς η δεξαμενή του τροχόσπιτου ήταν γεμάτη...
Να γιατί μένουμε Ελλάδα!
Επειδή κάθε μέρα που ξημερώνει ξυπνάμε με ένα… "μήπως", θέλησα σήμερα να φτιάξω το κέφι μου σερφάροντας στις στοκαρισμένες αναμνήσεις. Στο τέλος αυτού του χρόνου συμπληρώνω τέσσερα χρόνια ζωής με την τρελοcamperα μου. Τέσσερα χρόνια “camper life”. Σκέφτηκα, λοιπόν, αυτές τις αναμνήσεις να τις μοιραστώ μαζί σας. Έτσι, έσυρα κάποιες φωτογραφίες, με πρωταγωνιστή αυτή που μου χάρισε τις πιο όμορφες αναμνήσεις, και ευχαριστώ τον εκδότη αυτού του διαδικτυακού περιοδικού για την φιλοξενία.
Στο Καστελλόριζο με camper και ιπτάμενο φουσκωτό!
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Καθώς έβλεπα να κυλά γρήγορα το ποτάμι κι' αυτής της χρονιάς, ένοιωθα πως μου έλειπε ένα (τουλάχιστον) ακόμη ταξίδι. Αφ' ενός μεν για να ικανοποιήσω, για άλλη μια φορά, το ασίγαστο πάθος μου να επισκέπτομαι τις μικρές ξεχασμένες πατρίδες του Ελληνικού Αρχιπελάγους, αφ' ετέρου για να εκμεταλλευτώ, ελλείψει πια φουσκωτού σκάφους, τα δωρεάν εισιτήρια που μου παρέχουν οι ναυτιλιακές εταιρείες που προβάλλονται σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό.