Rib and Sea
Σημείωμα του εκδότη
Προδότες και ηλίθιοι, συγχρόνως!
Γράφει, ελαφρώς "αρπαγμένος", ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θα περίμενε κανείς, λογικά σκεπτόμενος, ότι οι ταγοί μας θα επιστράτευαν τις, ελάχιστες έστω, γνώσεις τους, για να συγκεντρώσουν χρήματα, να κλείσουν την ψαλίδα του ελλείμματος, να κάνουν την οικονομία να ξεκινήσει και να ανακάμψει, χωρίς να εξαθλιωθεί όμως ο λαός. Προεκλογικές υποσχέσεις, άλλωστε, του Αντώνη, οι οποίες είναι ακόμη νωπές στη μνήμη και των πιο κολλημένων οπαδών του.
Φόρτωσαν λοιπόν οι ηλίθιοι τα αυτοκίνητα με υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας και τεκμήρια. Βούλιαξαν τα προϊόντα του μόνου υγιούς κατασκευαστικού τομέα, αυτού που διακρίθηκε παγκοσμίως με τη ναυπήγηση φουσκωτών και άλλων πολυεστερικών σκαφών, με τεκμήρια και φόρο πολυτελείας. Εξίσωσαν την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με αυτήν του πετρελαίου κίνησης. Ανέβασαν τον Φ.Π.Α., τα διόδια και τους έμμεσους φόρους. Έβαλαν χαράτσι στα ακίνητα. Φορολόγησαν την γονιμότητα των ζευγαριών! Αδιαφορούν για τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής που τραβάνε, συνεχώς και ανεξέλεγκτα, την ανηφόρα. Πετσόκοψαν τις συντάξεις και τους μισθούς και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μελετούν τώρα σε ποιο ποσοστό θα αυξηθεί και το τιμολόγιο της ΔΕΗ!
Τι απέγινε το Κίνημα κατά των διοδίων;
Από το ελεύθερο αυτό διαδικτυακό βήμα έχω πολλάκις αναφερθεί στο κίνημα κατά των διοδίων, όπως τουλάχιστον αυτό ξεκίνησε πριν από τρία περίπου χρόνια. Και δεν περιόρισα την αναφορά μου στην ανάρτηση άρθρων, βίντεο και φωτογραφιών, αλλά έλαβα μέρος, σαν ενεργό μέλος του κινήματος, και σε ανοικτές συνελεύσεις επιτροπών, καταλήψεις, ανοίγματα διοδίων και διαδηλώσεις. Ποια ήταν όμως η πορεία του κινήματος κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, οπότε και παρουσιάστηκαν σημάδια καρεκλολαγνείας, διχαστικών τάσεων, αποσύνθεσης και κομματικής σκοπιμότητας;
Σύριζα ρε, γιατί χανόμαστε!
"Προπαγανδίζει" ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήμουν, ανέκαθεν, υπέρ αυτών που υποστηρίζουν ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να έχει συγκεκριμένη κομματική γραμμή όταν ασκεί το δημοσιογραφικό του λειτούργημα. Λέω "ήμουν", γιατί αυτή τη φορά, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, δεν μπορώ να μείνω αποστασιοποιημένος απέναντι σε όσα κωμικοτραγικά διαδραματίζονται στη σύγχρονη ελληνική κομματική σκηνή με φόντο την εξαθλίωση του λαού (που παρακολουθεί αμήχανος και τρομοκρατημένος) και την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ;
Ένα αδιέξοδο τετ-α-τετ του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τον εαυτό του ("φίλος", συγγραφική αδεία)...
* Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ; με ρώτησε ένας φίλος τις προάλλες. Τι να του απαντήσω;
* Δεν ξέρω, του είπα.
* Τι είναι αυτό; Νέο κόμμα;
* Τι νέο κόμμα ρε. "Δεν ξέρω" σημαίνει : δεν ξέρω τι να ψηφίσω.
* Θα μπορούσε όμως να είναι και κόμμα το "δεν ξέρω", έτσι δεν είναι;
Τσάμπα μάγκας ο κ. Πεπελάσης.
Κάποια φίλη μού έστειλε σήμερα το κείμενο μιας συνέντευξης που έδωσε προσφάτως ο κ. Αδαμάντιος Πεπελάσης http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/adamantios-pepelasis-teleiose-i-epoxi-poy-prosfere-ployto-kai-anthropino-pono ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, διετέλεσε μέχρι σήμερα, σημειώστε : Πρόεδρος στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (1995-1998). Μέλος της Επιτροπής της Βουλής των Εφήβων (1994). Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής στο Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη (1991). Πρόεδρος Δ.Σ. της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος (1988). Πρέσβης Καλής Θελήσεως της Ελληνικής Κυβέρνησης για την προώθηση των επενδύσεων (1986-1987). Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (1974-1981). Καθηγητής Οικονομικών και Πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Βιργινίας (1970-1974). Οικονομικός Σύμβουλος Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (1968-1969). Υποδιευθυντής Κ.Ε.Π.Ε. (1962-1963). Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλλιφόρνιας (1957-1961). Καθηγητής Οικονομικών Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο (1954-1957). Φτάνουν;