Rib and Sea

Μπορεί να μην είμαι καθόλου ευχαριστημένος από την διαπίστωση ότι τα έσοδα του διαδικτυακού αυτού περιοδικού, τα οποία προέρχονται από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις και μόνο, δεν κυμαίνονται καν σε αξιοπρεπή επίπεδα, είμαι όμως πολύ ευχαριστημένος από την διαπίστωση ότι η αναγνωσιμότητά του, προϊόντος βεβαίως και του χρόνου, ανεβαίνει κατακόρυφα! Και, μεταξύ μας, δεν παραπονούμαι για το "ναδίρ" της πρώτης διαπίστωσης. Δεν έχω δικαίωμα άλλωστε να παραπονεθώ. Εδώ η τρόϊκα του Δ.Ν.Τ., με την κυβέρνηση να παρακολουθεί αμήχανη και ανήμπορη να αντιδράσει, έκοψε τον 13ο και 14ο μισθό και έβαλε χέρι στους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους, τι να πει ο εκδότης ενός ειδικού διαδικτυακού περιοδικού και ποιος να τον λάβει σοβαρά υπ' όψη του; Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν, θα έλεγε ο λαός. Και έχει δίκιο!

Όσο μελετώ το εγχειρίδιο του αειμνήστου νεοέλληνα δημοσιογράφου και φιλοσόφου Ευάγγελου Λεμπέση, περί της "τεραστίας σημασίας των βλακών εν τω συγχρόνω βίω", τόσο πιο πολύ πείθομαι, και τρομάζω συγχρόνως, για την διαχρονικότητα και την επικαιρότητά του! Και πράγματι, δεν χρειάζεται να κοπιάσει κανείς πολύ για να δει ότι η κατωτάτη αυτή βαθμίδα του κοινωνικού διαφορισμού, οι βλάκες δηλαδή, κατέχουν ηγετικές θέσεις στην κοινωνία και υψηλές θέσεις εξουσίας στην πολιτική! Και δεν θα ήταν τραγικό ξέρετε αυτό, εάν η βλακεία βάδιζε μόνη της. Το ατυχές της υπόθεσης είναι ότι την συνοδεύει κατά κανόνα και η απάτη! Και η απάτη, περιοριζομένη στις αγελαίες (κατά Λεμπέση) συναθροίσεις μη κερδοσκοπικών συλλόγων, fora ή blogs, μπορεί μεν να είναι γραφική και σχετικώς ακίνδυνη, όταν όμως αυτή επεκτείνεται στους κύκλους των πολιτικών και των ασκούντων πάσης φύσεως εξουσία, γίνεται άκρως επικίνδυνη, όχι μόνο για τους πολίτες, αλλά και για την ίδια την εθνική υπόσταση, ακεραιότητα και κυριαρχία της χώρας. Οι πρόσφατες άλλωστε εξελίξεις επιβεβαιώνουν απολύτως αυτόν τον ισχυρισμό.

Έκλεισε αισίως ο πρώτος χρόνος "κυκλοφορίας" αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Και, ως είθισται, θα κάνω σαν "τιμονιέρης" του τον απαραίτητο απολογισμό του χρόνου που πέρασε, αλλά και κάποιες σκέψεις για το μέλλον. Το "Rib and Sea" έκανε την πρώτη επίσημη παρουσία του στο διαδίκτυο την 1η Φεβρουαρίου του 2009. Ένα δηλαδή ακριβώς χρόνο πριν. Υπήρξε δημιούργημα του Ζακυνθινού φίλου Νίκου Κάγκουρα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το σύστημα δωρεάν διαχείρισης περιεχομένου ανοικτού κώδικα "Joomla". Τον ευχαριστώ, για μια ακόμη φορά, τόσο για τον κόπο του να στήσει και να φιλοξενήσει αυτή την ιστοσελίδα, όσο και για την ανιδιοτελή προσφορά του μέχρι σήμερα. Πάντως, εδώ και μερικούς μήνες, το "Rib and Sea" κάνει πλέον τα πρώτα του δειλά βήματα χωρίς την τεχνική υποστήριξη του δημιουργού του.

Μπήκαμε αισίως στο 2010 και δεν θα αργήσει να συμπληρωθεί η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Εγώ όμως, μεταξύ μας, πέρα από τις καθιερωμένες χωρίς αντίκρυσμα ευχές που ανταλλάσσουμε κάθε χρόνο, το μόνο που συνειδητοποίησα φέτος είναι ότι μεγάλωσα ακόμη περισσότερο, ότι άρχισαν κάτι προειδοποιητικά πονάκια στη μέση και στον αυχένα, ότι πρέπει να περάσω απ’ τον Άνα στον Καϊάφα, για να μου εγκρίνει το ταμείο, στο οποίο είμαι ασφαλισμένος, μερικές φυσιοθεραπείες, ότι δεν περισσεύουν πια τα ευρώ για να βάλω καύσιμα στο φουσκωτό και να  βγάλω τον καϋμό μου σεργιάνι στο πέλαγος, ότι οι διαφημίσεις στο περιοδικό, αντί να πληθαίνουν, λιγοστεύουν! Και μέσα στον γενικό ορυμαγδό πνίγηκαν και οι κοινωνικές μας σχέσεις, οι αποσπερίες και οι κοινές μας εκδρομές, και «τη βρίσκουμε» πια βγάζοντας ο ένας τα μάτια του άλλου στις δημόσιες διαβουλεύσεις (sic!) του διαδικτύου. Σαν άλλοι μουλωχτοί μασκαράδες που έρπουν με ψευδώνυμα μέσα σε blogs και διαδικτυακές αγορές (fora) για να πουλήσουν αυτό που δεν έχουν...